- Psychopatka! Demon! - zaczął krzyczeć ktoś w końcu korytarza szkolnego. Dziewczyna o ciemnych krótkich włosach, ocierając ostrzem o ścianę budynku, szła w stronę osoby krzyczącej. Była już coraz bliżej. Chłopak, którego goniła, potknął się szybko. Nie dał rady wstać. Dziewczyna uklęknęła przy nim i zaczęła szeptać mu coś do ucha. - Nie przeżyjesz za długo. Mam nadzieję, że ostatnie chwile twego życia są zadowalające - powiedziała dziewczyna i zaczęła się diabelsko śmiać. Chwilę tą przerwał jej huk dochodzący z jednego z gabinetów szkoły. Słychać było stłuczenie okna. - Kto tam?! - zawołała dziewczyna. - Pomo.. - Chłopk próbował dokończyć zdanie, ale diabelska dziewczyna zakryła mu usta. - Pokaż się! - zaczęła wołać. Z gabinetu wyszła wysoka dziewczyna o długich srebrzysto, śnieżnych włosach. Na twarzy miała ślady zadrapań, a po ramieniu ściekała jej krew. Była ubrana w długie czerwone szaty, a w ręku trzymała miecz. Dziewczyna z zaskoczenia upuściła miecz na ziemię. - Zostaw go, Akemi. Już! - zawołała wysoka białowłosa dziewczyna. - Nie sądziłam, że będziesz w stanie zrobić coś takiego... - mamrotała dalej. Akemi siedziała cicho, ale patrzyła na dziewczynę z wielką furią. - To już moja sprawa, co robię w moim życiu, Rei. - odpowiedziała czarnowłosa dziewczyna. - On nie zasługuje na życie - mówiła dalej. - Nie każdy na nie zasługuje, myślałam, że już o ty wiesz... - Dziewczyna w czerwonych szatach patrzyła na nią spokojnie, aczkolwiek wrogo. - Nie wiedziałam, że kiedyś do tego dojdzie, ale... muszę to zrobić. Rei podniosła miecz z ziemi. Podeszła ostrożnie do Akemi. - Skoro nie każdy zasługuje na życie, to ty jesteś jednym z nich. - rzekła białowłosa dziewczyna. - Przepraszam, Akemi, ale to już chyba koniec. Rei podniosła miecz, i jednym ciosem zabiła Akemi. Następnie podeszła do chłopaka, który leżał oszołomiony na ziemi. patrzył z niedowierzaniem na Rei. - Proszę, nie krzywdź mnie...Nie rób mi tego, co zrobiłaś tej... - chłopak nie dokończył. - Ona ma na imię Akemi. Miała. nie zrobię Ci tego. Ona jest czarnym charakterem opowieści. W przenośni oczywiście. Jak Ci na imię? - zapytała zmieniając temat. - Jestem.. H- Hayato. - przedstawił się. - Milo mi Cię poznać, Hayato. Ja jestem Rei. - Lepiej chodźmy stąd. Nie wiadomo, czy coś jeszcze tu się nie kryje, a raczej ktoś. Chociaż różnie bywa. - Rei chwyciła Hayato za rękę. Chłopak poczuł się lekko zmieszany. Jej ręce były pokryte krwią Akemi. - Przepraszam, powinnam najpierw je umyć. - Dziewczyna skierowała się do szkolnej łazienki i umyła ręce dokładnie. - Mogę zadać Ci pytanie? - Zapytała łagodnie młoda dziewczyna. - Oczywiście, pytaj o co chcesz. - odpowiedział Hayato. - Co robiłeś w szkole o tej porze? - Hayato patrzył na nią zmieszany. Nie miał ochoty odpowiadać. - To... nieważne. - Ku jego zdziwieniu, Rei nie dopytywała więcej. - Dobrze. Lepiej wracaj do domu. Do zobaczenia wkrótce, Hayato... - pożegnała się dziewczyna. Skierowała się do gabinetu, z którego przyszła. Hayato patrzył na nia nadal z wielkim szokiem. Chłopak cicho otworzył drzwi od domu i zauważył swoją mamę stojącą obok taty. Hayato znieruchomiał. Będzie kara - pomyślał. Bez słowa wpatrywał się w rodziców. Skierował wzrok w podłogę. Mama podeszła do niego i rzuciła się na jego szyję. - Gdzieś ty był?! Z tatą bardzo się o ciebie martwiliśmy! - zaczęła. - Idź do łóżka. Jutro pomyślimy o karze dla ciebie. Teraz spakuj się na jutro do szkoły. Chłopak ze znużeniem poszedł do pokoju. Nie chciał iść do szkoły, zwłaszcza, że przychodzi nowy uczeń i zapewne to on dostanie ten przywilej i to on będzie musiał go oprowadzić. No nic, pora spać - pomyślał Hayato. Hayato obudził się rano. Poszedł do łazienki i zaczął szykować się do szkoły. Ubrał mundurek szkolny i zszedł na dół na śniadanie. Rodziców już nie było. Zalał płatki mlekiem i zjadł szybko. Zobaczył na zegar. Za piętnaście minut zaczynały się lekcje , więc popędził na przystanek. O mały włos się nie spóźnił. Wsiadł do autobusu i usiadł na samym tyle. Obok niego siedziała dziewczyna z krótkimi blond włosami. Na uszach miała słuchawki, a czerwone oczy skierowane w telefon. Hayato poczuł dziwne uczucie bliskości, kiedy obok niej siedział. Jakby kiedyś już ją poznał... Chłopak patrzył się na nią. Ona w końcu też się na niego spojrzała. Hayato poczuł się zażenowany. Dziewczyna zaczęła się śmiać, a bardziej chichotać. - Jestem Mei, a ty? - przedstawiła się. Jej imię brzmi prawie jak...Rei! Może to tylko zbieg okoliczności - powiedział w myślach. - Ja jestem... H - Hayato... - odpowiedział. Dziewczyna patrzyła na niego, a on na nią. Chłopak był już cały czerwony. - umm...Dokąd jedziesz? - zapytała dziewczyna. - Bo ja do Majesty High School. - powiedziała. To jest ta nowa?! - pomyślał Hayato. Chłopak odwrócił od niej wzrok. Poczuł, że dziewczyna dotknęła go w plecy, ale jak się odwrócił, ona znów siedziała w telefonie. Hayato zauważył, że na jego plecach jest karteczka z napisem ,,Cześć, Hayato''. Chłopak zaśmiał się cicho. Mei dała mu karteczkę, żeby on też coś napisał. Chłopak chwycił długopis i napisał ,,Cześć, mei'' A na dole dodał swój numer. Dziewczyna wzięła karteczkę i napisała swój numer, po czym dała ją Hayato. Chwyciła telefon i wpisała numer Hayato do kontaktów. Chłopak zrobił to samo z numerem Mei. - To chyba tutaj - powiedział i chwycił Mei za rękę. Kiedy wychodziła z autobusu, potknęła się i upadła na Hayato, tak, że on się aż przewrócił. Mei wstała ciężko i podała rękę Hayato. - Przepraszam... - wymamrotała z zażenowaniem. Hayato poczuł nagły przypływ uczuć wobec Mei.
Mazowsze
Mega .
Komu się nie podobało zabiję klapkiem 👁️👄👁️!!!!
Znaczy nie-
Zabiję w piwnicy
W sensie-.
Co
.Czarne.Pioro.zapomniana
• AUTORoj komuś się nie spodobało
.Paprociowa
Super!