Zaznacz poprawną odpowiedź, aby przejść do następnego pytania.
Quiz w Poczekalni. Zawiera nieodpowiednie treści? Wyślij zgłoszenie
Opowiadania mogą zawierać treści nieodpowiednie dla osób nieletnich. Zostaje w nich zachowana oryginalna pisownia.
Zobacz podobne quizy:
Popularne quizy w tym tygodniu:
FlamesAndGold
Hasło: W dupę trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: Elf
Imię: Krysper
*Pseudonim: brak
*Nazwisko, którym się posługuje: Sachara
Prawdziwe nazwisko: Sachara
Profesja: żołnierz w armii Ravadańskiej
Wiek: 24 lat
Charakter: jest odważny, z reguły wyważony i opanowany, bardzo opiekuńczy, szczególnie względem Justy, rodziców i swoich żołnierzy, bardzo samozdyscypliowany, potrafi ogarnąć swój oddział i go zdyscyplinować, gdyby była potrzeba, także bardzo ciekawski świata i otoczenia, potrafi się zafiksować na punkcie jakiejś dziedziny, która akurat go zainteresuje, bardzo ambitny i wytrwały w dążeniu do celu, dużo wymaga od innych żołnierzy, a najwięcej od siebie, uważa, że dobry żołnierz powinien dbać zarówno o ciało, jak i o duszę, potrzeba mu jednak więcej asertywności, bo inni oficerowie często się nim wyzyskują przez jego pochodzenie i pozwala sobą pomiatać (jego żołnierze mówią, by się im postawił, on jednak obawia się, że zaszkodzi mu to w dalszej karierze), tłumi często te upokorzenia w sobie, co bardzo odbija się na jego psychice, czasami jego bracia żartują, że pomylił się z powołaniem, bo jest zbyt wrażliwy jak na żołnierza, w ogóle to łatwo się wzrusza na bardzo miłe gesty, np. jego żołnierze z oddziału zafundowali mu nowy mundur oficerski, bo jego był już cały pocerowany, czasem ma problemy z savoir-vivrem (odpowiednimi gestami i zachowaniem w wyższych sferach na przykład), choć jest bardzo uprzejmy i ma duży zasób słownictwa (często kobiety zwracają na to uwagę, że wypowiada się z klasą, ale jego gesty pokazują coś zupełnie innego, jak bardzo stresuje go popełnienie faux pasu, widać że nigdy nie nabrał ogłady wyższych sfer), wstydzi się trochę swoich rodziców, że pochodzi z plebsu, a także najstarszej siostry (Arkadia skończyła z sześciorgiem dzieci i mężem alkoholikiem), ale co ciekawe, nigdy nie boi się mówić o Juście, bo dla niego Justa to jego duma, ogólnie bardzo nie lubi popełnić błędów i stara się ich nie popełniać, bo przeraża go porażka, wyjątkowo silnie przywiązuje się do ludzi (w tym właśnie do swojego oddziału), niejednokrotnie płakał w ukryciu po śmierci towarzyszy i obwiniał się za ich śmierć, jest przesadnie oszczędny i wykorzystuje przedmioty aż do momentu, gdy serio nie da się ich używać, żołnierzem został z trzech powodów: po pierwsze – dla pieniędzy, po drugie – ze względu na życzenie Juliusa Aureliusa Vrevry, po trzecie – jest w sumie patriotą
Wygląd: ciemnobrązowe włosy ścięte na krótko, ciemne, ale bardzo łagodne oczy, które się błyszczą, gdy coś go zainteresuje, mocno opalony, oczywiście charakterystyczne dla elfów spiczaste uszy, wysoki (jak każdy elf), ma szerokie barki i szeroką klatkę piersiową, umięśniony, wyróżniają go liczne pieprzyki, jeden pod lewą powieką, drugi na skroni, także pieprzyk na lewym nadgarstku i na paliczku palca serdecznego u prawej ręki, tak jak starsza siostra ma dużo pieprzyków na całym ciele, (nie mam pojęcia po co Wam ta wiedza, ale okej), duże dłonie z bruzdami i zgrubieniami od walki bronią, ma bardzo grubą bliznę na lewym udzie i wiele mniejszych blizn na ciele,
Ubiór: mundur żołnierski, tak poza tym to ubiera się dość biednie, bo oszczędza na ubraniach
*Znaki rozpoznawcze: pieprzyki xDDD (I've got lots of moles myself, I love moles, okay?)
Rodzina: jest jedynym synem w rodzinie Sachara
Przyjaciele: Justa, żołnierze z jego oddziału
Wrogowie: każdy mężczyzna, który próbuje skrzywdzić Justę
*Druga połówka: brak
Zainteresowania: często się mu zmieniają, także różnego rodzaje sztuk walki i techniki walki z różnymi brońmi, sztuka, poezja, szkicowanie i pisanie dzienników
*Odbywał/a prywatne lekcje z: Julius Aurelius Vrevra, prywatni korepetytorzy zatrudnieni przez Juliusa Aureliusa Vrevrę, szkoła oficerska w stolicy w Ravadanie
Lubi: Justę, sztukę, teatr, poezję, sztuki walki, pisać dzienniki z kampanii, w których uczestniczy, także robi szkice dla siostry, dobre alkohole
Nie lubi: Lotty, ludzi, którzy się wyżyszają ze względu na swoje pochodzenie lub majątek, wyższych sfer, nie przepada także za Eraklesem, bo uważa, że ma zły wpływ na Justę
Lęki: że ktoś skrzywdzi jego siostrę, porażki, upokorzenia, wyższe sfery
Największe marzenie: wywalczyć swoje na wojnie i za zasługi zostać gwardzistą, a także pomóc siostrze w wydaniu jej sztuki teatralnej i wyciągnięcie rodziny z biedy
*Koń: brak, jest w piechocie
*Broń, jaką się posługuje: miecz, także włócznia, sztylet lub nóż do samoobrony
Szczególnie dobry w: utalentowany bardzo wszechstronnie, łatwo zapamiętuje nowe informacje, dobrze liczy, walka mieczem, włócznią, całkiem nieźle walczy też nożem albo sztyletem, sztuki walki, szkicowanie, także umie sobie cerować ubrania, prać je itp., choć nie jest w tym jako szczególnie dobry
Szczególnie słaby w: nie umie pisać wierszy, choć go poezja interesuje
Historia: Pochodzi z bardzo biednej rodziny. Jego rodzice poświęcili posagi córek i cały majątek (a mają mały) na edukację syna i jego wojskową edukację. Chłopak mimo swojego pochodzenia, na które dyrekcja szkoły wojskowej patrzyła krzywo, dostał się do szkoły wojskowej dzięki doskonale napisanemu egzaminowi zarówno fizycznemu, jak i teoretycznemu. Chłopak wyróżniał się w niemal każdej dziedzinie, lecz ze względu na pochodzenie mógł dostać się tylko do piechoty jako oficer. Nie poddał się jednak, ciągle się kształci w różnych dziedzinach i udoskonala swoje techniki walki, a także uczy się zarządzania ludźmi, by w przyszłości uzyskać sukces. Marzy mu się zostanie gwardzistą i do tego dąży
Dodatkowe informacje:
*ma sześć sióstr: Arkadię (36), Jottę (34), Liettę (31), Justę (25), Harmonę (18) i Ofellię (18). Dwaj pozostali bracia zmarli, gdy mieli kolejno rok oraz cztery miesiące.
*ciągoty do poezji, które mają on i siostra, wynikają z pewnej sytuacji w dzieciństwie. Raz, gdy mieli cztery i pięć lat włóczyli się po swojej dzielnicy i przypadkiem trafili do klitki starego, schorowanego, mężczyzny. Okazało się, że był biednym poetą, Juliusem Aureliusem Vrevrą, którego wiersze czytano kiedyś na dworach w całym Ravadanie, ale odkąd jego żona umarła na suchoty, stracił wenę i popadł w żałobę. Odwróciła się od niego cała rodzina. Mężczyzna polubił dzieciaki i zaczął im czytać swoje wiersze. Tak zaszczepił w nich ducha artystycznego. Nauczył Kryspera czytać, pisać i liczyć, a także języków obcych (jaki jest język dyplomacji w Ravadanie?), sprzeciwił się nauczaniu Justy, to Krysper ją zaczął uczyć. Gdy Julius się o tym dowiedział i usłyszał wiersz Justy (stwierdził, że jej pismo jest absolutnie paskudne i nieczytelne), to zrozumiał swój błąd i jej też zaczął pomagać. Juliusowi polepszyło się dzięki dzieciakom, powrócił do pisania wierszy zainspirowany nimi, wydał tomik i znowu jego nazwisko wróciło na salony. Ludzie zaczęli o nim gadać, zapraszać go, ale on już nie chciał żyć życiem towarzyskim wyższych sfer. Porozmawiał z rodzicami Kryspera i zaproponował sfinansowanie jego edukacji, zatrudniając mu najlepszych korepetytorów. Dzięki jego pomocy całej rodzinie się polepszyło, kram ojca powiększył się, założył maleńki, ubogi sklepik, a dzieciaki miały swojego mentora, lecz niestety, gdy Krysper skończył lat 14, to Juliusowi się zmarło. Jego ostatnim życzeniem było, by Krysper został gwardzistą królewskim. Pewnego wieczoru oznajmił rodzinie, że chce zostać gwardzistą, tylko muszą najpierw skończyć jego edukację. To rodzina się spięła, rodzice poświęcili posagi córek, Justa zaczęła tańczyć na ulicach, by zarobić kilka groszy i udało im się uzbierać na jego szkołę ofiecrską, prawie się zagładzając
*jego opiekuńczość względem Justy graniczy z obsesją, gdyby rodzina go nie okłamywała, to rzuciły prawdopodobnie szkołę, gdy Justa wyjechała z "Fantomem", by jej towarzyszyć
*ma jej szkic w swoim dzienniku, który zabiera ze sobą na każdą kampanię i zawsze opisuje w nim szczegółowo swoje wspomnienia
*ma bardzo mieszane uczucia co do Eraklesa. Wie, że ochronił jego siostrę i też się o nią troszczy, lecz czuje do niego zazdrość, bo chciałby być przy niej wtedy i ją obronić, ponad to, sama myśl o tym, że jest ktoś, na kim zależy Juście tak mocno jak na nim, jest dla niego straszna, bo zawsze byli de facto tylko oni i ich mentor, Julius Aurelius Vrevra
*wychował się w brudnym środowisku i przez to na początku miał bardzo duże problemy z higieną i savoir-vivrem, lecz odkąd poszedł do szkoły, która zresztą była bardzo surowa, zaczął o siebie dbać. W pewnym momencie nabrał wstrętu do brudu i teraz przesadza w drugą stronę, zwraca ogromną uwagę na czystość, a gdy chodzą na kampanie i wojny, to wszystkie dni spędzone mocno brudnym są dla niego okropne. Stara się jednak myć się, kiedy tylko się da, zawsze się goli i skraca sobie włosy (co zwykle wychodzi mu nieco dziwnie)
*chciałby kiedyś zapuścić włosy, ale wizja biegających wszy i pozlepianych strąków przyprawia go o mdłości (gdyby zapuścił, miałby proste włosy), ponad to długie włosy byłyby niepraktyczne w walce
*nie idzie mu z kobietami, lepiej; za większością kobiet nie przepada. Justa twierdzi, że to problem tego, że ma obsesję na jej punkcie + jest zwyczajnie wybredny. W kobietach mu przeszkadza, że prawie żadna nie jest na jego poziomie: kobiety z wyższych sfer są wg niego plotkarskie, obłudne i wywyższają się, a ich status w większości nie idzie w parze z inteligencją i poetycką wrażliwością (nazywa ich tendencję do zachwycania się sztuką pospolitym uduchowieniem), kobiety z niższych sfer są jednak dla niego mimo wszystko prostaczkami (on – wykształcony oficer wychowany w duchu poezji tyrtejskiej). Chciałby kobietę, która będzie mu wierna i będzie go jednocześnie rozumieć na wielu płaszczyznach, będzie łączyć poetycką wrażliwość, szacunek dla wiedzy i ogładę z prostą dobrocią i uczynnością. Trochę chciałby też, aby jego żona rozumiała też, z czym zmagał się na wojnie i jej horrorem. Jeszcze takiej kobiety nigdy nie spotkał, która łączyłaby te wszystkie cechy. XD
*ma wyrzuty sumienia, bo wie, że Justa zaczęła się kręcić wokół bogatych mężczyzn pierwotnie, aby wyciągnąć od nich pieniądze na jego edukację (dalej aspekt finansowy jest to jeden z jej głównych motorów napędowych). A to, że sprawiało jej to też trochę funu, to już uporczywie ignoruje i nie przyjmuje do wiadomości
*zawsze wkurzają go jej miłosne podboje, a dowiedział się o nich (i że poprzez nie czerpie pieniądze na jego służbę wojskową np. kupowanie lepszej jakości broni), bo w pierwszym roku służby ciągle prosił o przeniesienie go do innej jednostki i tak, jego służba często pokrywała się z miastami, w których grał "Fantom", dopiero jak go Justa opierdzieliła, to przestał
*btw, Justa ma ciekawą taktykę – zawsze podbija do szczególnie bogatych mężczyzn, wyciąga od nich podarunki (często jakąś złotą biżuterię), co nie jest nawet takie trudne, bo sami je wpychają w jej ręce, które potem sprzedaje, a pieniądze przeznacza na pomoc dla brata i jakieś bardziej potrzebne rzeczy np. jedzenie xD
*wszyscy myślą, że z ich dwójki to on jest ten spokojny, opanowany, a Justa to ta szalona, spontaniczna i nieprzewidywalna. W rzeczywistości, gdy są razem, to ich role się odwracają, bo Krysper pozwala sobie na impulsywność, a to Justa jest tą odpowiedzialną i zachowującą zimną krew. Wynika to z tegp, że to ona zawsze się nim zajmowała, bo rodzice byli zajęci, by wyżywić siedmioro dzieci, starsze siostry szybko wyszły za mąż, a Lietta była wredna
*twierdzi, że większość rzeczy w życiu zawdzięcza dwóm osobom: Juście i Juliusowi Aurelusowi Vrevrze
*to od niego Justa dostała większość spódnic i ma też od niego złoty łańcuszek, o którego dba jak największy skarb
*nadludzko silny i zwinny, no bo elf
*ogólnie ludzie często są zaskoczeni, że pochodzi z plebsu, bo przecież jest elfem. Okazuje się, że jego rodzina od strony ojca kiedyś była naprawdę bogata, lecz jakiś tam pradziadek przeje.bał cały majątek w hazardzie, no i tak to trochę wyszło, że zadłużył na całe pokolenia rodzinę, co doprowadziło do tego, że zeszli na margines społeczny, matka pochodziła z jakiejś lepszej rodziny mieszczańskiej, ale zakochana wybrała biedaka, więc bardzo dumna rodzina ją wydziedziczyła i się odcięła (bo elfy są dumne)
Uff
Jak macie jakieś pytanka do mnie lub wpadnę na jakiś pomysł dotyczący moich postaci, to dam Wam znać
To jest w uj długie
FlamesAndGold
@Libera Ej, faktycznie tak napisałam xDDD
Już prostuję, chodziło mi o żołnierzy z jego oddziału, ale nie jest to po wrednemu
FlamesAndGold
@Libera Co tu dużo mówić… WINKO ZROBIŁO SWOJE XDD
ForbiddenForest
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: człowiek
Imię: Velirian
*Pseudonim: Marina (pseudonim artystyczny), Vel
*Nazwisko, którym się posługuje: de Moivre
Prawdziwe nazwisko: de Moivre
Profesja: trubadurka/poetka (kiedyś na pełen etat, aktualnie dorywczo), księgowa
Wiek: 30 lat
Charakter: Velirian ma na dobrą sprawę dwie osobowości: jedną, którą pokazuje światu i drugą, którą zakopała głęboko w nadziei, że nikt się o niej nie dowie. Stąd też na ogół emanuje pewnością siebie, charyzmą i dobrym humorem. Jest wygadana, potrafi czarować słowami, żartami rzuca na prawo i lewo oraz nie stroni od ironii. W skrócie jest dokładnie tym czym nie była przez połowę swojego życia i właściwie nadal nie do końca jest, po prostu nauczyła się świetnie oszukiwać samą siebie i otoczenie, a humor przekształciła w swego rodzaju mechanizm obronny. Tę drugą osobę, do której istnienia Velirian nie chce się przyznać, trawią wyrzuty sumienia i mnóstwo wątpliwości. Ta druga osoba drętwieje na myśl o popełnieniu błędu, nie zna swojej wartości i zrobi wszystko byle tylko zadowolić innych. Vel jej nienawidzi, a ten brak akceptacji przekłada się na trudności w tworzeniu głębszych relacji. Przez pewien okres faktycznie udało jej się wyciszyć wszelkie deprawujące szepty. Była wtedy lekkomyślna, często popadała w brawurę, miała pewne problemy z oceną ryzyka, żyła chwilą. To jednak minęło, gdy wróciła na ląd i odrobinkę się ustatkowała. Zmusiło ją to do zastanowienia się nad pewnymi kwestiami, nad którymi nigdy nie musiała się zastanawiać, w efekcie czego zrozumiała, że lekkomyślność i podejmowanie impulsywnych decyzji, cudem tylko nie zaprowadziły jej na cmentarz. Poza tym pewne cechy towarzyszyły Vel od zawsze i tak naprawdę nigdy nie udało się jej ich wyzbyć czy też ukryć. Bardzo emocjonalna była od dzieciństwa, już wtedy podejmowała impulsywnie decyzje, bywała gwałtowne, pełna pasji ale też empatii. Ponadto jej artystyczna dusza nieustannie doszukiwała się drugiego dna, obserwowała i analizowała, by potem przelewać to wszystko na papier i zamieniać w muzykę.
Wygląd: Vel jest niską kobietą o krągłych kształtach. Ma rude, falowane włosy do łopatek z siwym pasmami i zielone oczy. Lata spędzone na morzu nie wpłynęły dobrze na stan jej skóry, która obecnie jest bardziej pomarszczona niż powinna być w jej wieku. Ma orli nos, pełne policzki i kształtne usta wiecznie wykrzywione w pobłażliwym uśmiechu.
Ubiór: na codzień z reguły nosi brązową spodnicę, uszytą z tego samego materiału wiązana kamizelkę, a pod nią białą koszulę. Kiedy zamierza występować czy po prostu zrobić coś ciekawszego niż pójście do swojej pracy ubiera białą bluzkę, z głębokim deloktem w serek, a na to narzuca dopasowany kubrak, którego brązowy tłów ma złote zdobienia i szmaragodowo zielone akcenty, kolorem pasujące do bufiastych rękawów uszytych z materiału chawtowanego w florystyczny wzór. Na nogach ma zwykłe skórzane spodnie i wysokie brązowe kozaki ze złotymi dzwoneczkami wokół cholewki. Często towarzyszy jej także lutnia. Włosy zostawia rozpuszczone lub zaplata dobieranego.
*Znaki rozpoznawcze: nad lewą brwią ma niewielką bliznę, którą zdobyła w starciu z wiosłem; lekko utyka na prawą nogę
Rodzina: ojciec — Feremar (60 lat), pochodzi z rodziny arystokratycznej, odziedziczył firmę zajmującą się wydobyciem węgla kamiennego;
matka — Erin (51 lat), urodziła się w zubożałej rodzinie arystokratycznej i szybko została wydana za mąż za Feremara.
Przyjaciele: może kogoś znaleźć w trakcie serii
Wrogowie: to samo co wyżej
*Druga połówka: to samo co wyżej
Zainteresowania: szeroko pojęta sztuka, głównie poezja, muzyka, literatura; dzierganie na drutach, haft; pieczenie (choć średnio jej to idzie); astronomia i oparta o nią nawigacja;
*Odbywał/a prywatne lekcje z: matematyka, historia, sztuka, gra na instrumentach, haft, astronomia, geografia
Lubi: zapach morza i bzu (w jej rodzinnym domu było mnóstwo tych krzewów); powieści/historie miłosne; jabłecznik; kwiaty polne; dobre wino; biżuterię i eleganckie ubrania; występy, nie tylko swoje, ale też innych; podróże; dyskusje dot. sztuki
Nie lubi: ludzi pozbawionych zmysłu estetycznego i empatii; ryb; braku autentyczności, bycia oszukiwaną; stabilności lądu; swojej pracy w księgowości
Lęki: obawia się że nigdy nie zdoła nawiązać głębokiej relacji opartej na wzajemnym zaufaniu. Przez wędrowny tryb życia jest przyzwyczajona do tego że ludzie przychodzą i odchodzą, ponadto ona sama za każdym razem gdy zaczynało robić się poważniej uciekała, boi się, że przy bliższym poznaniu fasada nieustępliwej, bystrej i zabawniej poetki rozsypie się ukazując cokolwiek znajdowało się w środku. Nie chciała wiedzieć co to było. Przerażała ją myśl, że dziewczyna, która półtora dekady wcześniej była uwięziona w rodzinnym domu, nigdy tak naprawdę nie odeszła. Poza tym przeraża ją upływający czas, a także perspektywa spotkania rodziców (do teraz ma wyrzuty sumienia, że ich zostawiła)
Największe marzenie: wrócić na morze lub zostać poetką słynną na cały kraj
Szczególnie dobry w: pisaniu utworów
Szczególnie słaby w: trzymaniu nerwów na wodzy, działaniu pod wpływem presji
Historia: urodziła się w arystokratycznej rodzinie. Początkowo jej rodzice byli zdeterminowani zapewnić dziewczynie jak najlepsze wykształcenie i świetlaną przyszłość, jednak gdy nowe lądy zostały odkryte, ściąganie surowców okazało się o wiele tańsze niż wydobywanie ich na rodzimych ziemiach, przez co sprzedaż w przedsiębiorstwie jej ojca, zajmującej się wydobyciem węgla kamiennego znacznie spadła stopniowo prowadząc do nieuniknionego bankructwa. Wtedy na scenę wkroczył bogaty acz stary jegomość, znajomy Feremara, który wyłożył ofertę — w zamian za rękę Vel, zainwestuje w przedsiębiorstwo, a dodatkowo samej dziewczynie zapewni wygodne życie. Początkowo nie byli skłonni się zgodzić, lecz po przemyśleniach doszli do wniosku, że to prawdopodobnie ich najlepsza opcja. Velirian jednak nie została przyzwyczajona do myśli, że kiedykolwiek zostanie zmuszona do ślubu, więc taka decyzja bardzo nią wstrzasnęła. Co więcej jej młoda głowa była przepełniona pięknymi wizjami miłości, a ta sytuacja nijak się do nich wpasowywała. Zdawała sobie sprawę, że to rozwiązałoby ich wszystkie problemy, lecz w tamtym momencie nie liczyło się nic poza jej własnym prawem do samostanowienia, w jej oczach miarka się przebrała i w przypływie silnych emocji, uciekła z domu. Szybko pożałowała tej decyzji, lecz była zbyt dumna by wrócić i spojrzeć rodzicom w oczy. Mimo gruntownego wykształcenia jakie odebrała w domu życie na własną rękę okazało się o wiele trudniejsze, co więcej wiedziała, że musi uciec gdzieś dalej, najlepiej za morze. W ten sposób, w wieku siedemnastu lat zaciągnęła się na statek pod przywództwem Saidy Al-Churi — eskcentrycznej i awanturniczej kobiety, roztaczajacej wokół siebie aurę autorytetu, co naturalnie bardzo zaimponowało nastolatce, a Saida stała się dla niej wzorem do naśladowania, w późniejszym czasie także mentorką. Velirian zaczęła jako pomywaczka, lecz po pewnym czasie okazało się jednak, że o wiele lepiej niż sprzątanie idzie jej zabawianie załogi z lutnią w dłoni. Wtedy zasłynęła jako Marina — Pieśniarka Mórz. Tak od portu, do portu przebujała się 12 lat, które z poukładanej, przerażonej dziewczyny zrobiły pewną siebie, nieustraszoną kobietę. A przynajmniej tak się wydawało póki nie wróciła na ląd i poziom adrenaliny w jej żyłach nie zmalał. Do przedwczesnej emerytury zmusiły ją problemy zdrowotne. Vel poważnie złamała nogę, a ponadto prawdopodobnie chorowała na szkorbut. Saida wymusiła na niej wzięcie urlopu i odpoczynek, co kobieta przyjęła z nieskrywaną niechęcią. Osiedliła się w mieście portowym, gdzie wkrótce wyzdrowiała (choc jej prawa noga nigdy w pełni nie odzyskała dawnej formy, do dzisiaj jest trochę sztywna), po czym dopadły ją obawy — w końcu musiała jakoś zarobić, a ostatnia wypłata nie starczy jej na długo. Okazało się że znana jest jedynie w kręgach żeglarzy i rybaków a na stałym lądzie pozostaje anonimowa. Początkowo optymistycznie myślała, że utrzyma się ze skromnych zarobków jakie oferowała jedna z zapyziałych tawern, lecz wkrótce potem okazało się, że raz normalne życie jest o wiele droższe niż to na szlaku, a dwa zawód artysty nie jest zawodem opłacalnym i najwyraźniej sam fakt, że pozwolono jej grać powinna uznać za zaszczyt. Miała jeszcze jedną możliwość — wykorzystać swoje wykształcenie i zostać księgową. Znalazła zatrudnienie w sklepie sprzedającym ryby, co więcej odniosła wrażenie, że zdobyła te posadę tylko z powodu swojej reputacji na morzu. Czasem jest proszona o wymyślanie nowych sloganów reklamowych.
*Dodatkowe informacje: gdy żeglowała pisała głównie szanty, natomiast ogólnie większość tekstów Vel bazuje na jej własnych doświadczeniach lub przemyśleniach, czy też doświadczeniach innych, które kiedyś zostały jej opowiedziane, często przewijają się w nich symbolizm związany z wodą/morzem
Hasło: W d*** trzasło
Fokcik
Hasło: W d**** trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: Mag
Imię: Crothar
*Pseudonim: Każdy zwraca się do niego po imieniu.
*Nazwisko, którym się posługuje: Drakonine
Prawdziwe nazwisko:
Profesja:
Wiek: 27 lat
Charakter: Crothar należy do osób niespecjalnie miłych oraz dość sarkastycznych, bardzo często rzuca kąśliwe, aczkolwiek trafne uwagi odnośnie innych. Jest arogancki i egoistyczny, nie zrobi nic bez zysku dla niego samego, lubi gdy inni zaciągają u niego długi czując dzięki temu że wszystko ma pod kontrolą, jednak jest przy tym uczciwy, zabiera równowartość tego na co zapracował. Z racji mieszkania samemu na wyspie jest dość zamknięty w sobie, mało rozmowny, nie lubi za dużo o sobie mówić. Mag uważa siebie za lepszego od innych ze względu jego rzadkiej aksy jak i zdolności magicznych, ma o sobie wysokie mniemanie i nienawidzi gdy się go lekceważy, a tym bardziej gdy ktoś umyślnie go zignoruje. Na jego twarzy stosunkowo czesto gości cyniczny i złośliwy uśmiech. Jest pamiętliwy i mściwy, nie przepuści wyrządzonych jego osobie krzywd i długo będzie dążyć do tego by wyrównać rachunki. Mag swoje zadania wykonuje sumiennie i dokładnie, dlatego zdaje sobie sprawę, że jego usługi są cenione wśród innych. Zdarzy mu się niekiedy powiedzieć coś bardzo nietaktownego, raz zrobi to umyślnie, ale także przez fakt, że jest on nieprzystosowany społecznie, dlatego nie lubi przebywać w dużym gronie osób.
Wygląd: Crothar to mężczyzna o ciemnych burgundowych włosach, bo bokach i z tyłu są dość krótkie, na górze są długie i gęste, pozostawione w pozornym nieładzie. Posiada tego samego koloru brwi, brązowe oczy, lekko zadarty nos oraz pełne bladoróżowe usta. Na twarzy ma widoczny lekki zarost, jego głowa jest pięciokątna z przystającymi uszami. Jest średniej wysokości z dobrą posturą, szczupły. Skóra jest biała, lekko opalona bez pieprzyków. Jest zadbanym magiem.
Ubiór: Ubiór Crothara jest dość skąpy. Posiada przewiewną i luźną koszulę w kolorze jego włosów, która za ramionami bardziej oplata jego ręce. Spodnie tego samego koloru co koszula, jednak bardziej przylegające do ciała. Ma w zwyczaju nosić niepełne buty, zazwyczaj klapki. Na głowie posiada złoty diadem typu wieńca laurowego, misternie wyrzeźbiony tak, że wygląda na zrobionego z realnych liści, nosi go na bokach i tyle głowy. Na palcach serdecznych obu rąk nosi pierścienie, na prawej z lapisem lazuli, na lewej z rubinem.
*Znaki rozpoznawcze: Złoty diadem typu wieńca laurowego na głowie.
Rodzina:
Ojciec – Gradion Drakonine, 56 lat, piekarz, chłop
Matka – Livian Drakonine, 54 lata, szewc, chłopka
Starszy brat – Zodrias Drakonine, 30 lat, kowal, chłop
Przyjaciele: Brak, jedyna przyjaźń jaką uznaje Crothar to od biznesów. Mężczyzna ma nastawienie obojętne praktycznie do wszystkich mieszkańców.
Wrogowie: Crothar uznaje za wroga osoby, które go lekceważą lub mu podpadły, jest również nieprzychylny w stosunku do innych magów, jednak toleruje ich jeśli czegoś od nich potrzebuje.
*Druga połówka: –
Zainteresowania:
– magia
– alchemia
– zielarstwo
*Odbywał/a prywatne lekcje z: –
Lubi:
– alchemię
– zielarstwo
– szanowanie jego osoby
– samotność i ciszę
Nie lubi:
– lekceważenia jego
– hałasu i tłumu
– innych magów
– koni
Lęki:
– stracenie swoich zdolności
– utracenie swojego dobytku
– konie
Największe marzenie: Powszechny szacunek i respekt do jego osoby
*Koń: –
*Broń, jaką się posługuje: Jego magia
Szczególnie dobry w: Wyrabianiu mikstur (alchemia/zielarstwo)
Szczególnie słaby w: Interakcjach w innymi bazowanych na zwykłej rozmowie, nie interesach
Historia: Urodził się 3 lata po swoim bracie w rodzinie chłopów, jednak dość szybko zaczął wykazywać zdolności magiczne. Nie był jednak traktowany inaczej, wszyscy uważali go za zwyczajnego dopóki jego magia nie okazała się silniejsza niż myśleli. W momencie gdy pierwszy objawiła się jego aska w postaci smoka cała wieś zaczęła o nim szeptać, naturalnie pojawiło się wiele plotek niekiedy bardzo nieprzyjemnych, przez które Crothar w weiku 24 lat opuścił rodzimy dom i zamieszkał sam z dala od wsi.
*Dodatkowe informacje:
– Crothar specjalizuje się w wyrabianiu mikstur na sprzedaż, które po wypiciu mogą dać użytkowniki efekty takie jak zwiększona siła, lepszy wzrok itp.
– zazwyczaj śpi dopiero od poranka do południa
– czuje respekt jedynie do rodziny królewskiej
– jedynymi osobami, którym Crothar pomaga bezinteresownie jest jego rodzina
– był obwiniany w swojej wsi o wszelkie nieszczęścia ze wzgledu że na początku nie mógł opanować swojej magii, nawet gdy nad nią zapanował wszelka choroba czy katastrofa była mu przypisywana
*Aksa
Imię: Drix
Charakter: Aksa jest opanowana i troskliwa, wydaje się być wulkanem energii i emocji, przez co jest wręcz przeciwieństwem jej właściciela. Jest usłuchana, nie stawia się Crotharowi.
Wygląd: Średniej wielkości smok o łuskach przechodzących z błękitu w granat (błękitny łeb, im dalej w tułów i ogon tym ciemniejszy)
Zwyczaje i zachowania:
– czasami pojawi się w kompletnie losowym momencie, nawet gdy nie jest potrzebna
– zawsze znajduje się po prawej stronie Crothara
Fokcik
@Fokcik usunęło mi się prawdziwe nazwisko takie jak to którym się posługuje, a profesja to Mag
Fokcik
@Amelaise @Libera
BlackQueenCrown
Hasło: W d*** trzasło
Człowiek
Imię: Romuald 'Remy'
*Pseudonim: Frank
*Nazwisko, którym się posługuje: Heron (gdyby podawał prawdziwe nazwisko mógł by go ktoś powiązać z jego rodziną, a on nie chce być uznawany za kolejnego szewca)
Prawdziwe nazwisko: Cetwler
Profesja: flisak
Wiek: 39 lat
Charakter: Wesoły, radosny, gaduła, żartowniś, dobry obserwator, ma duże poczucie humoru, bezpośredni, potrafi być opiekuńczy czy współczujący i wbrew pozorom jest taki ale nie na widoku tłumów, może i jest trochę szalony, bardzo często się śmieje. Umie działać pod presją czasu, myśleć racjonalnie w trudnych chwilach np. gdy łudź się topi odrazu wie co zrobić, gdzie płynąć jak płynąć by było najszybciej, najłatwiej. Tylko pożar go paraliżuje. Organizacyjnie słabo, bo często zapomina o tym co miał w danej chwili zrobić ale nie przejmuję się tym. Jest sumienny bo wywiązuje się zawsze ze swoich zleceń jeśli o nich nie zapomni ale od czego ma swoją akse. Jest prawie zawsze pogodny i z uśmiechem na twarzy wita znane mu osoby. Uwielbia gry ale nie łamigłówki bo go szlag trafia. Zagadki na bardziej skomplikowane myślenie to już nie jego działka bo mu się nie chce, jest leniwy jeśli o to chodzi. Ma w sobie dużo cierpliwość ale tylko do żeczy które sprawiają mu przyjemności i które lubi. Do innych już mniej. Spędza dużą ilość swojego czasu drzemiąc na łodzi albo gadając ze wszystkimi dookoła.
Wygląd: 1,78 wzrostu, szare oczy, ciemny blond włosy, kozia bródka, jasna skóra, żółte lekko krzywe zęby
Ubiór: Białe płócienne/lniane spodnie oraz koszula, albo granatowa koszula
*Znaki rozpoznawcze: Słomkowy kapelusz z dużym rondem
Rodzina:
Mama: Felin, 58 lat, krawcowa
Tata: Reyndan, 61 lat, szewc
Wujek: Radbar 55 lat, rybak – to właśnie wujek zaraził w Remy'im pasję do wody i wszystkiego co z nią związane.
Przyjaciele: (kto tam chce, Remy jest otwarty na znajomości)
Wrogowie: Wrogów jako takich raczej nie posiada, ale zdążają się jak wszędzie osoby których nie lubi np. geje i te inne w jego pojęciu odstępstwa od normy. Nienawidzi ich, działają mu na nerwy. Najchętniej to by ich potopił.
*Druga połówka: brak {możecie kogoś mu dobrać, było by miło}
Zainteresowania: snycerstwo, ornitologia, ichtiologia, poznawanie nowych obyczajów panujących na danym terenie
*Odbywał/a prywatne lekcje z: –
Lubi: odpoczywać, spać, łowić ryby, pływać czy to w morzu czy na łódce, być na łonie natury, dostawać nowe zlecenia, gwizdać za pomocą trawy, nurkować, od czasu do czasu napić się jakiegoś dobrego trunku, obserwować swoją akse gdy ląduje bądź wzbija się do lotu zachwyca go ten widok
Nie lubi: ględzenia swojej kobiety, ciągłego jazgotu ze strony Alby też nie np. O to, że ma nie pić wina a potem wsiadać na łódź bo utonie, zadufanych w sobie istot i podlizujących się komuś, gry w szachy, osób z rodziny królewskiej, bo co jeśli to oni zlecili atak na jego łódź, siedzenie w domu mu nie leży a przynajmniej nie na długo
Lęki: ogień – pożar
Największe marzenie: Zniszczyć armię Ravadanu odegrać się na tych którzy doprowadzili do jego traumy i zniszczyli mu jego pierwszą łódź
*Koń: –
*Broń, jaką się posługuje: pięści oraz nóż myśliwski
Szczególnie dobry w: Pływaniu
Szczególnie słaby w: Jeździectwie
Historia: Jest pierwszym synem Cetwlerów. Ale nie ich pierwszym dzieckiem. Rok wcześniej urodziła im się córka, niestety zmarła kilka dni po porodzie. Gdy urodził się Remy, ojciec nie posiadał się z dumy. Modlili się by teraz on nie umarł, prośby zostały wysłuchane. Od dziecka mówione było, że Remy przejmie rodziny interes i albo buty albo ubrania. Niestety Remy'ego to nie kręciło, może zbyt dużo czasu przebywał z wujkiem który zaraził go pasją do spędzenia czasu na świeżym powietrzu mogąc spokojnie patrzeć w niebo a nie tylko za szybę swojego zakładu i byciem zamkniętym w czterech ścianach nie dość, że w domu to jeszcze w pracy. Jego ojcu nie spodobał się ten pomysł i im bardziej przymuszał go do pracy u siebie tym częściej Remy uciekał. Zdejmował niewygodne buty i biegł prosto na wodę. Nie dogadywał się za dobrze z rówieśnikami, dzieciaki przezywały go "bujany". Wzięło się to stąd, że często próbując utrzymać równowagę na łódce się bujał by nie upaść, potem zaczął się tak lekko bujać również gdy stał na suchym lądzie. Gdy dorósł na jego jednej z pierwszych samodzielnym wypraw bez wujka, już tylko z aksą, w nocy obudził go dźwięk jakby coś się paliło. I miał rację jego łódź ktoś zaatakował i doszczętnie spłonęła. Od tej pory boi się pożarów i przysiągł, że musi znaleść i najlepiej jeszcze jakby ich się udało zabić, tych którzy się do tego przyczynili.
*Dodatkowe informacje:
– Pomimo, że mieszka w Cetesi to nie ma aż tak jasnej skóry, to przez to, że pływa, słońce go często "smaży".
– Fajki i kawa to u niego codzienność, nie funkcjonuje bez troch dwóch rzeczy.
– Jego znają prawie wszyscy mieszkańcy Cetesii, jego się po prostu nie da nie znać a to przez jego rodziców a to osobiście gdy zlecali mu rzeczy do przewiezienia
– Gdy woda jest spokojna bądź ma wolną chwilę za pomocą swojego noża, z drewna robi figurki itp.
– Chcę zniszczyć Ravadan tak jak oni bo podejrzewa, że to najprawdopodobniej żołnierze Ravadanu zniszczyli mu łódź.
– Przebywając na łódce, nie nosi buty, zakłada je tylko gdy ma wejść w głąb lądu, do miasta a nie tylko na brzeg.
– Z butami to trochę, przez urazę do ojca i wbrew niemu, nie nosi tych butów a przynajmniej nie tak często jakby ojciec tego chciał.
– Zawsze pogodny, często krzyczy witając się ze znajomymi mu osobami które znajdują się na brzegu.
– Gdy się kłóci z Albą często używa zwrotu: "zamknij dziub" lub "Alba dziub".
– Przez swoje odmienne charaktery, często musi uspokajać Albe, a, ona tylko jego się słucha.
*Aksa
Imię: Alba
Charakter: ma niewyparzony dziub, jest bardziej agresywna niż jej Pan, ona krzyczy a jak ktoś ją wkurzy, nawet atakuje, próbujący wydziobać oczy. Nie ufa nikomu, nawet znana osoba czy inna aksa może się nagle od nich odwrócić. W przeciwieństwie do Remy'ego, Alba nie ma poczucia humoru.
Wygląd: Czapla Biała
Zwyczaje i zachowania: Gdy Remy odpoczywa kładzie mu się przy rękach, gdzieś w pobliżu jego rąk bądź pomiędzy nogami zawijają się wtedy jak kot w "kłebek". Gdy naprawdę śpi, Alba wraca do swojego normalnego spania czyli na stojąco. Nawet jeśli nie ma jej na łódce, to jest w pobliżu. Krąży wtedy wokoło wypatrując niebezpieczeństwa które może ich spotkać podczas trasy. Gdy wypatrzy zagrożenie wyde z siebie charakterystyczny dla czapl krzyk "Frank". Albo zastyga gdzieś w wodzie bądź czai się na ofiarę wtedy poluje dla siebie i czasem też dla Remy'ego. Gdy są na lądzie Remy często ostrzega innych przez swoją aksą bo ona lubi zaczepiać innych i atakować bez ostrzeżenia. Alba nie jest nie kontaktowa, bo lubi kontakt i zainteresowanie ze strony Remy'ego przez to często go zaczepia.
AspergeniusFox
Hasło: W dupę trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: Elf
Imię: Charlie
*Pseudonim: Char (czyt. czar)
*Nazwisko, którym się posługuje:
Prawdziwe nazwisko: Fire
Profesja: łucznik, podróżnik
Wiek: 19 lat
Charakter: miły, przyjazny, nieśmiały, serdeczny, czasem wycofany aby nie być zranionym
Wygląd: wzrost-176cm, miętowe oczy, krecone kasztanowe włosy, atletyczna sylwetka ale nie za bardzo (idealna dla asasyna)
Ubiór: biały peleryna podróżnika, ubiór łucznika
*Znaki rozpoznawcze: łuk na plecach
Rodzina: sierota
Przyjaciele: nie ma, samotnik, Ni jego aksa
Wrogowie: jeszcze nie ma
*Druga połówka: Michael (podkoch**e się w nim skrycie)
Zainteresowania: zwierzęta, rośliny, grzyby, natura i magia, patrzenie na Michaela
*Odbywał/a prywatne lekcje z:
Lubi: Michael, naturę, odpoczywać w lesie, ciastka i inne wypieki, zwłaszcza z nutką róóóży
Nie lubi: robale i samotność (kompletna nawet bez aksy)
Lęki: bycie samotnym (kompetnie nawet bez aksy9
Największe marzenie: znaleźć swoje miejsce, być szczęśliwym
*Koń: brak
*Broń, jaką się posługuje: łuk i magiczne strzały
Szczególnie dobry w: byciu niezauważalnym, przyczajanie się, łucznictwo
Szczególnie słaby w: kontaktach międzyludzkich
Historia: tajemniczy
*Dodatkowe informacje:
*Aksa
Imię: Ni
Charakter: rozsądny, wspierający
Wygląd: lis
Zwyczaje i zachowania: wspiera Charliego i broni go, nieba by mu uchylił, nawet jeśli czasem będzie to wymagać podstępu
Hasło: W d*** trzasło
FlamesAndGold
Hasło: W dupę trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: Elf
Imię: Justa
*Pseudonim: brak
*Nazwisko, którym się posługuje: Sachara
Prawdziwe nazwisko: Sachara lol
Profesja: Aktorka uliczna, tancerka
Wiek: 25 lat
Charakter: Kobieta pełna życia, trochę taka romantyczka, która całą sobą doświadcza świata, nieprzejmująca się jutrem, pewna siebie i dumna z tego, kim jest i co osiągnęła, ale bez chełpienia się czy chamstwa, często romansuje z mężczyznami, gdziekolwiek wystawiają sztuki, często wtrąca się w nieswoje sprawy (Erakles twierdzi, że to niebezpieczne i głupie) i bardzo łatwo wydobywa od ludzi informacje, wykorzystując swój wdzięk i charyzmę, nie używa ich jednak przeciwko nim, lecz próbuje zwykle pomóc na sposób, jak może, docenia wartość plotki, ogólnie potrafi sobie w życiu poradzić, taka życiowo ogarnięta, jeśli ma jakiś problem, to stara się go rozwiązać jak najszybciej i zostawić go za sobą, generalnie doszła do wszystkiego w życiu sama bez pomocy rodziny, która cały swój niewielki majątek i posagi córek poświęciła na edukację brata
Wygląd: Kobieta wysoka o kształtnej figurze, długie, gęste, kręcone włosy w kolorze ciemnego brązu, zwykle trzymane przez czerwoną opaskę, ciemne oczy i oliwkowa cera. Ma dość duży czarny pieprzyk na prawym policzku, maleńki nad łukiem brwiowym, a także wiele, wiele, wiele więcej pieprzyków na całym ciele, zęby trochę krzywe
Ubiór: nosi białe, lniane koszule na długi rękaw i długie spódnice, zwykle w motywy kwiatowe lub jednolite czerwone (jej ulubionym kolorem jest czerwony)
*Znaki rozpoznawcze: pieprzyki na prawym policzku i nad łukiem brwiowym
Rodzina: jest jedną z sześciu córek z rodziny z plebsu
Przyjaciele: Erakles, który ocalił jej kiedyś życie, jej trupa aktorska
Wrogowie: raczej nie ma żadnych szczególnych wrogów
*Druga
połówka: hmm… często się zmienia xD
Zainteresowania: taniec, poezja, sprawy innych ludzi
*Odbywał/a prywatne lekcje z: brak
Lubi: złotą biżuterię, poezję, atencję i oklaski, wtrącać się w nieswoje sprawy, kolor czerwony
Nie lubi:
Lęki: stalkerzy, gwałt
Największe marzenie: by móc zostać renomową dramatopisarką i osiąść na stałe w stolicy
*Koń: brak, ale ich wóz aktorski ciągnie taki miły bułanek
*Broń, jaką się posługuje: jej wdzięk można uznać za broń? XD
Szczególnie dobry w: wyciąganie od ludzi informacji
Szczególnie słaby w: dalej średnio wychodzi jej pisanie (jako czynność manualna) i czytanie, choć trenuje i trenuje
Historia: Justa pochodzi z bardzo biednej rodziny z dzielnicy biedoty w stolicy Ravadanu. Ojciec prowadził mały kram z warzywami, matka dorabiała na praniu bielizny. Rodzice mieli 6 córek i jednego syna i włożyli cały swój wysiłek w edukację syna, włącznie z posagami starszych sióstr. Justa pierwotnie zaczęła tańczyć na ulicach, by dorobić trochę pieniędzy dla młodszego o rok brata (miała jeszcze cztery starsze siostry, dwie już wtedy wydane za mąż), który gdy poszedł do szkoły w podzięce nauczył ją czytać i pisać. W międzyczasie Justa zobaczyła Trupę "Fantoma" i postanowiła zostać jej częścią. Jej szef, Ragner się zgodził i od tego momentu wystawia wraz z nimi, edukując się na własną rękę w dziedzinie literatury przy okazji. W czasie jednej z ich podróży zalecał się do niej pewien adorator, którego odrzuciła. Pewnego wieczoru napadł ją i zaczął ją molestować, ale pomógł jej wtedy Erakles, który został jej przyjacielem.
Dodatkowe informacje:
*Pośród jej znajomych i w ogóle w tych bardziej szarych sferach jest powiedzenie: jak potrzebujesz coś się dowiedzieć lub łatwiej kobiety na jeden raz, to idź do Justy.
*Pierwsza część tego powiedzenia jest prawdziwa, druga już mniej, bo mimo że miała kilka afer z mężczyznami z wyższych sfer, to się nie puszcza. Tę drugą część rozsiewają głównie mężczyźni, którym złamała serce.
*Erakles jest bardzo opiekuńczy względem niej, a ich relacja jest bardzo bliska
*brat, Krysper, młody oficer wojska Ravadańskiego jest najważniejszą osobą w jej życiu i jej "małym-wielkim" powodem do dumy
*Erakles uwielbia Hakarę ze względu na podobne zainteresowania, zawsze bierze ją na ręce i głaszcze
*zawsze śmieje się, że otaczają ją mężczyźni, którzy nie rozumią kobiet i dlatego żadnej nie mają (chodzi o Eraklesa i Kryspera)
*kończy własną sztukę, którą brat obiecał, że wyda, nieważne, ile by go to kosztowało
*ma sześć sióstr: Arkadię (34), Jotę (32), Liettę (29), Harmonę (19) i Ofellię (19) oraz brata Kryspera (24). Dwaj pozostali bracia zmarli, gdy mieli kolejno rok oraz cztery miesiące.
* Ragner twierdzi, że niemożliwym jest wystawienie jej sztuki, bo trzeba by zastosować zbyt niekonwencjonalne rozwiązania, cokolwiek to znaczy (pierwsza sztuka Justy gra przede wszystkim przestrzenią i koncepcją teatru ogromnego)
*Aksa
Imię: Hakara
Charakter: bardzo wesoła, pomocna, uzdolniona artystycznie, spryciula, tańczy i występują razem w spektaklach, trochę złośliwa i nieokiełznana
Wygląd: drobna, szczupła łasica o brunatnym, puszystym futerku
Zwyczaje i zachowania: zawsze się łasi do Justy, gdy żebra o jedzenie, łasiczka ma ciągoty do hazardu, cokolwiek to znaczy
FlamesAndGold
@FlamesAndGold Jeszcze takie kilka małych szczegółów, które chciałabym dodać lub zmienić:
*przypominam, że Justa ma spiczaste uszy jak każdy elf, ale jej są faktycznie dość miękkie, ma także złoty kolczyk w uchu, ale tylko prawym (bo kolczyki w dwóch uszach <<< kolczyki w jednym uchu lub piercingi, tak, to moja osobista preferencja)
*wiek sióstr zostaje zmieniony: Arkadia (36), Jotta (34), Lietta (31), Ofelia i Harmina (18)
*Justa zaczęła swoje podboje miłosne, by wyciągnąć pieniądze z randek i móc potem zebrać pieniądze na brata
*Justa tak jak jej brat jest przesadnie oszczędna i ma skłonność do wykorzystywania przedmiotów, aż one nie przypominają przedmiotów, których pierwotnie funkcję pełniły
*ogólnie historia rodzinki i jej oraz Kryspera jest bardziej u jego postaci
*jej prywatnym nauczycielem zostaje Julius Aurelius Vrevra, który na początku nie zgodził się, by kształcić ją, lecz gdy zobaczył, że brat ją uczy
*w tamtym momencie, gdy to zobaczył, to się wkurzył, a Justa wzięła w pełni na siebie winę, że to ona przymusiła Kryspera, by ją uczył, błagała go wtedy ze łzami, by nie przestawał uczyć Kryspera, Krysper zaś zaprzeczył, bo on sam tego chciał
*no ale gościu się zreflektował i odkrył, że dziewczyna ma talent poetycki, choć jej pismo wygląda jakby skrobała nożem w drewnie, teraz powiedzianoby jej, że ma… Dysgrafię xD
*Ona też nienawidzi być upokarzana, tylko że w przeciwieństwie do Kryspera, gdy ktoś powie jej coś upokarzającego, nie potrafi ugryźć się w język i zawsze coś się odgryzie trafną ripostą, no ale to ktoś naaaaaprawdę musi ją wkurzyć
*ogólnie to jest naprawdę sprytna
*ma złoty łańcuszek z maleńką łasiczką, który dostała od brata
*jej relacja między nią a bratem jest bardzo bliska, wielokrotnie uratowała jego karierę (zawsze mu dokucza, że co on by bez niej zrobił)
*ma tendencję do szturchania go palcem między żebra, tak samo jest z Eraklesem, którego też wiecznie w ten sam sposób tyka
*gardzi wieloma wyższymi sferami, choć też zdarza się jej w nich obracać (bo jak już zarywa, to tylko do bogatych), ma podobną opinię na ich temat jak Krysper, czyli że są to środowiska bardzo nieszczere, nielojalne i pogardzające takimi jak oni, czyli biedakami
*jak bywała w tych wyższych sferach, to zdarzało jej się usłyszeć od kobiet, że jest po prostu prostytutką, spławiła to śmiechem i tekstem, że nawet gdyby nią była, to i tak jest bardziej wierna i szczera od nich
*w sumie to ona też jest trochę wybredna, jeśli chodzi o wybór mężczyzn, bo 1) musi być bogaty (jakoś trzeba zarobić na brata) 2) musi być wg niej atrakcyjny i jej się podobać 3) nie może być starym dziadem; przeciwieństwie do brata jednak nie szuka mężczyzny idealnego, lecz jak akurat kogoś fajnego znajdzie, to super
*jest prawie abstynentką, pije tylko z bratem *Hakara bywa denerwująca i wredniutka dla innych, Justa jej na to pozwala, ale tylko jeśli kogoś nie lubi
*bywa zbyt dumna i pewna siebie, lecz oboje z bratem miewają to w elfickich genach
*potrafi szyć, cerować itp., dużo lepiej od brata, sama czasem robi sobie spódnice i sukienki
W sumie to na razie tyle, jeśli chodzi o poprawki do mojej postaci
Night_Raven
Hasło: W d*** trzasło mie to hasło
Człowiek
Imię: Azar
*Pseudonim: Żarliwy – odnosi się on głównie do jego temperamentu
Prawdziwe nazwisko: Jahangir
Profesja: Rycerz gwardii (na razie widziałabym go jako kapitana albo chorążego)
Wiek: 24
Charakter: Z pozoru wydaje się być typowym "maczo" – ambitny, uparty, i zdeterminowany, nie lęka się żadnego problemu i stawia czoła dzielnie każdej przeszkodzie jaką napotka. Przez wzgląd na wychowanie, edukację i wrodzony talent strategiczny ma strasznie wybujałe ego, do poziomu zadufania. Bardzo dba o swój honor i wizerunek – zdarza mu się więc łatwo wpaść w konflikt czy bójkę jeśli tylko poczuje się zaatakowany. Nie jest też najlepszy w ukazywaniu własnych emocji, szczególnie tych opisywanych jako "tchórzliwe" – lęku, smutku, bólu – które często maskuje swoją wyniosłością i gniewem. Przez wymagające środowisko wyrósł na osobę bardzo zamkniętą w sobie, a własną wrażliwą stronę ujawnia praktycznie tylko w towarzystwie swojej aksy i młodszej siostry. Niemniej jednak, troszczy się o dobrobyt innych – śmiale staje w obronie przyjaciół i rodziny, a mimo że otwarcie wstydzi się obcować z "niżyszmi" warstwami społecznymi, stara się wspierać lokalne cechy i markety.
Wygląd: Względnie wysoki mężczyzna o umięśnionej budowie i oliwkowej karnacji. Ma średniej długości, kręcone, hebanowe włosy i brodę, bardzo dobrze podkreślające jego migdałowe, piwne oczy i wyraźne zarysowane brwi. Jest w dobrej kondycji, a w różnych miejscach jego ciała zobaczyć można blizny po treningach i siniaki.
Ubiór: Ubiera się generalnie elegancko i praktycznie – czy to stroje do ćwiczeń, czy szaty oficjalne, te zawsze zapewniają mu łatwość w poruszaniu się. Generalnie preferuje szaty – to jest koszulę, spodnie, i kurtę – w kolorach złotych, bieli, zieleni i czerwieni, zdobione mieniem jego rodu i wzorami ludowymi królestwa. Jego zbroja jest równie okazała, zdobiona gdzieniegdzie złotymi dodatkami i żywymi, misternie zdobionymi tkaninami.
*Znaki rozpoznawcze: Jego bujny fryz – co jest poniekąd znakiem rozpoznawczym jego rodziny w ogóle. Na spodzie lewej dłoni ma też znamię o ogólnym kształcie owala spowodowane poparzeniem w dzieciństwie.
Rodzina:
– Ojciec: Cyrus Jahangir – obecna głowa klanu. Surowy i ambitny, obecnie wysoko postawiony żołnierz gwardii. Względnie znana osobowość w Ravadanie, przykłada dużą uwagę do wizerunku rodziny i robi wszystko by zapewnić jej dobrobyt.
– Matka: Delaram – racjonalna i praktyczna prawa ręka Cyrusa. Kierująca się przez życie uczciwością i szacunkiem (będąc wychowana w nieco mniej poważanej rodzinie niż Jahangirowie), jest najwyższym wzorem moralności dla obojga swoich dzieci.
– Młodsza siostra: Durdanah (Dania) – elegancka, opanowa siostra Azara. Wychowywana jako "dzieciątko" klanu, jest istnym ideałem panny z wyższej klasy – pięknej, wykształconej, pogodnej, i niezwykle spostrzegawczej. Jest też jedną z niewielu osób przed którymi Azar się uzewnętrznia. Dorastanie w stresującym, kompetetywnym środowisku bardzo zbliżyło dwójkę rodzeństwa.
Sam klan jest w gruncie rzeczy rozległy, więc znajdzie się jeszcze mniej lub ważnych osobowości związanych z Azarem, nikt jednak godniejszy uwagi w jego życiu.
Przyjaciele: Głównie osoby z wyższych warst społecznych, jako że przez większość życia to właśnie w tych kręgach się obracał. Najlepiej dogaduje się z innymi rycerzami – stąd też zna Enidę.
Wrogowie: Zakładam że rywalizacja o respekt i posadę w rangach wojska nabawiła Azarowi również i wrogów – więc jeśli tylko znajdzie się ktoś walczący z nim albo o honor, albo o pozycję w armii, zakładam że nie będą się najlepiej razem dogadywali.
*Druga
połówka: Nie posiada, jednak jest otwarty na potencjalny związek (przy tym jako partner będzie bardzo wrażliwy i niezdarny w komunikowaniu własnych uczuć, więc pierwszy kontakt i etap zapoznania się będzie baaardzo ciężki).
Zainteresowania: Sztuki walki, szczególnie szermierka. Uwielbia też inne sztuki około-wojenne, mienowicie gry stategiczne, kowalstwo czy historię. W międzyczasie robi ceramikę – odstresowywuje się wypalając i malując garnuszki, wazy i inne pierdoły, a przy tym całkiem nieźle mu to wychodzi.
*Odbywał/a prywatne lekcje z: Praktycznie ze wszystkiego co najważniejsze dla osoby o jego stanowisku – teorii strategii, historii i geografii, nauk ścisłych, sztuki i szermierki. Mimo że szczerze nie cierpiał większości materiału, musiał przebrnąć przez lata meki by godnie reprezentować rodzinę jako jej przyszła głowa, jak i następca wybitnego ojca.
Lubi: Sztuki walki, podróże, strategię, kowalstwo, rośliny, polowania, ptaki
Nie lubi: Pająków i robali w ogóle. Nudzą go też nauki ścisłe i sztuka, które widzi jako coś zupełnie niepraktycznego i niepotrzebnego we własnym życiu. Co do samych ludzi – nie znosi tak niezdecydowania i lenistwa, jak i mieszania innych z błotem przez wzgląd na klasowe pochodzenie (głównie ponieważ odbiera to jako atak na jego matkę, pochodzącej z niższej klasy). Niekomfortowo czuje się w warunkach polowych – nieprzyzwyczajony jest do życia w biedzie, ciężko mu przez dłuższy czas funkcjonować w surwiwalowym klimacie, bez dostępu do luksusów w stylu łazienki (czy jej odpowiednika) lub czystych ubrań.
Lęki: Pająki, stratyfikacja społeczna, zawiedzenie rodziny
Największe marzenie: Zostanie szanowanym generałem, poważanym bardziej niż własny ojciec.
*Koń: Garamon – Paso Fino o ciemnogniadej maści. Uparty i nieufny, ale wytrwały i lojalny wierzchowiec.
*Broń, jaką się posługuje: Talwar i kałkan, plus podstawowa znajomość sarisy
Szczególnie dobry w: Szermierce
Szczególnie słaby w: Nazwiązywaniu relacji z innymi
Historia: Od małego, Azar wychowywany był w praktycznie kulcie męskości – jako pierworodny syn głowy klanu, otrzymywał najlepsze wykształcenie i luksus o jakim innym można tylko pomarzyć. Przeto, praktycznie całe jego dzieciństwo i dorosłość spędza w ciągłym stresie – zarówno przez wymagania jego rodziny, jak i własne wygórowane ambicje. Marzy o tym by zabłysnąć w armii i wydostać się spod cienia ojca i być mianowanym na godnego jego potomka. Ciężko przychodzi mu nawiązywanie znajomości przez brak jakichkolwiek umiejętności społęcznych, więc większość swojej wartości siebie opiera na swoich talentach – szczególnie strategii i doświadczeniu wojskowym. Podążając za mottem rodzinnym – Ambicja, odwaga, obowiązek – ważny dla niego jest honor, i zawsze stanie w jego obronie, zarówno dla siebie jak i innych. Jak na razie własny zapał i talent pozwalają mu wspinać się po szczeblach hierarchiii wojskowej, jednak te nadmierne aspiracje sprawiają że nie ma zbyt wielu bliskich kompanów.
*Dodatkowe informacje:
– Garncarstwa nauczył się od rodziców matki, którzy byli rodziną znanych handlarzy-artystów. Gdy był mały, wymykał się po cichu do warsztatu dziadka, podziwiając głównie proces wypalania i dekorowania tych małych dzieł sztuki. Po ich śmierci sam nauczył się garncarstwa – początki jenak bywają ciężkie, co udowadnia blizna na jego dłoni, którą zdobył parząc się wyciągając własne dzieło z suszarnii.
– Raz Dania usłyszała jak ten zwraca się do Mitry "Dziubdziuś" – i od tego momentu sama się tak do niego zwraca
*Aksa
Imię: Mitra (Orłosęp)
Charakter: Otwarta i chętna do pomocy, Mitra uwielbia kontakt z innymi i wszelaką aktywność. Z chęcią bawi się i płata figle innym, czy to podrzucając im zdobycze własnych mini-polowań, czy strasząc ich znikąd nagle się pojawiając. Często pakuja ona też Azara w kłopoty, drażniąc się z lokalnymi handlarzami czy jego towarzyszami broni. Jest ona też bardzo emocjonalna, łatwo wpadając w złość czy strach.
Wygląd: Pojawia się ona w postaci orłosęp – pióra ma o kolorze piaskowo złotym, okalające potężny dziób i długie szpony. Na piersi jej pióra układają się w symbol m, łatwo odróżniając ją od pozostałego ptactwa.
Zwyczaje i zachowania: Mitra uwielbia spędzać czas latając na zewnątrz – ceni sobie niezależność, a przy tym może z nienacka płatać figle innym ludziom (jej ulubioną ofiarą będąc Azar oczywiście). Jest bardzo ufna co do nieznajomych, więc z chęcią pozwala innym się głaskać i częstować skrawkami jedzenia. Lubi też zasypiać zaraz w pobliżu Azara, czuwając nad jego głową zwinięta w kłębek niby kot piecowy.
Arcturus
Hasło: W d**** trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: Człowiek
Imię: Eragon
*Pseudonim: Wielokoki wynika z jego różnokolorowych oczu.
*Nazwisko, którym się
posługuje: Jako że jest synem króla Ravandu to aby uniknąć sytuacji związanymi z nagłym atakiem skrytobójców to posługuje się nazwiskiem Carignte.
Prawdziwe nazwisko: Igenta
Profesja: Książę tak naprawdę to według jego opinii to tylko tytuł reprezentacyjny niewiele znaczący jeżeli się samemu nie umie przydatnych rzeczy. Jest on kartografem człowiekiem kreślącym mapy w tym mapy wojenne. On jest także projektuje okręty przeznaczone na dalekie podróże projektuje także okręty wojenne. Oprócz tego jest architektem.
Wiek: 23 lata
Charakter: O nim można powiedzieć że jest jedynym z najinteligentniejszych ludzi w królestwie Ravandu. Jako że był wychowany w duchu stoicyzmu to jest on bardzo opanowany nawet jak ktoś ubliża mu od najgorszych.
Ogólnie dla obywateli jego królestwa jest bardzo wyrozumiały i nie widzi problemu w tym że ktoś chce się osiedlić w królestwie. Natomiast wrogów jego państwa rządzonego przez jego ojca tępi jak najgorszą zarazę. On ma zwyczaju mówić prawdę nawet najgorszą. Brzydzi się on kłamstwem. Przede wszystkim on bardzo twardo stąpa po ziemi i nie da się nabrać na sztuczki kuglarskie. Czy inne podstępy czasami stosowane przez kieszonkowców. Ma zwyczaju wspominać marność świata wspominając absurdalne śmierci najbardziej znanych ludzi. Jest on bardzo oddany swojemu krajowi. Ceni sobie spryt i inteligencję. W końcu on woli rządzić inteligentnymi ludźmi a nie idiotami. Nie oznacza jednak że nie ma poczucia humoru gdy spadł z konia na polowaniu i złamal nogę ośmielił się zażartować z tej sytuacji powiedział " To tylko noga dobrze że nie złamałem karku".
Wygląd: długowłosy czarnowłosy mężczyzna o oliwkowej cerze średniego wzrostu drobnej budowy ciała mający jedno oko brązowe a drugie zielone.
Ubiór: Jak na syna króla Ravandu ubiera się dość skromnie i gustownie zazwyczaj to jedna dobrze skrojona koszula wykonana z najlepszego materiału w królestwie, dopasowane czarne spodnie z brązowym pasem i brązowe buty. Ubiera się tak żeby się wyróżniać z tłumu zwykłych obywateli i żeby pokazać że syn króla też człowiek a nie chodzący bóg. Na oficjalne uroczystości to ubiera bardziej opowiadanie dla jego statusu społecznego ubranie.
*Znaki rozpoznawcze: Pierścień z herbem rodziny królewskiej , jego oczy różnobarwne. Kuleje on na lewą nogę bo źle się ona zrosła po złamaniu.
Rodzina: arystokratyczna(dokładniej królewska).
Ojciec król Ravandu ma z nim doskonałe relacje obaj mają to samo zdanie że nowy ląd należy dobrze i bardzo dokładnie zbadać.
Matka nieznana umarła przy porodzie
Przyjaciele: Agregon zna się z nim od dziecka i mu uwierzył w jego wersję wydarzeń. (tu też pozwalam autorkom dobrać przyjaciół)
Wrogowie: jako że jest synem króla Ravandu to ma wielu wrogów a to różne stronictwa , a to zamachowcy z innych państw. Typowe niebezpieczeństwa związane z posiadaniem władzy.
*Druga
połówka: ( tu pozwalam autorkom zeswatać go z kobietą ale proszę brać pod uwagę jego charakter)
Zainteresowania: Filozofia ogólnie jako przyszły król Ravandu to lepiej żeby był jednym z najbardziej opanowanych władców a nie tyranów kierującymi się emocjami.
Geografia to po prostu jego pasja w końcu to on jest autorem najnowszych map królestwa.
Negocjacje dyplomatyczne w końcu jako przyszły władca to musi być znakomitym dyplomatą.
*Odbywał/a prywatne lekcje z: Jako że jest jedynym synem króla Ravandanu to ma wszechstronne wykształcenie wiadomo typowe lekcje dla arystokracji sztuka,jazda konna i tak dalej.
Lubi: Polować nie raz wybrał się z łowcami na polowanie. Doglądać budowy statków i miast czy osad.
Nie lubi: Wystawnych bali i uczt to tylko marnowanie pieniędzy które można było przeznaczyć na edukację ludzi czy na rozbudowę armii.
Lęki: Zdrada przez zdradę umarł jego dziadek został zamordowany.
Największe marzenie: być dobrym władcą który zapisze się wielkimi literami w historii królestwa Ravandu.
*Koń:(tu pozwalam autorkom dobrać odpowiedniego konia)
*Broń, jaką się posługuje: kusza lekkiego typu z zatrutymi bełtami. Dokładniej bełty są zatrute substancjami co powodują różne efekty od paraliżu do śmierci w męczarniach. Sztylety.
Szczególnie dobry w: kartografi to on ma naturalny talent do kreślenia bardzo dokładnych map.
Szczególnie słaby w: szermierce on nie potrafi dobrze mieczem władać prędzej on by się nim zabił niż trafił w cokolwiek.
Historia: Urodził się królewskiej rodzinie. Jego narodziny były przeplataniem dziwnych wydarzeń które miały miejsce w królestwie bowiem panowała wtedy susza dopiero jak on się narodził okres suszy przeminął. Co ludzie uznali za dobrą wróżbę że syn króla Ravandanu będzie jednym z największych władców który sprowadzi wieczną chwałę.
Jego ojciec który wychodził z założenia że na edukacji nie ma co oszczędzać więc na edukację jedynego syna ściągnął najlepszych nauczycieli żeby edukowali go najlepiej jak tylko możliwe.
Co było znakomitym posunięciem bo po pierwsze królewski syn już od najmłodszych lat interesował się podróżami i odkrywaniem nieznanych krain po drugie uważał że lepiej żeby samemu coś umieć niż wysługiwać się służbą.
On to tłumaczył tymi słowami " Nie mam rąk z gliny żebym nie mógł dźwigać swojej kuszy". Co znaczyło że nie wszystko musi mieć podane pod nosem skoro możne sam to zrobić.
*Dodatkowe informacje: To on wraz z ojcem założyli pierwsze miasto na nowym lądzie.
*Aksa: brak.
Amelaise
@FlamesAndGold ja? Niczego, wiedziałam, że tak będzie. Jak Libera podesłała mi SS tej postaci, to stwierdziłam, ze przeczytam co tym razem. I wiesz pisze liberce, śmiejemy się z tego i ona mi takie: weź wygarnij mu to w komie. A ja jak to ja: mówisz i masz haha
O dziękuje dziękuje. On i Dazai to still moje dwie największe obsesje haha
FlamesAndGold
@Amelaise No i super, że mu wygarnęłyście
Aleexs
Hasło: W d*** trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: elf
Imię: Erakles
*Pseudonim: hexer
*Nazwisko, którym się
posługuje: hexerberg
Prawdziwe nazwisko: popielak
Profesja: najemnik
Wiek:31
Charakter: oschły co do obcych ludzi, jeśli nie musi z kimś gadać po prostu tego nie robi, rozmawia tylko z kilkoma osobami z swojego najbliższego otoczenia często będąc bardzo bezpośrednim
Wygląd: afro brązowe włosy tak by zasłaniały uszy
jest średniego wzrostu i patrząc na niego widać że stoczył już nie jedną walkę pomimo że zawsze stara się zasłaniać wszystkie rany pod ubraniem
jest z kontynentu bardziej z północy
Ubiór: nosi bordowy szalik często nosi nerke schowaną pod brązową długą kurtką, najczęściej nosi czarne spodnie białą koszule i wysokie buty
będąc na misjach incognito zakłada hełm jakiegoś żołnierza piechoty któremu odciął łeb
*Znaki rozpoznawcze: ucięte końcówki elfickich uszu tak by wygladały na ludzkie jednak widać blizny
Rodzina: chłopi
Przyjaciele: Justa, i współpracownicy (czasami nazywa ich znajomymi ale zazwyczaj nierobami)
Wrogowie: raczej wszyscy ludzie poza zleceniodawcami
*Druga
połówka: brak
Zainteresowania: hazard alkohol kobiety i tłuste potrawy
*Odbywał/a prywatne lekcje z: brak
Lubi: zakłady hazardowe jedząc i pijąc przy tym co mu podadzą
Nie lubi: ludzi, (szczególnie majętnych)
Lęki: to ludzie ucięli mu elfickie uszy ma teraz uraz na psychice
Największe marzenie: brak
*Koń: łaciaty koń arabski którego wygrał na wyścigach koni
*Broń, jaką się posługuje: krótki miecz
Szczególnie dobry w: nauce przydatnych umiejętności i walkach ulicznych
Szczególnie słaby w: rozmowie z majętnymi osobami ( poprostu nie może wytrzymać jak na nich patrzy)
Historia: dorastał w większej wiosce, pewnego dnia miejscowi łobuzi złapali go i ucięli mu elfickie uszy nożycami. Gdy podrósł stał się bardzo agresywny wobec ludzi co sprawiło że zaczęli oni opuszczać wioskę w obawie o własne życie ( chłopakom którzy mu to zrobili połamał kończyny na tyle poważnie że nie byli wstanie chodzić)
*Dodatkowe informacje: brak autorka może coś dopisać albo poprawić jeśli będzie łątwiej ewentualnie zrobi to flames (zmusiła mnie do napisania tego)
*Aksa pies (rasa jaką autor sobie wybierze nie znam się)
Imię: ismael
Charakter: zainteresowana wszystkimi do około (poprostu przeciwieństwo właściela)
Wygląd: wyglądający jakby mało jadła
Zwyczaje i zachowania: wierna
Flames doda postać justy jutro bo jej samequizy nie działają
nie pytaj skąd ją znam
WIADOMOŚĆ DO FlAMES
herbata mi się kończy
FlamesAndGold
@Aleexs O, NIEEE, tylko nie herbata.
Następnym razem kupię ci czekoladową albo rozkwitającą białą, bro, co ty na to? JA CIĘ MUSZĘ DO TEJ HERBACIARNI ZAPROWADZIĆ XD
Miałam napisać więc:
Is it a "właściciel lokalu gastronomicznego" z Canadian Saga reference? Oraz is it a "crush sosasosu" reference? Jeszcze is it "an angry blonde boy na pracach społecznych" reference? Is it a slut/dad/murderer z mangi o białowłosym, błękitnookim Har/rym Pot/terze (mam nadzieję, że załapiesz, o kogo mi chodzi)
FlamesAndGold
@Aleexs Btw, w pierwszej chwili jak zobaczyłam Ismael, pomyślałam, dlaczego tam jest Izrael XDD
Prawdziwe nazwisko twojej postaci nie powinno brzmieć Askeladd/Popielak, tylko PIŁSUDZKI, HEHEHEHEHEHE
.Zolzanna.
FORMULARZ
Hasło: W d*** trzasło
Człowiek/Elf/Krasnolud/Ork/Mag: elf
Imię: Aranel
*Pseudonim: Nel (jest to po prostu skrót od imienia)
*Nazwisko, którym się posługuje: Mentira (co oznacza “kłamstwo”)
Prawdziwe nazwisko: Svensdottir
Profesja: tancerka- często wynajmowana jest przez mężczyzn podczas różnych spotkań towarzyskich, aby zabawiać gości. Słynie głównie z arabskich tańców.
Bardzo często dopuszcza się drobnych kradzieży kieszonkowych.
Wiek: 22 lata
Charakter:
Aranel na pierwszy rzut oka wydaje się być dosyć skryta, jednak to tylko pozory (w jej pracy lepiej, gdy sprawia wrażenie tajemniczej). W rzeczywistości lubi ona dobrą zabawę. Co prawda raczej rzadko mówi o sobie, ale chętnie bierze udział w innych dyskusjach. Nie wybacza zdrady i jest mściwa, co często stawia ją w złym świetle. Jest bardzo spostrzegawcza i inteligentna. Wszędzie szuka korzyści. Chętnie wyłapuje nowe newsy i obserwuje rozwój różnych konfliktów, jednak sama rzadko bierze w nich udział. Stara się trzeźwo oceniać sytuację i zawsze jest w stanie znaleźć jakieś rozwiązanie problemu. Bardzo ceni prawdę. Chętnie spędza czas z innymi, chociaż niejednokrotnie zdarza jej się gdzieś znikać samej (Często wtedy kładzie się na ziemi i obserwuje gwiazdy. Jest to dla niej bardzo intymne, dlatego w takich sytuacjach pozwala sobie towarzyszyć jedynie bardzo bliskim osobom.). Bardzo lubi, gdy inni okazują jej uwagę. Na ogół nie jest jakąś romantyczką, ale zazwyczaj, gdy ktoś zaczyna z nią flirtować, ciągnie to dalej. Zawsze staje po stronie słabszych i nieustępliwie walczy o swoje. Bez najmniejszego problemu motywuje się do działania i jest bardzo energiczna, nienawidzi siedzieć bezczynnie. Jest zabawna, rozumie praktycznie wszystkie żarty, podteksty i sarkazmy i przede wszystkim ma do siebie dystans. Wszystko ją ciekawie i ciągle odczuwa potrzebę poznawania nowych osób i rzeczy.
Wygląd:
Aranel ma nietypowe, delikatnie kręcone, szaro-białe włosy, które sięgają jej do pasa. Jest ona zgrabną i dosyć niską kobietą o jasno śniadej cerze i szarych oczach (wskazujących na jej pochodzenie). Ciężko nie zauważyć jej szpiczastych uszu (zresztą jak przystało na elfa). Ma mały nos i pełne usta. Jej gęste rzęsy nadają kobiecie pewnej tajemniczości. Ma dosyć małą twarz (ogólnie jest drobna) i zadbaną cerę.
Ubiór:
Aranel uwielbia kolor szary, więc to on dominuje w jej garderobie. Zazwyczaj zakłada typowe stroje arabskich tancerek, najczęściej wybiera takie, które odsłaniają znaczną część nóg, ramion i brzucha. W chłodniejsze dni i wieczorami nosi czarny płaszcz z kapturem (troszkę przypomina to jakąś pelerynę lub narzutkę). Swój strój zawsze dopełnia srebrną biżuterią z błękitnymi elementami, głównie są to kolczyki, bransoletki oraz tiary (te takie jakby zakładane trochę niżej, bardziej na czoło, zazwyczaj z przyczepionym jakimś kryształkiem).
*Znaki rozpoznawcze:
Łatwo można ją rozpoznać po włosach (mają dosyć nietypowy kolor).
Rodzina:
Joralf Svensdottir- biologiczny ojciec
Luell Svensdottir- biologiczna matka
Ordella- właściwie nawet nie są spokrewnione, ale zawsze były dla siebie jak siostry i razem się wychowały. Ordella także była elfem, jednak między nią a Aranel były dwa lata różnicy (Ella, bo tak ją nazywano, była starsza). Niestety, kilka miesięcy temu urwał im się kontakt, ponieważ kobieta musiała wyjechać.
Alruna- jest matką Ordelli, wychowała Aranel i zawsze była jej bardzo bliska
Przyjaciele: .
Najbliższą przyjaciółką Aranel zawsze była Ordella, jednak teraz nie mają kontaktu.
Podoba jej się nastawienie do życia i ogólnie charakter Kamelii. Nie można nazwać ich przyjaciółkami, ale Aranel zawsze chętnie z nią rozmawia i ma ją za dobrą koleżankę (jeśli @WeraHatake się zgodzi).
Bardzo lubi Meliona, chętnie spędza z nim czas i dopuszcza się wspólnych kradzieży. Ma go za przyjaciela i wspólnika zarazem (jeśli @Ru-Da się zgodzi).
Wrogowie:
Nie dogaduje się z Isadore od @Lotta. (oczywiście jeśli się zgodzisz @Lotta.). Bardzo denerwuje ją jego zachowanie, zwłaszcza stosunek wobec biedniejszych (do których ona się zalicza).
Strasznie nie lubi Xigmala. Początkowo podobało jej się to, że łączy ich m.in. chęć zemsty, ale w końcu dotarło do niej, jaki naprawdę jest. Nie rozumie, jak można swój dar przekonywania innych wykorzystywać w tak okropny sposób, a tym bardziej tego, jak zabijanie może przychodzić z taką łatwością (jeśli @.A5. się zgodzi).
*Druga połówka:
W sumie to bardzo bym chciała, żeby kogoś sobie znalazła. Tylko, żeby nie był to jakiś związek z nikąd, fajnie by było, gdyby ją i jej potencjalnego partnera coś łączyło i po prostu w międzyczasie zaczęliby do siebie coś czuć, albo przynajmniej, żeby ona to poczuła hah.
Zainteresowania:
Interesuje się przede wszystkim tańcem, czuje, że została do tego stworzona. Oprócz tego chętnie zgłębia wiedzę o medycynie i później wykorzystuje to w praktyce. Interesuje się także zwierzętami, zwłaszcza tymi nadprzyrodzonymi, aksami oraz końmi (na tych ostatnich bardzo dobrze jeździ).
*Odbywał/a prywatne lekcje z:
Nie była na tyle zamożna
Lubi:
Aranel lubi swoją pracę, taniec sprawia jej przyjemność. Nie wstydzi się swojego ciała i bardzo chętnie prezentuje innym swoje umiejętności (zdarza jej się zaczynać tańczyć w jakiś karczmach).
Lubi także się zabawić. Napić się czegoś dobrego (zazwyczaj jest to alkohol), posłuchać muzyki i tańczyć z innymi.
Nie lubi:
Bardzo nie lubi się moczyć, a zwłaszcza swoich gęstych włosów, które bardzo długo schną. Wody i pływania unika jak ognia. Oczywiście kąpię się codziennie, ale nie sprawia jej to przyjemności.
Nie przepada także za mięsem, jest wegetarianką.
Lęki:
Aranel boi się głębokich zbiorników wodnych, zwłaszcza takich, u których nie widać ani dna, ani brzegu (ogólnie nie potrafi pływać).
Największe marzenie:
W głębi serca zawsze najbardziej marzyła o tym, żeby zostać zwiadowcą, jednak nigdy nie przyznawała się do tego przed sobą i innymi, bała się, że (ze względu na jej rodziców i drobne kradzieże) nie będzie miała szansy.
Oprócz tego zawsze chciał poznać bliżej miejsce, z którego pochodzą jej rodzice, więc można się po niej spodziewać, że będzie próbowała dostać się niepostrzeżenie na pokład floty płynącej do Cestii.
*Koń:
–
*Broń, jaką się posługuje:
–
Szczególnie dobry w:
Nadzwyczaj dobrze odnajduje się w medycynie, niejednokrotnie myślała, żeby zająć się tym w przyszłości. Zna wiele ziół i radzi sobie z większością chorób. Co prawda nie szkoliła się w tym kierunku na żadnej z uczelni, ale często czytała różne księgi o ziołach i chorobach. Niejednokrotnie miał okazję wypróbować swoje umiejętności w praktyce, pomagała chorym i rannym, których nie było stać na prawdziwego lekarza. Jednak oczywiście nie przeprowadzała żadnych poważnych operacji czy zabiegów (co najwyżej zdarzało jej się zszywać rany i nastawiać kości).
Szczególnie słaby w:
Szczególnie kiepsko idzie jej posługiwanie się bronią, co stawia ją w jeszcze gorszej sytuacji, ponieważ nie potrafi się ona bić, zawsze brakuje jej siły (jest dosyć “krucha”), aby pokonać przeciwnika, a swojej szybkości i zwinności nie potrafi wykorzystać. Niejednokrotnie próbowała nauczyć się kilku sztuczek ze sztyletami, ale zawsze kończyło się to mniejszymi lub większymi okaleczeniami. Celowanie z łuku także sprawiało jej ogromny problem, a innych broni nawet nie brała do rąk, ponieważ bała się tego konsekwencji.
Historia:
Rodzice Aranel pochodzą z Cestii, jednak, gdy opuścili swój dom w poszukiwaniu lepszych warunków życia, zostali wzięci do niewoli przez rycerzy z Revandan (przepraszam, jeśli źle odmieniłam hah). Przez cały ten czas wspierała ich Alruna, która ogólnie zawsze chce wszystkim pomagać. Luell była już wtedy w ciąży i na czas porodu dostała swego rodzaju “przepustkę”. Kobieta jednak nie mogła opiekować się córką, nie chciała skazać jej na dorastanie w niewoli, więc oddała ją pod opiekę Alrunie, która akurat była w żałobie po nowonarodzonym synku. Przybrana matka bardzo chętnie ją przyjęła i wychowała jak własną córkę. A z Ordellą, jej biologiczną córką, Aranel dogadała się niezwykle szybko i do teraz pozostały sobie bardzo bliskie. Kobieta od zawsze odnajdywała się w tańcu, dlatego to właśnie z nim połączyła swoją przyszłość. Przez całe dzieciństwo żyła na koszt Alruny, a później także Ordelli, chociaż one same ledwo wiązały koniec z końcem. Więc postanowiła im się odwdzięczyć. Mimo że wynagrodzenie za jej pracę nie było jakieś złe, wciąż to nie wystarczyło, dlatego zaczęła kraść drobne i mało wartościowe rzeczy. Nie zauważyła nawet, w którym momencie zaczęła coraz lepiej odnajdywać się w tych oszustwach i nawet dołączyła do niewielkiej grupy przestępczej. Teraz co prawda trochę mniej angażuje się w sprawy “gangu”, jednak wciąż dopuszcza się kradzieży. Gdy Aranel była jeszcze dzieckiem, jej Aksa przybierała postać wielu zwierząt (w tym węża, orła, a nawet pszczoły), jednak postać konia utrzymywała się najdłużej (aż trzy lata i dopiero w 12 urodziny zmieniła się na lisa), stąd właśnie wzięło się jej zainteresowanie tymi zwierzętami.
*Dodatkowe informacje:
Jej rodzice pochodzą z Cetesii, jednak ona sama urodziła się w Revandan.
Jest wegetarianką.
Bardzo lubi kolor szary.
Urodziny ma 28.01.
Ma bardzo przyjemny (kobiecy) głos
*Aksa
Imię:
Iris
Charakter:
Iris jest bardzo energiczna i niesforna, podobnie jak jej właścicielka, nie lubi siedzieć bezczynnie. Wszędzie wtyka swój nosek, interesuje ją dosłownie wszystko. Uwielbia pieszczoty i jest nastawiona do innych raczej dosyć przyjaźnie. Zna się na ludziach, z “kilometra” potrafi “wyczuć” niebiezpieczeństwo. Zdecydowanie można nazwać ją zazdrośnicą, zawsze chce być w centrum uwagi i nie lubi, gdy ktoś zbytnio zbliża się do jej właścicielki (na zasadzie relacji, boi się po prostu, że Aranel może “wymienić” ją na kogoś innego).
Wygląd: Jest to drobna samica lisa platynowego. Ma długą i gęsta sierść, która jest biała z szarymi elementami (dokładniej uszami, sierścią wokół oczu i na łopatkach, fragmencie ogona). W jej wpadających w kasztanowy kolor oczach wiecznie można dostrzeć łobuzerskie ogniki. Ma czarny nosek i sterczące uszy.
Zwyczaje i zachowania:
Uwielbia ocierać się o innych i zawsze w takich sytuacjach oczekuje pieszczot. Każdemu, kogo lubi, pakuje się na kolana, gdy tylko jest na to okazja. Niejednokrotnie pomagała swojej właścicielce w małych kradzieżach, po prostu sprawdza wtedy teren i często próbuje odwróci uwagę potencjalnych ofiar kradzieży. Iris jest bardzo mocno związana z Aranel.
Hasło: W d*** trzasło
.Zolzanna.
@.Zolzanna.
Gdyby rodzice Aranel nie mogli pochodzić z Cestii, to po prostu dawniej mieszkali w jakimś innym kraju, a reszta historii taka sama (jeśli może być)
WeraHatake
@.Zolzanna. Zdecydowanie się zgadzam :D