@GoldenTrio Jestem osobą niepełnosprawną i doświadczyłam na własnej skórze jak pomaga się w Polsce rodziną z dziećmi niepełnosprawnymi, a prawda jest taka, że nie pomaga się wcale. Takie dzieci na starcie są gorsze, wysyła się je do specjalnych szkół i izoluje od społeczeństwa. To nie jest dobre życie, z czasem pojawiają się problemy psychiczne u rodziców i dzieci. Rodzice cały czas boją się, że ich dziecko sobie coś zrobi. Rośnie bezsilność, strach, frustracja. Teraz mieszkam w Norwegii chodzę do normalnej szkoły, a moja niepełnosprawność nie stanowi dla nikogo problemu. Jestem bardzo samodzielna, ale wiem ile całą rodzinę kosztowała moja choroba. Nie każdy jest w stanie sobie z czymś takim poradzić, a co dopiero jeśli mówimy o bardzo ciężkich wadach, gdzie dziecko przez resztę życia będzie potrzebowało pomocy rodzica. I naprawdę świństwem jest zmuszanie kogokolwiek do takiego życia w kraju w którym nie ma żadnych perspektyw dla osób niepełnosprawnych. To skazywanie na cierpienie nie tylko tego niczemu niewinnego dziecka, ale całej rodziny. Nie mówię że każda osoba niepełnosprawna niewyobrażalnie cierpi, ale jeżeli rodzina jest przekonana, że nie poradzi sobie z wychowaniem takiego dziecks to zmuszanie ich do tego będzie się wiązać jedynie z żalem, cierpieniem i złością.