🐺 Hej hej.
Wilkołak w złym humorze postanowił opisać problem.
*TW: vent*
Przyszła jesień, a zatem przyszło i dojmujące poczucie nihilizmu bardziej niż zwykle. Ostatnio coraz częściej mam wrażenie, że tracę swój styl pisarski. Opowiadania stały się krótkie i na temat, nie umiem stworzyć wiersza innego niż przypadkowe,"cringe" rymy, brak tematu i pomysłu na formę. Nie piszę jak ja, piszę tak, jak zawsze tego ode mnie oczekiwano… A siadanie do pisania powieści aktywuje głos w głowie, który uparcie acz skutecznie wmawia mi, że postacie są płaskie, na system magiczny wpadłby przedszkolak, fabuła trzyma się na cienkich kartonowych listewkach, a klimat jest co najwyżej jak w zanieczyszczonym rosyjskim mieście przemysłowym.
Nie zadowolę wszystkich, ale najbardziej mi zależy, by zadowolić siebie. A nawet to się nie udaje.
Pytam zatem o radę: co robić? To samo mija, a może trzeba coś zrobić? Ktoś rozumie w ogóle mój problem?
🎧// "Smells like teen spirit" – Nirvana

🌾 Mega się cieszę, że Was mam. Serio. Społeczność która zbudowała się wokół tego konta to świetni ludzie. Nie zliczę ile razy poczułam się lepiej dzięki Wam. Dostaję feedback w kwestii pisania. I chociaż kiedyś zniknę stąd na dobre, będę o Was pamiętać.
(Jestem na leku na spanie, nie wiem, czy ten wpis ma jakiś sens, ale piszę z serca.)