,,dziecko mojej matki tańczy boso w lesie, kiedy słońce ukryło się już za choryzontem, rozpuszcza włosy choć smagają jej twarz, przysięga, że zostanie tu do końca świata, dopóty nie wyrwą jej ludzie bijącego serca z piersi, będzie tu tańczyła w świetle iskierek radosnych płomyków ognia i śpiewała na całe gardło. właśnie pozbywa się ubrań ze swojego bladego ciała, naga wchodzi do lodowatej rzeki, teraz zaczyna płakać ciepłymi łzami szczęścia, kiedy wyjdzie z wody założy przewiewną halkę i zacznie opowiadać leśnym stworzeniom historię o malutkim chłopcu znalezionym w trawie. dziecko mojej matki jest szczęśliwe jak nigdy dotąd. Dzika córka matki natury uciekła z mieszkania do domu."

czyli moje niesprecyzowane myśli tańczące w mojej głowie niczym córka mojej matki, która przeziębiła się pływając w lodowatej rzece. było miło, nie żałuję.

miłej nocy