Dzień dobry!

Profil
–> Wczoraj pojawił się wiersz, koniecznie piszcie co o nim sądzicie.

Co u mnie?
–> Wczoraj nie odzywałam się z prostej przyczyny – jestem zmęczona! Mam sprzątania od cholery i jeszcze przenoszenie rzeczy.
–> Dzisiaj czeka mnie to samo, dopiero za około dwa/trzy miesiące będę miała spokój.

–> Co u ciebie?

✨Lottie poleca✨
Dzisiaj pod lupę moją ulubioną aplikacje do zapisywania swoich emocji.

Aplikacja Daylio daje nam wybór jak się dziś czuliśmy i co robiliśmy. Można zapisać tam cel albo skorzystać z już podanych. Podobnie jak zapisanie notatki, można zapisać ją ze szablonu, których jest około 8. Są różne szablony, które umożliwiają coś napisać. Przykładem jest szablon pod nazwą "Natychmiastowe rozweselenie", zawiera od pytania:

Za co odczuwasz wdzięczność?
Co dziś sprawiło Ci radość?
Jakie są Twoje plany na przyszłość?
Co ludzie lubią w Tobie?

Polecam tę aplikację dla osób, które chcą zacząć z journalingiem, zapisywaniem emocji.

Miłego dnia!🩷

CYTAT KSIĄŻKOWY MOJEGO AUTORSTWA

Dochodziła już szósta rano, zdążyłam przespać się siedem godzin w oczekiwaniu na Filipa. Nie zabraniam mu imprezować, tym bardziej, że to ja byłam gościem w jego mieszkaniu, ale wołam, kiedy wracał wcześniej i nie mocno napity.

Siedząc w swojej sypialni, przeglądałam TikToka. Usłyszałam ciche otwieranie drzwi i zrozumiałam, że chłopak już wrócił. Chciałam wyjść do niego, ale do moich uszu dobiegł śmiech kobiety. Była nią Kasia. Poczułam ukłucie w sercu, ale nie chciałam wyciągać pochodnych wniosków. Głosy ucichły, więc pomyślałam, że poszli spać.

Do czasu…

Za ścianą obok słychać było na początku ciche jęki Kasi, która powoli zaczynała się rozkręcać. To było obrzydliwe. Do jęków doszedł dźwięk klaskania. Myślałam, że takie sytuacje przeżywają dzieci, kiedy ich rodzice chcą mieć chwilę namiętności, ale ja poczułam się jak jedno z nich. Obrzydzone i bezradne.

Nie zastanawiałam się nad tym co robię. Ubrałam się w dresy i grubą bluzę. Na dworze było maksymalnie pięć stopni Celsjusza, ale nie myślałam nad niczym więcej. Włożyłam białe adidasy na nogi i trzasnelam drzwiami. Ze sobą zabrałam tylko telefon, żadnych słuchawek czy picia.

Nie zastanawiałam się długo, gdzie chcę pójść. Najlepszym miejscem był staw w parku, tam gdzie Filip zabrał mnie pierwszego dnia. Ten dzień też był dniem naszego początku i końca. Nie chciałam żałować nocy spędzonej z nim, ale obiecał poczekać na mnie.

Samo wspomnienie tamtej nocy wzbudziło we mnie wiele emocji.

"– Nie jestem gotowa na więcej – stwierdziłam, musiało to brzmieć żałośnie. Rankiem obudziłam się ze straszny poczuciem winy. Czy dałam mu nadzieję na coś, na co nie jestem jeszcze gotowa? – Przepraszam, nie chciałam cię zwodzić. Ta noc… miałam w sobie za dużo emocji. – Wyrzucałam z siebie słowa, kiedy nawet nie wiedziałam co chce mu powiedzieć.

– Małgosia – złapał mnie za ręce i delikatnie je ścisnął. – Nie musimy robić tego już nigdy. Będę czekał na ciebie ile to konieczne. Obiecuję."

Zacisnęłam usta, miał poczekać. Nie chciałam zranić jego uczuć, dlatego tamtego ranka powiedziałam mu to, ale najwidoczniej on nie miał zamiaru spełniać swojej obietnicy. Nie miałam zamiaru płakać za dupkiem.

Siedziałam na ławce nad stawem. Obserwowałam wschód słońca, który miał dopiero co nadejść. Po dwunastej uznałam, że warto będzie wrócić do domu. Zachaczyłam o sklep, w którym kupiłam sobie dwa opakowania pianek. One miały sprawić, że poczuje się lepiej. Bo przecież kto nie lubi pianek? Kupiłam też jakaś bułkę do jedzenia i serek o smaku wiśni. Zapłaciłam kartą Filipa, dał mi ją po to bym miała za co kupić sobie jedzenie w Holandii.

W mieszkaniu było cicho, sama nie starałam się do niego wejść po cichu. W planach miałam od razu pójść do mojego pokoju i prawie mi się to udało, gdyby nie Filip.

–Porozmawiajmy. – Powiedział, nie krył się z nadzieją na szczęśliwe zakończenie. Obróciłam się w jego stronę, stał ewidentnie za blisko. Nic nie powiedziałam, stałam i patrzyłam się na niego. Znów zwróciłam się w stronę drzwi od pokoju. – Małgosia do cholery, porozmawiaj ze mną. – Nie zwróciłam na niego uwagi, jedną nogą byłam w pokoju, kiedy zlapał mnie za ramię. – To moje mieszkanie, nie wejdziesz tam dopóki nie porozmawiamy. – Wydawał się być zdeterminowany, ale na pewno nie tak jak ja.

– Będziesz mi wypominał, że jestem tu. Sam chciałeś żebym tu mieszkała. – Mówiłam z wyrzutem

Znów stałam przodem do Filipa, miał czerwone, podpuchnięte oczy. Nie interesowało mnie czy płakał, on nie miał powodu.

– Masz trzy minuty na wytłumaczenie się, ale nie ważne co powiesz. W moich oczach jesteś skończony. – Powiedziałam, chciałam od razu nakreślić, że dla mnie jest już nikim.

– Byłem pijany. Z Kasią nic się nie wydarzyło, nie dotknąłem jej. Od razu jak wróciłem zasnąłem, ona musiała udawać. – Słyszałam jego łamiący głos. Bolało mnie każde jego słowo. Skąd mogłam wiedzieć, że mówi prawdę. – Zależy mi na tobie jak na żadnej innej. Małgosia zmieniłem się leży tobie, staram się. k**** kocham cię. – Spojrzałam na niego z niedowierzaniem, on tak samo patrzył na mnie. Czy powiedział to co chciała. usłyszeć od początku.

– Nie mów teraz do mnie. Proszę. – Głos łamał mi się podobnie jak mu, żałowałam, że nie mogę teraz uciec. Przecież stałam twarzą w twarz z chłopakiem, którego kochałam.