Nikomu nie chce słuchać się wyjaśnień, czemu na kolejny miesiąc melly się ulotniła, więc pozwólcie, że odpuścimy sobie tę samą mowę, którą katuje siebie i Was od dłuższego czasu, jednak naprawdę postaram się powrócić — mój plan z opowiadaniami o HP (mamy końcówkę października, halo) poszedł kopulować, dlatego mam nadzieję, że chociaż "kolońska i szlugi" choć trochę umilą Wam czas, podczas gdy będę próbować ogarnąć coś z Teen Wolfem 🙊

Ogólnie nie zadziało się chyba u mnie wiele — najbardziej dumna jestem z tego, że jestem już w systemie ośrodka na terapię, tylko przez chorobę kolejny raz przeniesiono mi rozmowę, ale wiem, że jestem coraz bliżej celu, żeby wyzdrowieć. Plus dzięki paru sytuacjom odkryłam, jak genialnych mam ludzi w klasie (kocham całym serduszkiem, guys 💟) i nie miałam pojęcia, że z niektórymi można się aż tak dobrze bawić — wręcz czekam na wiosnę albo lato, bo koleżanka planuje grilla, gdzie pewnie połowa zaproszonych się upije, bo już wiem, kto ma słabą głowę
Piszę naprawdę powoli, bo szkoła mnie teraz chyba pochłonęła, lecz przyznaję, że pisanie "kolońska i szlugi" zajęło mi z dwie godzinki i nie jest to najlepszy efekt, ale jestem zdania, że swoich uczuć nie ma sensu udoskonalać, bo to lepiej prezentuje duszę. Domysł i interpretacja już własna, ale możliwe, że to tak nawiązując wczoraj do Tęczowego Piątku (kurczę, rozdawali u mnie naklejki i przypinki, i były takie piękne)
Wystrój zmieniony, bo tamten wisiał za długo i nie mam pojęcia, co mnie podkusiło, ale Madelyn jest po prostu śliczna, a tło będzie teraz chyba moim mottem 😬

Miłego wieczoru, kochani 💛