witam, na nocnych przemyśleniach z joanną, bo why not. no to jako człowiek, który ma jakieś problemy ze snem, tak sobie siedzę, w słuchawkach mam sanah, jak każdego wieczoru, pisze z przyjaciółką, a za oknem burza. to już chyba wystarczający powód by sobie trochę porozmyślać. no to, ogólnie nie wiem czy też tak macie, ale na ostatnich dniach zauważyłam jak bardzo się zmieniłam przez ten rok, mam wrażenie, że dojrzałam. i tak możecie gadać, że jak 14 latka (prawie), która dopiero co idzie do liceum (poszłam rok wcześniej jakby ktoś nie wiedział), może cokolwiek gadać o dojrzałości. ano widzicie. może przez moje pisanie tego nie widać, (szczególnie to we wpisach), ale to tu staram się być luźniejsza, taka jaka jestem do wszystkich, a nie taka jaka jestem w głowie. noo, podczas ostatniego roku wydarzyło się mega wiele haha. i tak od jednej próby samobójczą (o której już kiedyś pisałam), zrozumienia gdzie jest moja prawdziwa rodzina (akurat to metafora, mam dość ciężką sytuację w domu, dlatego główną rodziną są przyjaciele), zrozumienie wartości życia, kilku wizyt u psychologa, przez zakochanie, w którym siedziałam przez dobre 4 miesiące (gdzie chłopak na końcu zrobił ze mnie opcję zapasową ✌️😗), tęsknoty za nim, poznaniem wielu różnych ludzi, zakończenie jednej bardzo ciążącej mi i toksycznej znajomości, do zdania egzaminów, bawienia się w zanoszenie tych wszystkich papierów, wspaniałych vibe'owych wieczorów z muzyką i zaczęcia zaje.bistych wakacji. i nie piszę tego by jakoś się wyżalić, czy poszukać atencji. (i tak nie pisze tutaj wszystkiego). zrozumiałam, że dawno nie pisałam z wami o tym co działo się u mnie i u was przez te parę miesięcy. chciałam się skupić na książkach, co i tak wychodzi mi marnie. anyway, te wydarzenia jakoś mnie ukształtowały, czuje się lepiej, nie jest idealnie, ale chyba nigdy nie będzie. nadal pracuje nad pewnoscią siebie, czy obrazem siebie. ale jest lepiej. chyba mam się z czego cieszyć. te wydarzenia, wiele słów, nadal mają na mojej psychice mniejszy lub większy ślad, ale już tak nie oddziałują na mnie jak kiedyś, odcięłam przeszłość od teraźniejszości, bynajmniej w połowie. a teraz chcę się skupić na przyszłości. jak to moje przyjaciółka powiedziała, to dopiero początek. i odpowiadając na jakieś zapytania z góry, tak stresuje się tym je.banym liceum strasznie, gahahah. także z tym mi życzcie powodzenia. a na koniec taka rada, żyjcie chwilą. bo to zmienia wszystko o 180 stopni. rekomenduje i polecam jeśli chce się zacząć doceniać życie. a teraz dobranoc, będę próbować spać ehe. pewnie nad ranem usunę ten shit. na razie się cieszcie. (i tak odtworze kiedyś to zdjęcie z dołu, to moje marzenie guys.) kocham was.