Czy wiesz, że … Walentynki

Chińskie walentynki nazywane są „nocą siedmiu” i zgodnie z naszym kalendarzem obchodzi się je w połowie sierpnia. Związana z nimi jest pewna starożytna legenda o miłości śmiertelnika i jednej z siedmiu niebiańskich sióstr. Rozzłoszczona bogini niebios ukarała zakochanych, malując spinką do włosów linie na niebie (Drogę Mleczną), która na zawsze rozdzieliła parę. W związku z tym Chinki tego dnia udają się nad rzekę i kładą na wodzie igły − jeśli nie zatoną, oznacza to, że dziewczyna gotowa jest do zamążpójścia.

Walentynki w Czechach obchodzi się dwa razy w roku, 14 lutego i 1 maja. W tych dniach oblężenie przeżywa most Karola w Pradze, będący kultowym miejscem zakochanych. Aby miłość przetrwała, trzeba zawiesić na nim kłódkę. Zwyczaj ten rozpowszechnił się także wśród turystów. Najwięcej kłódek można zaobserwować przy płaskorzeźbie św. Jana Nepomucena. Pocierając ją kilkakrotnie, można zapewnić sobie lojalność drugiej połówki.

Święto zakochanych ma swoich zwolenników równie w Danii. Dawniej przesyłano sobie przezroczyste bibułki, na których pod światłem można było odczytać imię bądź rozpoznać twarz ukochanego. Obecnie popularnym zwyczajem w walentynki jest wysyłanie gaekkebrev, czyli dowcipnego listu, pisanego samodzielnie przez panów, często rymem i z humorem, ale bez podpisu. Dziewczyna, która odgadnie imię adoratora zostanie obdarowana dodatkowymi słodkościami na Wielkanoc.

Fińskie walentynki to „dzień przyjaciela”. W tym zimnym kraju święto polega na propagowaniu przyjacielskich relacji i „miłości braterskiej”. Podobnie wyglądają estońskie walentynki. Mieszkańcy małego kraju wierzą, że przyjaźń trwa wiecznie, a miłość się czasem kończy, dlatego 14 lutego podarkami obdarowują kolegów i koleżanki.

We Francji zamiast kartek wysyła się bukiety kwiatów. Zakochani często wieczorem wybierają do teatru lub kina, a później kontynuują świętowanie przy romantycznej kolacji. Dla wielu kochanków punktem obowiązkowym jest wejście na Wieżę Eiffla. W walentynki samotne kobiety spotykają się wieczorem i palą zdjęcia tych mężczyzn, którzy je odrzucili.

Dzień Świętego Walentego, znany w Hiszpanii jako El Día de San Valentín, jest obchodzony w Hiszpanii w podobny sposób jak na całym świecie - pary i kochankowie wychodzą na kolację, kupują sobie fantazyjne prezenty i po prostu celebrują zakochanie. W Barcelonie patronem miasta jest św. Jerzy, a 23 kwietnia każdego roku Katalończycy korzystają z tego święta, aby celebrować miłość i książki. Podczas obchodów ‘Sant Jordi’ w Barcelonie, miasto wypełnione jest straganami z książkami, a ludzie dają sobie w prezencie właśnie książki oraz róże. W Walencji, celebracja miłości obchodzona jest dopiero 9 października, w święto św. Dionizego lub San Dionizio, kiedy ludzie dają sobie nawzajem prezenty z marcepanu owinięte chusteczkami. Tradycja głosi, że ukochany, który otrzymuje prezent, musi na zawsze zatrzymać chusteczkę jako dowód tego, jak długo byli razem ze swoim partnerem.

W Japonii walentynki to święto mężczyzn. Tutaj to panie obdarowują słodyczami panów i to nie tylko swoich ukochanych − podarunki wręczają również znajomym i żonatym mężczyznom. Aby odróżnić intencje prezentującej kobiety, czekoladki podzielono na „giri-choko”, czyli „dla kolegów”, i „honmei-choko” − „dla ukochanego". Podobnie jest w Korei, płeć piękna wręcza sympatiom podarki, licząc, że mężczyzna odpłaci się prezentem 14 marca (Biały Dzień). Podobno jeśli kobieta w tym dniu nie dostanie żadnego drobiazgu, obchodzi później Czarny Dzień (14 kwietnia), podczas którego je się potrawę symbolizującą życie singla (makaron dzadzangmjon).

Po drugiej stronie kuli ziemskiej, w Malezji, obchody niemal wszystkich ważniejszych świąt przybierają zaskakującą formę. Podobnie jest z walentynkami. Tego dnia Malezyjczycy organizują konkurs dla zakochanych, którzy skuwani są kajdankami. Muszą wytrzymać ze sobą cały tydzień, aby wygrać zawody i otrzymać nagrodę pieniężną, a przede wszystkim... udowodnić swoją miłość.

Nasi zachodni sąsiedzi w walentynki obdarowują się drobnymi podarunkami. Co ciekawe, wierzą, że tego dnia spełniają się wróżby, sny i przepowiednie. Podobno, jeśli w noc przed świętem miłości dziewczynie przyśni się nieznajomy, to będzie jej wybrankiem. Kolejną ciekawostką jest oryginalny motyw, który często towarzyszy obchodom dnia zakochanych… Na kartkach walentynkowych królują świnki – niemiecki symbol dobrobytu!

W Słowenii wierzy się, że w dzień wspomnienia św. Walentego ptaki łączą się w pary, co jest zapowiedzią bliskiego nadejścia wiosny. Według zwyczaju, żeby zobaczyć „ptasi ślub” należy wyjść w pole boso! W tym czasie ruszają także pierwsze prace w winnicach i na polach.

W Stanach Zjednoczonych walentynki obchodzone są bardzo hucznie. Miasta toną w serduszkach, miłosnych dekoracjach, organizuje się lekcje tematyczne dla dzieci. Dorośli, znajomi i członkowie rodziny wręczają sobie prezenty. Mieszkańcy USA nie żałują pieniędzy na upominki, co roku wydają na nie kilkanaście miliardów dolarów!

Zwyczaj okazywania sobie uczuć 14 lutego rozpowszechnili Brytyjczycy. Stamtąd pochodzi też najstarsza kartka walentynkowa, którą Karol Orleański napisał dla swojej żony. Jeszcze do niedawna w Anglii 14 lutego dzieci odwiedzały sąsiednie domy i śpiewały romantyczne przeboje, a zakochani obdarowywali się kartkami w kształcie serca. Dziś te tradycje nieco się zatarły. Brytyjczycy jednak dalej chętnie wysyłają i wręczają sobie kartki. Co ciekawe w Walii święto miłości obchodzi się 25 stycznia w dzień św. Dwynwen (patronki kochanków). W tym czasie zakochani wręczają swoim obiektom westchnień pięknie rzeźbione drewniane… łyżki!

Włosi słyną z uczuciowej natury, a słoneczna Italia to chyba jeden z najbardziej romantycznych krajów świata. 14 lutego we Włoszech króluje czerwień. Zakochani wręczają sobie podarki w kolorze miłości. W Umbrii, gdzie spoczywa św. Walenty, w niedzielę poprzedzającą walentynki, odbywa się Święto Zaręczyn. Pary z różnych stron świata przybywają w niezwykłe miejsce, by ślubować sobie miłość i wierność. Włosi wierzą ponadto, że pierwszy mężczyzna, którego wolna kobieta zobaczy 14 lutego, zostanie jej mężem w przeciągu roku. Żeby zwiększyć prawdopodobieństwo spełnienia się przepowiedni, dopuszcza się nieduże odstępstwo od tej zasady - jeśli nie będzie to ten konkretny pan, to przynajmniej podobny do niego.