A dobra, wstawię tutaj:

Absztyfikanci Grubej Berty
I katowickie węglokopy,
I borysławskie naftowierty,
I lodzermensche, bycze chłopy.
Warszawskie bubki, żygolaki
Z szajką wytwornych pind na kupę,
Rębajły, franty, zabijaki,
Całujcie mnie wszyscy w du.pę.

Izraelitcy doktorkowie,
Wiednia, żydowskiej Mekki, flance,
Co w Bochni, Stryju i Krakowie
Szerzycie kulturalną francę !
Którzy chlipiecie z “Naje Fraje”
Swą intelektualną zupę,
Mądrale, oczytane faje,
Całujcie mnie wszyscy w du.pę.

Item aryjskie rzeczoznawce,
Wypie.rdy germańskiego ducha
(Gdy swoją krew i waszą sprawdzę,
Werzcie mi, jedna będzie jucha),
Karne pętaki i szturmowcy,
Zuchy z Makabi czy z Owupe,
I rekordziści, i sportowcy,
Całujcie mnie wszyscy w dup.ę.

Socjały nudne i ponure,
Pedeki, neokatoliki,
Podskakiwacze pod kulturę,
Czciciele radia i fizyki,
Uczone małpy, ścisłowiedy,
Co oglądacie świat przez lupę
I wszystko wiecie: co, jak, kiedy,
Całujcie mnie wszyscy w d.upę.

Item ów belfer szkoły żeńskiej,
Co dużo chciałby, a nie może,
Item profesor Cy… wileński
(Pan wie już za co, profesorze !)
I ty za młodu nie dorżnięta
Megiero, co masz taki tupet,
Że szczujesz na mnie swe szczenięta;
Całujcie mnie wszyscy w du.pę.

Item Syjontki palestyńskie,
Haluce, co lejecie tkliwie
Starozakonne łzy kretyńskie,
Że “szumią jodły w Tel-Avivie”,
I wszechsłowiańscy marzyciele,
Zebrani w malowniczą trupę
Z byle mistycznym kpem na czele,
Całujcie mnie wszyscy w du.pę.

I ty fortuny skur.wysynu,
Gówniarzu uperfumowany,
Co splendor oraz spleen Londynu
Nosisz na gębie zakazanej,
I ty, co mieszkasz dziś w pałacu,
A s.rać chodziłeś pod chałupę,
Ty, wypasiony na Ikacu,
Całujcie mnie wszyscy w du.pę.

Item ględziarze i bajdury,
Ciągnący z nieba grubą rętę,
O, łapiduchy z Jasnej Góry,
Z Góry Kalwarii parchy święte,
I ty, księżuniu, co kut.asa
Zawiązanego masz na supeł,
Żeby ci czasem nie pohasał,
Całujcie mnie wszyscy w d.upę.

I wy, o których zapomniałem,
Lub pominąłem was przez litość,
Albo dlatego, że się bałem,
Albo, że taka was obfitość,
I ty, cenzorze, co za wiersz ten
Zapewne skażesz mnie na ciupę,
Iżem się stał świntuchów hersztem,
Całujcie mnie wszyscy w d.upę!

Adnotacje:
Absztyfikant to określenie mężczyzny zabiegającego o względy kobiety, w tym przypadku, Grubej Berty. Samo określenie “Gruba Berta” w oryginale brzmi Dicke Bertha i było żargonowym określeniem ciężkiego moździerza oblężniczego M-Gerät.
Lodzermensch to tłumacząc z języka niemieckiego “mieszkaniec Łodzi” (niem. lodzer – łódzki, Mensch – człowiek). Termin ten do literatury polskiej wprowadził Władysław Reymont w swojej powieści pt. “Ziemia obiecana”. Osobom nazywanym w ten sposób przypisywano pracowitość, wytrwałość i przedsiębiorczość.
Autor nazywa mieszkańców stolicy “bubkami"i "żygolakami”. Mianem bubka określano wówczas osobę zarozumiałą i niepoważną a żygolakiem był człowiek czerpiący korzyści finansowe ze znajomości z kobietami (czyli męska dzi.wka).
Rębajło to osoba chętnie biorąca udział w bójkach i pojedynkach, zwłaszcza na szable.
Frant to określenie komika, choć bardziej błazna, osoby przebiegłej lub prowadzącej hulaszczy tryb życia.
Zabijaka, co jest dość oczywiste oznacza, człowieka awanturniczego i skorego do bójek, różniąca się od rębajły tym, że rębajło bardziej przypomina polskiego Sarmatę.
W domyśle chodzi o “Naje Fraje Cajtung” (pisownia niemiecka “Neue Freie Zeitung”), czyli gazetę przeznaczoną dla Żydów mieszkających w Warszawie w latach międzywojennych.
Nienawiść do tych elementów w sumie jest usprawiedliwiona w przypadku pana Tuwima. Jest to nawiązanie do nazistowskiej teorii dotyczącej rasy panów, czyli tego, że Niemcy pochodzą od Ariów, a Żydzi to podludzie, nieprzystosowani do pracy na rzecz samego Adolfa. Tuwim (w sumie słusznie) uważa, że naziści wcale nie są Aryjczykami. Co więcej, oskarża ich o żydowskie pochodzenie.
Żydowskie Towarzystwo Gimnastyczno-Sportowe „Makabi” w Warszawie – polski klub sportowy z siedzibą w Warszawie. Był największym wielosekcyjnym żydowskim klubem sportowym w II RP. Klub m.in. sprawował opiekę nad żydowskimi szkołami, organizował wycieczki i obozy sportowe, szkolił instruktorów sportu, przywiązywał także dużą wagę do turniejów organizowanych z okazji świąt żydowskich oraz igrzysk żydowskich (tzw. makabiad).
Obóz Wielkiej Polski (OWP) – radykalna organizacja polityczna obozu narodowego, powołana podczas inaugurującego zjazdu 4 grudnia 1926 w Poznaniu z inicjatywy Romana Dmowskiego i członków Związku Ludowo-Narodowego oraz przedstawicieli innych stronnictw prawicowych. Powstanie OWP miało na celu zjednoczenie prawicowych przeciwników sanacji, oddziaływanie na społeczeństwo w duchu idei narodowej oraz walkę z sanacją. Organizacyjnie Obóz był zbliżony do partii faszystowskiej.
Belfer – nauczyciel
Dość głośny konflikt z Julianem Tuwimem odbił się w Wierszu, w którym autor grzecznie, ale stanowczo uprasza liczne zastępy bliźnich, aby go w dupę pocałowali personalnie wymierzonymi wersami: Item profesor Cy… wileński [Pan wie już za co, profesorze!], gdzie nazwisko Cywińskiego (raczej i tak oczywiste dla współczesnych) pada niemal wprost. Konflikt ów dotyczył tego, że Cywiński po tym jak Tuwim otrzymał w 1928 nagrodę literacką miasta Łodzi, w tekście Też… laureat imputował Julianowi Tuwimowi, być może na tle polityczno-ksenofobicznym, nienawiść do Adama Mickiewicza i Pana Tadeusza. Tuwim czekał długo i dopiero w 1936 na łamach Wiadomości Literackich (nr 13) zamieścił polemiczny tekst Słówko o p. Stanisławie Cywińskim, gdzie rozprawia się ze swoim antagonistą, który wcześniej według poety krytykując Wielką Improwizację doszedł do wniosku, iż Mickiewicz bluźnił wobec Boga i narodu, a pisząc Wiersz… Tuwim swoje stanowisko niejako powtórzył [wikipedia]
“Wszechsłowiańscy marzyciele” przytoczeni w tym fragmencie to prawdopodobnie zwolennicy idei panslawizmu czyli zjednoczenia narodów słowiańskich.

“Kiep na czele” natomiast to po prostu człowiek głupi, dureń czy gamoń wiodący tą grupę.

Warto zwrócić uwage kontekst i użycie określenia “byle mistyczny”. Możliwe że autor opisuje Adama Mickiewicza który w swojej twórczości stosował motywy mistycyzmu, sympatyzował z narodem rosyjskim i tak jak Rosja był zwolennikiem zjednoczenia narodów słowiańskich (panslawizmu).
“Ilustrowany Kurier Codzienny” był wydawany w Krakowie w latach 1910-1939. Był największym i najważniejszym dziennikiem okresu międzywojennego, obejmującym swym zasięgiem cały kraj. Z gazetą współpracowali czołowi polscy dziennikarze i publicyści oraz ludzie kultury i nauki.
Tuwim porusza tutaj wątek wstępowania do instytucji religijnych, tylko ze względu na dobrobyt. Owe instytucje były zwykle zwolnione z podatków i utrzymywane z datków. Mimo swego przeznaczenia, stan kapłański miał dla wielu duchownych czysto utylitarny charakter. Podobne wątki możemy zaobserwować w Imieniu róży, Umberto Eco oraz Monachomachii, Ignacego Krasickiego.
Łapiduch – lekarz
Góra Kalwaria (jid. גער) to miejsce, które w tamtych czasach było najważniejszym w Polsce centrum chasydyzmu (parch oznaczało dawniej Żyd)
ciupa – więzienie