Nie wiem dlaczego, ale czuję wewnętrzną potrzebę napisania tego, jak bardzo wpłynęłaś na mnie i na moje życie. Zdaje sobie sprawę, że słowa, które napiszę, będą banalne i z góry bardzo za to przepraszam. Zacznijmy może od tego, że Twój niesamowity profil odkryłam kilka miesięcy temu, gdy zamiast WhiteFlower był jeszcze kubiczubi, od razu zakochałam się w Twoich opowiadaniach i bez względu na wszystko chciałam ich czytać coraz więcej. Właściwie to urzekł mnie również wystrój profilu i styl robienia quizów, ale może wróćmy do opowiadań, które zawładnęły moim sercem. Nie mam pojęcia dlaczego, ale przy czytaniu każdego z Twoich opowiadań tak jakby odnajdywałam siebie pomimo tego, że większość przedstawionych w nich historii nigdy mi się nie przytrafiła, a przedstawieni bohaterowie charakterami kompletnie się ode mnie różnili. Potem jednak nadszedł czas kreski, która widniała na Twoim profilu, gdy ją zobaczyłam, nie mogłam się ocknąć i przez resztę dnia chodziłam kompletnie nie obecna, nie rozumiałam, dlaczego i nie mogłam wbić sobie do głowy, że tak wspaniała osoba razem z profilem oraz wszystkim, co osiągnęła, tak po prostu zniknie z tej strony i z mojego życia. To zdanie najprawdopodobniej zabrzmi jeszcze dziwniej niż poprzednie, ale gdy kreska po kilku dniach dalej była widoczna, wtedy doszło do mnie, że mogę więcej nie przeczytać Twoich opowiadań, więc zaczęłam kombinować, jak mogę nie stracić tak ważnych dla mnie zdań, chciałam skopiować opowiadania i potem móc w każdym możliwym momencie do nich wrócić. Były (właściwie to nadal są) dla mnie tak ważne, że byłam gotowa nawet je przepisać, co może wydawać się już kompletną paranoją, dlatego proszę, wyobraź Sobie, jak bardzo się ucieszyłam, gdy zobaczyłam, że czarna krecha zniknęła, przepełniała mnie wręcz niewiarygodna radość. Naprawdę nigdy nie wyobrażałam sobie, że aż tak mocno można zżyć się z kimś tylko poprzez internet, nie rozmawiając z nim czy nawet nie pisząc. Teraz nie wyobrażam sobie, że mogłabym przypadkiem nie wpaść na Twój profil, nie zaobserwować Cię czy nawet nie rozwiązać Twojego quizu. Mimo wszystko dziękuję. Dziękuję, że przeczytałaś, to co aż tak bardzo chciałam Ci przekazać. Dziękuję, że pomimo chwil zwątpienia nadal piszesz. Dziękuję za wszystkie quizy, opowiadania, a nawet wpisy. Dziękuję za setki pięknych i urzekających zdjęć. Dziękuję, że pokazałaś mi coś niezwykłego, czego nie potrafię opisać. Dziękuję za magię, którą niesie ze sobą Twój profil. Dziękuję za Twoją wspaniałą osobowość. Dziękuję, że dodajesz mi motywacji i oczywiście najważniejsze: Dziękuję, że jesteś🌹