opowiastki z mojego nudnego życia, dla ciekawych

> wczoraj miałam kolejną wizytę u mojej psycholog, jeszcze nie zmieniłam (idk czy to zrobię), i ta do mnie po długim monologu, że ją zmotywowałam do jazdy rowerem… jakby ja tylko powiedziałam, że do jednego sklepu mam spacerkiem 30 minut i ona stwierdziła, że to dużo, powiedziała w tym monologu, że moje miasto jest "niezwykłe", bo nie jeżdżą po nim autobusy (jedynie na obrzeża i do innych miejscowości w pobliżu) i dużo jest osób jeżdżących na rowerach…

bro ja przyszłam na terapię, a nie pogaduchy o tym, że chcesz kupić sobie rower XDD dosłownie połowę sesji ona napierniczała o tym, jak wygląda jej życie i nie dopuszczała mnie do słowa jak chciałam coś powiedzieć XD

jeszcze trochę i niech ona mi płaci za sesje, bo co ja będę za darmo tam chodzić XD

> a dziś mi Kida wlazła na drzewo i wyswobodziła z szelek i czekałam aż zejdzie z jakieś 30-40 minut, zmarzłam, już miałam ją zostawić tam z tymi ptakami, co je wabiła do siebie zalotnymi ekeke-kami i wrócić do domu, ale nie miałam sumienia… mój boy już na drzewo próbował nawet wejść, ale nie było jak

-do tych, co ze mną jeszcze są- miło mi, że tu jesteście i jeszcze mnie nie opuściliście :')

❓~ Cześć i czołem, mam do Was pytanie, bo nie wiem, czy ja jestem jakaś dziwna, czy ludzie. Mianowicie:

Czy uważacie, że wydarzenia w książkach równają się rzeczywistości? Mam na myśli to, czy np. pisanie o miłości nieletniej osoby z dorosłą jest złe, tak jak to jest powszechnie uważane? Bo na twt mi się pojawiło, że wychodzi jakaś książka o 16-letniej dziewczynie będącej w sekretnym związku z 36-letnim policjantem i widziałam oburzenie niektórych osób, i tak się zastanawiam, czy tylko ja mam w to wywalone i uważam, że każdy może pisać co chce, bo to tylko świat przedstawiony w książce, a nie prawdziwy… No i ewentualnie mogliby oznaczyć tę książkę 16+, żeby autor nie miał nieprzyjemności, jak jakieś dziecko się za nią weźmie.

Jestem ciekawa, co Wy o tym myślicie i jak traktujecie to, co czytacie👀