W pisaniu kocham najbardziej to, że wszystkie myśli, wszystko co każe mi się zastanawiać nad światem, wszystko co jest tak skomplikowane, że nie daje mi spać po nocach, znajduje ujście; że mogę podzielić się z kimś moimi myślami, tym kim jestem; że mogę stworzyć kogoś będącego moim przeciwieństwem, i w ten sposób przeanalizować jak myślą inni, jak jest być kimś innym; że potrzeba podzielenia się tym co mi na sercu leży w ciekawy sposób, którą czuję od zawsze się spełnia…

A Wy?

'Roboty, podobnie jak ci żołnierze są stworzone przez istoty rozumne, takie jak ludzie. Są narzędziem, podobnie jak łyżka; możesz zjeść nią zupę, a możesz wydłubać nią komuś oko, łyżka wciąż jest łyżką i nic nie zawiniła, tylko ty. Nie mają emocji, ani myśli. Jedyna różnica jest taka, że w przeciwieństwie do łyżek te boty są zaprogramowane, żeby zwracać uwagę na to, co ludzkie, na przykład emocje; robią po prostu to, co ktoś im kazał. Dlatego nie zachowujcie się przy nich jak ludzie, nie okazujcie emocji i udawajcie że jesteście wyjątkowo nierozgarnięci; w waszych oczach ma widać pustkę taką jak w oczach tych stworów, że nie macie emocji ani nic do stracenia; nie będą się spodziewać.'

Chyba mi wyszło, jak sądzicie?