Hey, jak tam u Was?

U mnie muszę przyznać, że masakra jakaś. Nie dość, że na wigilii klasowej wczoraj było okropnie praktycznie pod każdym względem (praktycznie cały czas przesiedziałam na podłodze, nic nie zjadłam, z nikim prawie nie gadałam i jeszcze dostałam prezent który mi się nie podoba), to jeszcze dzisiaj mama mi dowaliła…

Wyszłam z pokoju na maskymalnie 3 minuty, pisałam sobie tekst do piosenki w zeszycie. No i zostawiłam sobie ten zeszyt na stole, bo jak wychodzę na tak krótko to raczej mi go nikt nie zabierze. Nagle usłyszałam wołanie mamy. Okazało się, że ona wzięła ten zeszyt i przeczytała wszystko co tam jest… (Mimo że tam było tylko 5 tekstów)

Powiedziała, że „musi mnie rozczarować”, ponieważ moje teksty są tak okropne, że nigdy czegoś tak beznadziejnego nie czytała 😭 Dodała też, że jeśli zobaczy jeszcze raz, że piszę takie coś to podrze ten zeszyt i wyrzuci go do śmieci. Może i to nie jest o wesołych, zasranych kwiatkach które śpiewają na łące, ale czy zawsze trzeba pisać tylko o radosnych rzeczach?! Ja napisałam to bardzo szczerze, po prostu od zawsze mam pesymistyczne myślenie i skupiam się tylko na złych i przykrych dla mnie rzeczach. Może i jest trochę przekleństw, ale tylko to potrafi wyrazić moje prawdziwe emocje. Uważam, że ona się z tym nie utożsamia, bo nie przeżywa takiego ogromnego kryzysu.

Na moje szczęście oddała mi ten zeszyt, po prostu powiedziała, że koniec z pisaniem. I tak będę pisać, mama mnie nie powstrzyma przed niczym 👿