Fragment:
„Nastała cisza. Nie potrzebowałam potwierdzania moich strasznych przeczuć. Nie czekałam na informatora, który ogłosi mi tę smutną nowinę. Byłam pewna, że wczoraj był ostatni dzień, gdy miałam do czynienia z tą zbyt kruchą istotką. Stałam jak wryta w Ziemię, mimo, że nic nie było jeszcze potwierdzone. Atmosfera panująca w tamtej chwili w mojej głowie była przytłaczająca. Wszystkie myśli krążyły w okół jednego. Łzy leciały po mojej twarzy. Nawet ich nie ścierałam.
Została po niej tylko zalana łzami podłoga, i mnóstwo żalu na dnie serca. ”