HARRY POTTER I ZAKON FENIKSA RODZIAŁ 5
” – Herb dałoby radę usunąć… – mruknął Mundungus polerując puchar brudnym rękawem .
– Fred… George… NIE! SAMI TO PRZYNIEŚCIE! – krzyknęła pani Weasley. […]
– NA MIŁOŚĆ BOSKĄ, MAM JUŻ TEGO DOSYĆ, POZWOLONO WAM UŻYWAĆ CZARÓW, ALE TO NIE ZNACZY, ŻE MUSICIE WYMACHIWAĆ RÓŻDŻKAMI NA PRAWO I LEWO!
– My chcieliśmy tylko to wszystko przyspieszyć! – zawołał Fred, podbiegając i wyciągając nóż ze stołu. – Wybacz, stary – zwrócił się do Syriusza – Naprawdę nie chciałem…
(Lol, ja tak Mówiłam do moich przyjaciół w sensie chłopaków. Tych starszych XD. Teraz raczej mam takie „ej typie” XD)
Harry i Syriusz zaśpiewali się głośno. Julia co przed chwilą pomagała w kuchni , podeszła do Syriusza.
– Mało brakowało. – mruknęła i spojrzała krzywo na bliźniaków. Oni wtedy zrobili miny jak smutne pieski. – Kretyni. – mruknęła i poczochrała ich po włosach. Fred musiał się mocno powstrzymać, by jej nie pocałować, bo pani Weasley była obok. A nie wiedział jak mogłaby zareagować na to, że są z Julią skrycie od końca roku szkolnego.
(Sry no musiałam)
– Chłopcy – powiedział Pan Weasley, przenosząc kociołek z zupą na środek stołu. – wasza matka ma rację. Macie tyle lat, że powinniście być odpowiedzialni… […]
– Charlie nie rzucał zaklęć na wszystkie strony! A Percy…
Urwała u spojrzała z lękiem na męża, któremu twarz nagle skamieniała.
– Jedzmy już. – powiedział szybko Bill. Wszyscy wstrzymali oddech. Harry, zauważył, że Julia dziwnie się zamyśliła.
– Juluś, nie myśl o tym, proszę . – szepnął do niej Bill. Kiwnęła głową i patrzyła na niego przepraszająco. On tylko objął ją ramieniem. A z drugiej strony stołu ktoś zgniótł łyżkę w połowie. A także wstał pod naiwnym pretekstem i zabrał ze sobą Billa.
– O co im chodzi? – spytał Harry, patrząc za Weasley’ami.
-Obawiam się, że o coś co od dawna ich męczy. – szepnęła Julia jedząc.
[…]
(Teraz totalnie z głowy)
Fred oparł się o brudną ścianę i schował jedną rękę do kieszeni. Patrzył spode łba na Billa.
– Znów chcesz się o nią kłócić? – spytał starszy Weasley, siadając na schodach. Był spokojny.
– Po prostu jej nie dotykaj. – powiedział bliźniak przez zęby.
– To moja najlepsza przyjaciółka. Wiesz o tym. Wspieram ją i obydwaj wiemy, że nie może zaprzątać sobie głowy z Pe-… z NIM…
– I Z tym się zgadzam. Bo ona chce pomóc, ale on by tylko ją zniszczył. Jak psychikę mamy. Rozmawiałem z nią o tym.
– To jaki jest problem co? Nazwij w końcu to co między wami jest na Brodę Merlina.
– Właśnie nie potrafię! – krzyknął, przewracając coś. – Tam w pociągu to była improwizacja, potem próbowałem jej powiedzieć… ale wyszło jak zawsze, te dwa słowa mi nie mogą przyjść…
– Kochasz ją czy nie? – spytał Bill. Zaczął się niecierpliwić.
– Kocham. – szepnął. – Bardzo, ale nie umiem jej tego powiedzieć wprost… przy niej zdarza mi się onieśmielać, chociaż gram pewnego siebie… nigdy nie czułem czegoś takiego… a podkoch**ę się w niej od kilku lat i… boję się, że ona nie widzi jak bardzo…
– To jej to pokaż matole. – odparł Bill i odszedł. Fred patrzył za nim i przeczesywał nerwowo włosy.
(Przepraszam że długie, mogę pisać krótsze)

HARRY POTTER I ZAKON FENIKSA – rozdział 4 cz.1
,, Harry przeszedł przez obdrapaną klatkę schodową, obrócił gałkę w drzwiach i pchnął drzwi. Zaledwie ogarnął spojrzeniem ponury, wysoki pokój i głowę przysłoniła mu burza gęstych włosów. Hermiona rzuciła się na niego z takim impetem, że prawiezwaliła go z nóg. […]
Gdy Harry chodził zły po pokoju,drzwi otworzyła osoba której chyba najmniej spodziewał się zobaczyć, bo wyglądała całkowicie inaczej niż w poprzednim roku. Julia – uczennica szóstego roku, która przybyła z Francji i była także w Gryffindorze. Wcześniej włosy miała w miarę długie i proste, a grzywka opadała jej na zielone ,jak Harry’ego, oczy. Jednak tym razem włosy miała o wiele krótsze, do szyi, a grzywka zajmowała jej prawie całą twarz. Poprawiła ją i przytuliła mocno Harry’ego. Już nie była taka wysoka przy nim.
– Harry… nie pozwolili mi nic pisać! Nawet zabrali sowę! – krzyknęła, patrząc na niego. – Ale wyrosłeś. Dałeś jakoś tam radę? Głupie pytanie. Ktoś ci coś mówił teraz? Ron, wiem, że nie mogliśmy! – poprawiła koszulę w kratę i usiadła na łóżku. […]
– To co wy tu robiliście, skoro nie pozwolono wam brać udziału w posiedzeniach? Słyszałem, że byliście bardzo zajęci.
– A widzisz ten dom? Tutaj sprzątać trzeba wszystko. – Julia wstała i zaczęła pokazywać różne przedmioty. – To na przykład trzeba było… ACH! – krzyknęła gdy huknęło dwa razy i zmaterializowali się dwaj bliźniacy, Fred i George. – Przestańcie to robić! – jęknęła Hermiona do bliźniaków, którzy byli tak samo rudzi jak Ron, ale nieco niżsi i bardziej krępi (Jacy k*rwa? Zawsze myślałam że oni są wyżsi. Całe życie w błędzie. Chcecie ciąg dalszy? )