hej słodziaki

jak mogliście zauważyć zmieniłam ostatnio miniaturkę do euforii i wprowadziłam kilka zmian i poprawek. przy okazji odświeżyłam sobie trochę fabułę i myślę, że niedługo będę mogła się brać za kontynuacje.

co do reszty moich serii – na razie chwila oddechu i mam nadzieję, że nie bedziecie mieć mi tego za złe. kiedyś nauczę się systematyczności, obiecuję, ale najpierw spróbuję to wprowadzić w życiu realnym, a dopiero później tu hahs.

mam nadzieję, że u was wszystko w porządku i przygotowywania do świąt przebiegają w miłej atmosferze.

trzymajcie się ciepło, stay safe ♡

nie zliczę ile razy w opowiadaniach używałam formy pisania listu, aby wyrazić jakieś emocje i przekazać coś od jednej postaci, do drugiej. lubiłam to zawsze, choć, może listy nie są moją ulubioną formą wypowiedzi i może nie jestem w nich najlepsza, to jednak zawsze wydawały mi się dobrą formą właśnie do przekazywania emocji i wszelakich swoich odczuć, których nie raz mógłby się ktoś bać powiedzieć prosto w twarz.

dziś przyszło zrobić to samo, tyle, że w życiu realnym i powiem wam, że poniosło to za mną wiecej wysiłku, uśmiechów, łez i ogólnie wszelkich innych emocji, niż się początkowo spodziewałam i było to zupełnie poważniejsze i „dobitniejsze” niż myślałam używając tego w opowiadaniach.

bardzo ciekawe doświadczenie.