Czujecie ten ból kiedy ktoś wam bliski nie zwraca na was uwagi
Kiedy nie interesują go twoje zainteresowania, pasje
Kiedy nie interesuje go co się z wami dzieję
Kiedy słyszycie tylko i wyłącznie krzyki
Znacie smak łez których morze wypływa z pod moich powiek każdego dnia
Znacie tę niepewność co wydarzy się dalej
Znacie ten żal do osób które kiedyś były wam najbliższe za to ze teraz was opuściły
Znacie ten ból kiedy dla waszych bliskich liczą się tylko rzeczy materialne a nie uczucia
Znacie ten stan kiedy wasze ciało całe drży
Kiedy każda łza wydaje się wylana na marne
Kiedy nie jesteś pewna czy płaczesz ze szczęścia czy z bólu
Kiedy twoje serce się rozpada a dusza odchodzi od ciała
Kiecy wydaje ci się że życie nie ma sensu a czekanie na następny dzień to idiotyzm
Kiedy boli cię każdy oddech
Kiedy czujesz że jesteś nikim
Ja właśnie tak się teraz czuję… łzy spływające po moich rozgrzanych policzkach płyną prosto do serca zamieniając je w lód pokryty cierniami. To boli, boli myśl o dalszym życiu i… uczuciach. Czym są uczucia… czy w dzisiejszym świecie są komukolwiek znane… Nie jestem pewna bo to co nas otacza dla wielu wydaje się bezwartościowe i zwyczajne a dla innych całkiem wyjątkowe. Ci drudzy są całkowitą rzadkością a ja… nie jestem pewna do których z nich należę… Boli mnie to i każe odejść… jak najdalej… na koniec świata i nie powracać.

Spokojnie, to tylko takie pisanie. ? Mam zły humor a raczej jestem smutna i zła jednocześnie. Boli mnie to co dzieję się wokół mnie, boli mnie to jak zachowują się osoby które są mi najbliższe, które kocham, ale to nie istotne. ???
Chciałam po prostu powiedzieć że nie wiem czy cokolwiek pojawi się jeszcze w tym tygodniu przez moje zaległości i dziury w pamięci. Oczywiście będę pisać w każdym możliwym momencie, ale jeśli cokolwiek wystawię to dopiero w weekend. Mam w notatniku nową serię, nową historię z Justinem Bieberem, ale wydaje mi się do bani. Pisze niby w niej całkiem inaczej niż w przypadku Camil Braun bogatej dziewczyny z tajemnicami i problemami.
Nicol-dziewczyna z bidula, samotna, mająca wiele problemów i dwie świrnięte przyjaciółki, jej łzy ranią serce a uśmiech samemu rozwesela, lecz czy potrafi otworzyć się przed nieznanym tego nie wiadomo, czy potrafi kochać tak po prostu – nie wiadomo, czy kiedyś kochała i była kochana – nie wiadomo… nic w życiu nie jest wiadome… niestety

SPOJLER:
Nad ranem obudził mnie dźwięk dzwoniącego telefonu, a raczej dźwięk dzwonka do naszej klatki. Wstałam stając na lodowatej podłodze. Przeszedł mnie nie przyjemy dreszcz. Skierowałam się do holu odbierając słuchawkę.
-Halo?-zapytałam przecierając zaspaną twarz dłonią.
-Emily! Kochanie, wpuść mnie… SKARBIE!-bełkotał męski głos do słuchawki, wiedziałam po jego głosie że był nieźle podpity.
-Liam.To nie Emily.-mruknęłam ziewając.
-Jak to nie Emily?-krzyknął czkając.
-Tu Nicol, pomyliłeś numery. Emily to numer trzydzieści pięć a nie dwadzieścia osiem.-odparłam.
-A to przepraszam.-mruknął.-Już nie przeszkadzam.
-Dobranoc.-odłożyłam słuchawkę dreptając powoli do kuchni.

Jest was już 276. Nie wyrobiłam się ze specjałem na 250 obserwacji, ale postaram się to nadrobić. Wstawię wam w ramach tego zdjęcia moich szkiców i rysunków bo nie mam na nic innego pomysłu. Chciałabym jeszcze wiedzieć jak minął wam dzisiejszy dzień? Bo mnie nawet okey.
Życzę wam dobrej nocy ??
Dobranoc ?