@czarna_bez co do trzeciego to nie wiedziałam, że wymaga aż tyle zaangażowania, że w sumie zabiera kilka lat życia.
Moją pasją jest jeździectwo i też denerwuje mnie tam kilka rzeczy:
1. Uważanie bata o ostróg za największe zło, otóż aby nauczyć konia odpowiadania na wymyślone przez nas delikatne sygnały musimy mu najpierw wytłumaczyć o co chodzi, jakoś go na te sygnały uwarunkować a później być w tym konsekwentnym i za brak odpowiedzi na delikatny sygnał przypominać o co nam chodzi poprzez mocniejszy. Konie mają znacznie grubszą skóre od człowieka i przy odpowiednim wyczuciu bat czy ostrogi u doświadczonego jeźdźca nie sprawiają mi żadnego bólu
2. "Jak raz skakałam na jednym koniu to umiem skakać" Nie! Często widzę nowych keźdźców przychodzących do stajni, w której jeżdże, mówią, że skaczą po czym obrażają się na konia i trenerkę, że nie zagalopowali nawet, bo nie umieli tego zrobić. Są stajnie, gdzie konie chodzą na głos trenera i działają jak maszyny, ale w prawdziwym jeździectwie jak się nie umie konsekwentnie użyć prawidłowych pomocy to niczego się z koniem nie zrobi a nerwy na koniu to najgorsze, co może być.
3. Po pierwszej jeździe chce już skakać i jeździć na zawody, jak to usłyszałam nie umiałam w to uwierzyć. Pracujemy że zwierzętami, które też czują, to nie są maszyny. Na zawodach widuje się jeźdźców, któży jeżdżą po 1-2 lata, ale albo mają bardzo intensywne, częste treningi i cudownego konia albo wszystkich sędziów bolą oczy od patrzenia na nich w tym miejscu.