@uwieziona_w_ksiazkach To jest całkowicie zrozumiałe – sQ to nie jest ważniejsza sprawa niż Twoje zdrowie psychiczne! Naprawdę mi przykro, że przez tyle czynników czujesz się źle… Szkoda, że Twój tata nie dostrzega swojego negatywnego wpływu na Ciebie, zaś koleżanki nie potrafią Ciebie zrozumieć… W końcu przyjacielem się jest na dobre i na złe, prawda? Jak jest smutno i jak jest wesoło. Czasem trzeba razem popłakać, zrozumieć i tyle. Szkoda, że one tego nie ogarniają :/ Bo niby jak się masz pozbyć tych negatywnych emocji? Udawać, że ich nie ma? Bez sensu się oszukiwać i je w sobie dusić, po prostu. Tym bardziej, że wtedy one lubią fałszywy Twój obraz, jeśli wymagają Cię tylko szczęśliwej, a smutnej nie akceptują…
Trzymam kciuki, aby jednak te wszystkie osoby w końcu Cię zrozumiały i były dla Ciebie wsparciem!
Poza tym mam nadzieję, że jeszcze uda Ci się odnowić kontakt z Twoją przyjaciółką – sądzę, że zawsze jest szansa na to – tylko nie bój się zadziałać! Bo może ona też chciałaby nadal mieć Cię za przyjaciółkę, mimo odległości ♥
Cieszę się, że chodzisz do psychologa. To dobry krok i ważne, abyś powolutku się otwierała, na ile się czujesz. Na pewno gdy powiesz o swoich obawach dotyczących depresji ta osoba Ci pomoże ^_^

PS Gdybyś kiedykolwiek potrzebowała rozmowy czy czegokolwiek, to nie krępuj się i pisz na priv – odpiszę najszybciej, jak mogę.