Cześć kochani!
Trochę mnie nie było…
Miałam parę spraw do ogarnięcia i nieoczekiwany wyjazd.
Ale wróciłam! :D
Cud nad cudami!
I przepraszam was, że zniknęłam tak nagle bez wyjaśnienia.
Trochę was przybyło jak mnie nie było i dziękuję za to.
Jak widać wstawiałam Pet’a! Jej! Pierwszy raz coś od ponad miesiąca! Jej!
To tyle z mojej strony… Nie mam za bardzo o czym tutaj pisać.
Miło was wszystkich widzieć!
Cześć!

Dum! Dum! Dum!
Skończyłam!
Z góry przepraszam za wszystkie błędy, ale klawiatura nie chce ze mną współpracować. Y zamienił się z Z, R z A, a S z L.
Nastąpił też takowy problem, że opowiadanie się zwaliło. Jak chciałam edytować, to nie było tekstu. Przedtem jednak włączyłam i wyłączyłam kompa by klawiatura wróciła do normy [oczywiście nie wróciła]. Na całe szczęście miałam kopię i wystarczyło, że wszystko wkleiłam na swoje miejsce.
Ach ten mój komputer… Jest młodszy od mojego psa, a jest z nim o wiele gorzej.
Wracając jednak do Pet… Proszę nie zrażajcie się zmianą scenerii. Mój umysł może zafundować kolejkę dziwności i zmyłek.
„Ta historia się jeszcze nie skończyła.” – Nick Vanill
I wiecie co znalazłam jak zdzierałam tapetę ze ściany? Piękny pentagram! Teraz moja matka zastanawia się czy nie dzwonić po jakiegoś egzorcystę :|
Tak to jest jak kupuje się mieszkanie i nie tapetuje się pokoju po poprzednim właścicielu. Bo po co? Przecież poprzedni właściciel tapetował przed sprzedażą.
To tyle z mojej strony. Ja biorę się za naprawę kompa, a później za pisanie jak nie będzie za późno.

Niech Koszmar ma was w opiece

Wszystko wydaje mi się ostatnio takie bez sensu. Moje życie, moje pasje, to co dzieje się z ludźmi dookoła mnie. Mam wrażenie, że czas zwalnia, zupełnie jakbym ponownie siedziała na lekcji niemieckiego. Czuję, że zaczyna mi czegoś brakować, że nie jestem w miejscu gdzie powinnam. Zupełnie jakbym znalazła się w jakieś kiepsko napisanej i bezsensownej książce, jakbym dryfowała na bezkresnym morzu. Czuje, że coś mnie przytłacza, lecz nie wiem co. Mam ochotę wspiąć się na dach bloku i skoczyć z niego, tylko po to by przez chwile poczuć błogość i pożegnać się z tym p********m światem. Chce wpaść w ramiona Króla Koszmar’a by utulił mnie senem wiecznym i pozwolił śnić o miejscu gdzie w końcu jestem sobą.
[Tak, to oznacza, że nie mam chęci na pisanie i nie wiem kiedy coś się pojawi. Przepraszam.]