Wiem że zazwyczaj jestem radosna i pełna życia. Ale jestem tylko człowiekiem i musicie mi wybaczyć ten wpis, bo obiecałam sobie że będę tu sobą.

– otóż dużo się dzieje. I nie chce teraz żadnych wiadomości z pytaniami co jest ze mną bo po prostu wiele spraw się nakłada, nawet tych najmniejszych. Moje notatki dzisiaj pekaja w szafach od mojego łamiącego się cały czas głosu.

– Zastanawiałam się kiedyś czemu słucham Arctic Monkeys w takich chwilach. Gdy jestem po prostu zła. Teraz już wiem – chce zagłuszyć swoje myśli. Chce je przekrzyczeć i zmiażdżyć. Chociaż dla chwili oddechu.

– Kochani nie umiem tutaj ostatnio pisać. Miniaturki tworze, pomysły na tytuły są ale treść… nie przychodzi. Jest jej masę po za tym miejscem. Ale nie mogę niczego jakoś z siebie wyrzucić. Może wyczaruje jakiś One Shot, ale sama nie wiem czy się uda.

Wpis chaotyczny, z zimnej podłogi. Uściski

Najśmieszniejsze jest to że chce napisać – ej ludzie ale tak naprawdę wszytsko dobrze nie mam depresji czy coś! To że leżę na podłodze i nie widzę sensu by wstać nie ma nic do rzeczy, na świecie są większe problemy.

A z drugiej strony czuje jak coraz bardziej chce to wszystko na chwile rzucić.

Trzymajcie się.

@HelloCara tez masz się trzymać.

Właśnie. Trzymaj się XX

Ps: podoba mi sie nowy profil. Bo właśnie zazwyczaj taka jestem.