W końcu drama się uspokoiła. Ale jest jeszcze jeden problem… No więc skoro instruktorka odeszła, to na razie jazdy prowadzi właścicielka. Tylko że przez tą dramę mam z nią małą spinę. I moi rodzice jeszcze nie wiedzą o sytuacji w stajni. I normalny człowiek by po prostu powiedział. Tylko że ja nie jestem normalna. Ja boję się im to powiedzieć (dla jasności: moi rodzice to naprawdę spokojni i opanowani ludzie). To jest naprawdę dziwne że się tego boję.

Mam ukulele, jakby ktoś nie wiedział. I kupiłam je jakoś w sobotę, może trochę wcześniej i już umiem grać: Dear Theodosia, Waving throught a window, guns and ships i jakieś piosenki które nie wiem jak się nazywają.😅 Ten ukulel (tak wiem że mówi się ukulele) to jedyna rzecz jaką mnie pociesza (dla tych co nie wiedzą o co chodzi: patrzcie wpisy niżej).

Możesz pominąć ten wpis, bo będę się tu żalić. No ale nie mam do kogo się wyżalić. I do wszystkich którzy zwracają uwagę na błędy ortograficzne: tym razem dajcie sobie spokój;)

Wczoraj pisałam wam że mam w stajni dużą dramę. I to nie z mojej przyczyny. Do rzeczy. Drama nadal trwa. A ja już psychicznie z nią nie wytrzymuję. Dosłownie ryczę z byle powodu. Przykładowo: nie mogłam dzisiaj nastroić ukulele. Normalnie bym prubowała do skutku. A dzisiaj zaczęłam ryczeć.

Druga sprawa z którą nie wyrabiam. Lekcje i jeszcze więcej lekcji. Nie zrozumcie mnie źle. Ja się dobrze uczę, tylko… Nie mogę się na niczym skupić. Kolejny przykład: Siedzę sobie na lekcji. Pani coś tłumaczy, a ja patrzę przez okno i myślę tylko o tej stajennej dramie. Przez to pogorszyły mi się oceny.

Ten wpis nic do waszego życia nie wniósł, ale musiałam się komuś wyżalić.