Przepraszam, że nie odpisywałam, ale miałam poniekąd przerwę od internetu, takie krótkie wakacje. Akurat jak napisałaś, to je zaczęłam, więc nie miałam jak zobaczyć twojego wpisu.

Bardzo mi miło, że ktoś jeszcze zauważa, iż jestem na tej stronie i cicho chce, abym zaczęła pisać na nowo. Powiem szczerze, że żałuję iż z jednej strony nie mam czasu, z drugiej mi się nie chce, a z pięćdziesiątej ósmej po prostu nie umiem do tego usiąść… I popłynąć.
Nie jestem pewna czy dałabym radę pisać tak jak kiedyś, bo powiedzmy, że to co robiłam kiedyś, było fantazją mojej młodszej osoby. Jednak może reaktywacja którejś z serii by mi przyniosła pozytywny skutek? Może powinnam się raz zmusić przez cały dzień pisać, aby potem robić to z przyjemnością i odkryć w sobie na nowo tego małego pisarza :D

Nie wiem czy to co napisałam ma jakiś sens, ale podsumowując, dziękuję że napisałaś, dziękuję za podanie pomysłu (bo nad reaktywacją „Miłości z przypadku” naprawdę nie myślałam) i dziękuję za miłe słowa. Za każdym razem niesamowicie się uśmiecham czytając takie wpisy, bo czuję się strasznie doceniona. Trudno mi cały czas uwierzyć, że komuś serio się podobało to co pisałam! :)