„Hejka!
Trzecia część mojego opowiadani „Pół bóg, pół człowiek – czyli heros” została już opublikowana! Mam nadzieję, że wam się spodoba. :)
Tak, napisałbym coś więcej o tym moim jakże przewspaniałym quizie, ale za pół godziny razem z moim rodzeństwem idziemy zbierać truskawki. Niektórzy z was mogą się zdziwić, że u nas jeszcze rosną, ale dzięki wspaniałej, słonecznej pogodzie i staraniom dzieci Dionizosa i Demeter nadal kwitną! Taa, aż mi się przypomniało jak domek nr.5 (Ares) je zbierali. Wykorzystali te bezbronne owoce przeciwko nam. Udekorowali ich słodkim, czerwonym sokiem całe nasze mieszkanie. Nie mogliśmy nic na to poradzić, ponieważ byliśmy akurat na polowaniu na potwory w naszym obozowym lesie. Ostatnio za dużo ich się tu panoszyło. Zdołaliśmy tylko zobaczyć Clarisse, która malowała na naszych drzwiach (…). Musieliśmy odmalowywać nasz dotąd przepiękny domek. Dziś nie pozostaniemy im dłużni. Z początku myśleliśmy nad klątwą wiecznego rymowania, ale uznaliśmy, że ta zemsta będzie zbyt słaba. (Jaką w końcu wybraliśmy, pozostawiam twojej wyobraźni). No nic! A teraz, skoro mam jeszcze czas, mogę napisać kolejne opowiadanie. Potrzebuję tylko… – moja ręka spoczęła na pustym, zakurzonym parapecie.
-Will! – krzyknęłam. Zza rogu wychyliła się głowa mojego przyrodniego brata.
-No co?
-Widziałeś mój szczęśliwy długopis?
-Ten z fioletowym kurczakiem na zatyczce?
-Noo…
-Kayla go wzięła.
-CO?! I ty jej na to pozwoliłeś?
Nie zdążył odpowiedzieć, ponieważ pognałam w kierunku naszej obozowej strzelnicy. Kayla zapewne znów używa mojego długopisu jako strzały. Niech tylko ją dorwę!
Ten wpis chciałabym zakończyć piękną metaforą: „Nie będzie opisu, bo nie mam długopisu.”
Do następnego!” :D