*czuję wielką potrzebę napisania tego wpisu*

Wczoraj była 27 rocznica śmierci Kurt'a Cobaina. Pewnie większość z was albo kompletnie nie wie kto to, albo nie interesuje was on iii swoim rozpisywaniem się mogę wyjść na dziwaka, ale je.bać. Kurt, czyli członek zespołu Nirvana, jak dla mnie rockowa legenda i wielki autorytet, zginął równe 27 lat i jeden dzień temu. Ja sama z Nirvaną jestem związana od dzieciaka, już wtedy mój ojciec uwielbiał ich puszczać. Głos Kurt'a zawsze był dla mnie niezwykle znajomy i kojarzył mi się z dzieciństwem, czyli też po części dobrem, nawet jeśli oficjalnie tak bardzo mocno Nirvany zaczęłam słuchać rok temu może. Szkoda, że nigdy już nie usłyszę go na żywo. Album nevermind, był i jest jednym z moich ulubionych. I w tym wpisie chciałabym mu podziękować za wszystkie dzieła, które stworzył, za każdą dobrą rzecz, którą zrobił dla innych, bo wydawał się być naprawdę cudownym człowiekiem, choć sam cudownego życia nie miał. Mam nadzieję, że teraz, na drugiej stronie jest mu lepiej. Że w końcu zasłużenie odpocznie, ze świadomością, że następne pokolenia uwielbiają jego utwory. Po prostu spoczywaj w pokoju Kurt, tęsknimy za Tobą.

*oczywiście, klasycznie musiałam się rozryczeć na koniec dnia, pozdrawiam*