Nie macie pojęcia jak bardzo nie lubię się mylić, k******* nienawidzę się mylić. Dosłownie mam schizę na tym punkcie. To jest tak straszne, że nawet nie śni mi się w koszmarach (a muszę tu podkreślić, że w snach nigdy bezpośrednio nie śnią mi się rzeczy, które darzę największą nienawiścią). Dosłownie jak powiem, że ktoś nowy doszedł do mnie do klasy, a potem okaże się, że to było tylko na tymczasowo to coś mnie bierze. Potrafię wtedy mieć samoataki, bardzo podobne do tych co mają osoby z ciężką depresją, tyle że ja mam nad nimi większą kontrolę i nie robię sobie aż tak dużej krzywdy. Mimo mniejszego zła, nie wolno tego ignorować, ponieważ ludzie mają w zwyczaju ignorować "mniejsze zło" ponieważ mimo iż człowiek nie robi sobie takiej krzywdy, to patrzcie czym jest to spowodowane – pomyłką. Jest to bardzo ludzka rzecz. Nawet sam Albert Einstein twierdził, że tylko głupiec się nie myli. To jest prawda, ale właśnie nie jestem w stanie zaakceptować przykładu takiej pomyłki, jaką Wam przedstawiłam. Myślę, że jest to spowodowane presją otoczenia, polskim systemem edukacji (który nawiasem mówiąc jest tak beznadziejnie skonstruowany, że właśnie nie uznaje pomyłek) albo nawet moją szczerą nienawiści do kłamstwa. Gdy tak to Wam mówię, wydaje mi się, że to ostatnie jest najbardziej prawdopodobny. Dla mnie kłamstwo nie idzie w parze z pomyłką, ponieważ jak ktoś mi coś powie i się pomyli (POMYLI a NIE OKŁAMIE) to ja to wezmę na luzie. Natomiast gdy ja coś powiem i okaże się, że się pomyliłam, czuję się jakbym kogoś okłamała bo wprowadziłam go w błąd. W takich wypadkach do końca dnia czuję się brudna i jest mi wstyd (tak naprawdę powinni się wstydzić ci, co naprawdę kłamią). Gdy ktoś zrobi taką pomyłkę i zachowuje się podobnie do mnie, staram się porozmawiać na luzie z taką osobą. Nie rozmawiamy wtedy o tej pomyłce, gadamy o innych rzeczach, jakie lubimy, na przykład książki, mangi, anime, filmy, kreskówki i inne takie. Dopiero gdy taka osoba oswoi się z faktem, że zrobiła błąd, możemy wtedy o tym rozmawiać. Ważne, by nie robić wszystkiego za szybko, bo można pogorszyć sytuację. Chciałabym, żeby ludzie z mojego otoczenia też mieli takie podejście, zamiast próbować od razu gadać o pomyłkach. Chciałabym kiedyś poruszyć taki temat publicznie, bo myślę, że to może być ważne.

Rety, jak się człowiek wygada, od razu jest mu lżej :))

Wyobraźcie sobie, jaki przypał się zdarzył. Właśnie chciałam wam opowiedzieć o moim beznadziejnym poniedziałku, napisałam połowę i nagle cały wpis mi gdzieś zniknął, gdy na chwilę odeszłam od telefonu, by nalać sobie soku