Znacie to uczucie kiedy kupicie nowy kosmetyk, on się nie sprawdza i może nawet dodatkowo coś pogarsza i nie wiecie co z nim zrobić, bo nie macie komu go podarować, a do kosza przecież nie wyrzucicie? Ciekawe czy jeśli wystawię na Vinted to ktoś kupi otwarte opakowanie. Oczywiście wszystko bym uwzględniła

Zresztą, PO CO? Po co siebie zawsze winić? Po co siebie nienawidzić? Gdy doceniam siebie, mimo że może nie powinnam, to wtedy staję się też automatycznie lepsza dla innych. Więc muszę zacząć lepiej traktować siebie. Wszyscy powinniśmy w pierwszej kolejności być dobrzy przede wszystkim dla nas samych, bo tylko my możemy zrozumieć najlepiej to jak działamy, nikt nie poczuje naszych emocji, nawet jeśli opiszemy to słowami, które każdy zna, które pochodzą z tego samego języka. To od nas zależy wszystko. A nie od negatywnych myśli, które nie przynoszą nic dobrego, a sprawiają, że zaniedbuje się nie tylko siebie

Taka głupia zabawa 😂:
Jakim przedmiotem według Was fajnie byłoby być, a jakim nie warto? I dlaczego?

Według mnie:
Bądźmy jak mój blender – pomimo tego że wydaje się, że coś jest zbyt trudne, niemożliwe do wykonania, że potrzeba do tego wielkiej wewnętrznej siły, a przecież nie jesteśmy nie wiadomo jak ogromni, pośród całego ogromu świata, to jednak mamy w sobie tę siłę. Możemy pokonać największe głazy jakie ciążą nam na sercu, czytaj: zblendować bułkę, która jest totalnym kamieniem. Damy radę przezwyciężyć wszystko. Jeśli wydaje nam się, że nie, to spróbujmy sobie pomóc, znaleźć inne rozwiązanie. Czytaj: mrożony banan też jest jak głaz, a co gdyby dodać do niego troszkę płynu albo dać bananom czas troszeczkę się rozpuścić? Pozwalajmy sobie patrzeć szerzej, zamiast poddawać się, rezygnować od razu. Blender niedługi czas po zakupie został przeze mnie uszkodzony, ma brzydkie pękniecie. Pomimo tego, nadal go kocham. Kochajmy pomimo wad. Nie wińmy siebie, gdy krzywdzimy. Starajmy się zamiast tego nadal być, próbować sobie wybaczyć i pokazać, że żałujemy. I czy pomimo tego, że z wyglądu blender nie jest już idealny, to czy stracił siłę, swoje zastosowanie? Nie! Każdy ma wady i pomimo tego wszyscy nadal jesteśmy niesamowici, wyjątkowi

Natomiast nie warto być jak moja waga kuchenna – zacznijmy od tego, że pozwoliła dawnej wadze kuchennej obniżyć jej samoocenę, sprawiła, że pomyślałam, że ona już do niczego się nie nadaje, że jest zniszczona, że potrzebna jest nowa. A być może wina była tylko w bateriach. Nie rezygnujmy tak szybko, nie starajmy się kogoś zastąpić, odebrać kogoś komuś, jeśli wszystko jest w porządku z relacją, potrzebuje ona po prostu pogodzenia, dostrzeżenia źródła problemów. Starajmy się pomagać pogodzić relacje. Kontynuując, nie warto być moją nową wagą, bo jest złośliwa. Nie bądźmy dla siebie wredni. Nie ignorujmy potrzeb innych, bądźmy cierpliwi, wyrozumiali. Czytaj: nie wyłączajmy się po krótkiej chwili, jeśli zważyło się coś w połowie, chce się na sekundę np. otworzyć nowe opakowanie, bo poprzednie skończyło się w trakcie ważenia. Słyszę jej śmiech: buhaha, nie zdążyłaś nawet zapamiętać jaki wcześniej był wynik. Waż sobie od nowa, co mnie to obchodzi. Albo – haha, już nie możesz, bo ważyłaś to razem z resztą składników. No Twój problem. Nie pozwalajmy innym być samotni w problemach, nie utrudniajmy im życia. Każdy ma ciężko. Zamiast tego, zawsze bądźmy dla siebie wyrozumiali, wspierajmy siebie tak jak potrafimy

Nie wiem co dzisiaj jest nie tak z moją głową. Jestem jakoś przepełniona pozytywną energią. Ale jednocześnie zmęczona życiem