Piszę właśnie z Rosjanką, która nie ma żadnego problemu, że jestem Polką, wręcz przeciwnie – chce się z nami kontaktować. Sama zaczęła uczyć się polskiego, interesuje naszą historią, marzy, aby zobaczyć Warszawę, Kraków i Toruń🥺💞 Nie ma nic piękniejszego niż taka serdeczność ponad polityką.
Spotkałam w internecie paru agresywnych Rosjan, którzy grozili mi rozbiorem, pisali, że trzeba zrobić z nami to samo, co z Ukrainą, wymyślali jakieś niestworzone rzeczy o naszej historii, polityce, demografii i kulturze (jeden nie chciał uwierzyć, gdy pisałam mu, że na Pomorzu nie rozmawiamy po niemiecku XD), itd., ale więcej takich, którzy byli dla mnie bardzo mili. Nie wiem, czy to kwestia tego, że pisałam głównie przed wojną i w zasadzie teraz nawiązuje z nimi kontakt pierwszy raz od lutego, czy tego, że ci antypolscy omijają mnie szerokim łukiem i nawet nie podejmują dyskusji, czy tego, że w rzeczywistości nie ma tych antypolskich aż tak wiele, czy tego, że w przypadku tych niemiłych sytuacji rozmawialiśmy głównie po angielsku, a miłych – po rosyjsku (bo oni autentycznie zmieniają nastawienie ze względu na język, którego używasz XD nie wiem, mam nadzieję, że po prostu cieszą się, tak po ludzku, że znam ich język, no i tak jest im prościej i bardziej swojsko, a nie tego, że myślą, że jak znam rosyjski, to jestem zrusyfikowaną, ugrzecznioną wersją Polaka i taką jeszcze mogą zaakceptować). W każdym razie – chyba znajduję sobie ,,przyjaciół Moskali" jak Mickiewicz.
A Białorusini, to w ogóle już inna historia. O ile w Rosji antypolonizm może występować w społeczeństwie, tak w przypadku Białorusi to już niemal tylko kwestia polityki, sami Białorusini to w większości tak słodcy i przyjaźni ludzie, że aż się cała rozpływam po prostu. Jak mnie poznają, to od razu wysyłają polskie flagi i serduszka, próbują mówić po polsku, nieraz sobie rozmawiamy z nostalgią o ,,Rieczi Paspalitaj" i ,,wasstanii Kastusia Kalinouskogo" (styczniowym)😭

W związku z dzisiejszą (no, może dzisiejszo-jutrzejszą, bo wybuchło w nocy z 29 na 30) rocznicą powstania listopadowego, chciałabym podzielić się z Wami interesującym, dwuczęściowym artykułem Tygodnika Wieleńszczyzny. Nie będzie on jednak, tradycyjnie, tylko o bohaterach, zaś o… bohaterkach. Wiedzieliście, że udział kobiet w walce o niepodległość nie ograniczał się jedynie do Emilii Plater?
http://www.tygodnik.lt/201950/bliska4.html
http://tygodnik.lt/201951/bliska4.html
Jeżeli bliski jest Wam nurt tzw. ,,her-storii", to polecam poczytać o Polkach w XIX wieku. Bo one, czy to w epoce romantycznych powstań, czy to pozytywistycznej pracy, czy to na drodze militarnej, czy to na drodze cywilnej – pokazały, że walka za Ojczyznę nie jest wyłącznie domeną mężczyzn. W zaborcach wzbudzały lęk i respekt, w cudzoziemcach – fascynację i głęboki szacunek; niech w nas wzbudzają dziś wiarę i miłość, będą dla nas wzorem, inspiracją, sacrum… Jeszcze więcej mogłabym mówić o udziale kobiet w powstaniu styczniowym, ale z tego zrobiłaby się aż nazbyt obszerna przemowa, to temat na inny dzień i okazję…
Cześć pamięci wszystkich – i mężczyzn, i kobiet – którzy przelewali krew za naszą świętą wolność!

A teraz akcent humorystyczny:
babcia przyszła, dotknęła kaloryfera i jego temperaturę określiła jako: ,,jak d*** trupa" xDDDDDD
Organizuję tu nitkę na najlepsze teksty babć, dziadków, matek, ojców, cioć, wujków i generalnie strasznych członków rodziny. Sama też się podzielę, bo mam takich dużo, szczególnie od ojca🥰