Cześć ludzie!
…Po co ja udaje radosną, zresztą do rzecz. Wiem, że miał się pojawić dzisiaj według planu kolejną część z „Dziedzictwa Demona”, ale nie umiem jej dokończyć.? Po prostu zatrzymałam się w pewnym momencie i nie wiem co mam już dalej z tym zrobić. Mój mózg gdzieś wysiadł albo wyleciał w powietrze. W dodatku jest to jeden z dni kiedy mam największego doła albo wszystko idzie źle i odczuwam wielki ból. Dni w których nacinam sobie skórę i patrze czy krew równo spływa, w skrócie dni kiedy się samookaleczam. Mam jeszcze koszmarny humor gdzie tylko horrory, krew i mord mi w głowie?. Wiem, że dużo normalnych osób może sobie teraz pomyśleć, że jestm jakaś chora psychicznie albo obłakana, ale ten ból pomaga mi w pewien spób i osoby takie jak ja potrafią to zrozumieć, chodź zadrza się, że te normalne też zrozumieją. Może ktoś pomysli sobie „Ale po co ona to mówi” albo coś podobnego. Po prostu mi to pomaga i zatrzymuje od dalszego samookaleczania… Jeszcze raz najmocniej was przepraszam, ale nie ma dziś sił na pianie jakiś długich opowiadań i jedynie udało mi się napisać „Laleczkę Śmierci”. Przepraszam was…

Cześć Człowieki!
Jak wam przebiegł pierwszy dzień szkoły? U mnie była czysta katastrofa. Nauczyciele się darli po całej klasie jakby miała być za chwile wojna. Do tego chęci odebrały mi zapowiedzi na ten rok szkolne. Ponoć miałam taką przerażającą minę po pierwszej lekcji, że lepiej było się do mnie bez porządnie naostrzonej siekiery nie zbliżać…W sumie to by tłumaczyło czemu jak szłam korytarzem wszyscy ustępowali mi drogie i omijali wielkim łukiem…
Po za tym wstawiłam kolejną część „Laleczki Śmierci”. Czemu nocą? Chyba każdy wie, że straszne historie czyta się nocą… Prawda?
Miłych koszmarów