Witajcie, kochani!
Z okazji świąt chciałabym Wam życzyć przede wszystkim tego, co sobie wymarzycie. Wiem, że czasami życzenia bywają nietrafione, więc nie będę zgadywać, czego dokładnie potrzebujecie na nadchodzący rok czy najbliższy czas. Jestem pewna jednak tego, że każdy z nas, kto się tu znalazł, musi mieć w sobie choć procent z artysty bez względu na to, co dokładnie robi – przygotowuje quizy, pisze wiersze czy książki. Dlatego szczególnie chciałabym życzyć Wam weny, by zawsze Wam dopisywała i nigdy nie uciekała, gdy akurat jej potrzebujecie. A umówmy się, jest to dziwna cząsteczka nas samych, która nie tylko bywa, ale jest dość kapryśna. Więc bądźcie jej pełni przez cały rok 2022, byśmy mogli dzielić się wspaniałymi tekstami i bawić ciekawymi quizami. Zróbmy kolejne 12 miesięcy czymś tylko i wyłącznie dla nas, by mieć co wspominać i z kim rozmawiać o minionych latach <3

A w ramach prezentu świątecznego mam dla was dwie dobre wiadomości. Po pierwsze w szkicach jest już gotowy kolejny rozdział Venandi – dodam go jutro, tradycyjnie oczywiście w sobotę. Dodatkowo mam dla was mały skrawek tego co robię w wolnym czasie między olimpiadą, historią rozszerzoną, a pisaniem na konkursy. Urodziło się nowe opowiadanie. Mam nadzieję, że przerodzi się w poważny tekst lub kolejną książkę. Zrobiłam nawet okładki na SQ, Wattpada i do playlisty na Spotify. Mam nadzieję, że wam się spodobają. Czekam na opinie: https://photos.app.goo.gl/BPtW3pQxjVzpxdJQ7

A póki co spokojnych świąt w gronie, które sobie wymarzyliście, bo dzisiaj noc spełniania marzeń 🎄

~Siula~

Witajcie, kochani!
I tak jak zwykle zniknęłam na dość długi czas. Tak, zdecydowanie 4 miesiące od ostatniego wpisu to długo. Ciężko się z tego wytłumaczyć, przyznam szczerze. Mogę jedynie powiedzieć, że każdy dorasta. Nie ma co z tym dyskutować. Chyba każdy z nas musi przeżyć ten moment, gdy to miejsce stanie się czymś bardziej sentymentalnym niż w pełni aktualnym. I nie bójcie się tych słów – nie zamierzam nigdzie uciekać. Chyba nawet na odwrót, postaram się częściej tu zaglądać, by to konto nie stało w miejscu. Wiem, że przerwa w serii, jak i wpisach była ogromna, ale gdzieś w pewnym momencie zgubiłam chyba serce do tej społeczności. Może trochę wyrosłam, może trochę zapomniałam o tym, ile czasu kiedyś tu spędzałam. Przyszły nowe wyzwania, nowe zobowiązania, a przede wszystkim nowa wiedza. Bo jestem w takim momencie, gdy to, czego się nauczyłam pod względem polonistycznym, pozwala mi na swobodną dyskusje z polonistą na temat książek, pisania i edukacji. I właśnie taka wersja mnie chyba nie może pogodzić się z tą dziewczynką, która przesiadywała tu całymi dniami, pisząc proste opowiadanka bez żadnych planów na siebie. Aż tu nagle przyszły prawdziwe plany i realne marzenia do spełnienia. Parę z nich już spełniłam, kilka pozostanie na dłuższy czas niespełnionych, ale chyba nic w tym złego. Widzę swój progres, lecz niestety nie dostrzegam go już tak intensywnie tutaj. Widzę go po pierwszym miejscu w wojewódzkim konkursie literackim, po doświadczeniach z olimpiadą, po wielu pracach napisanych na języku polskim i historii. I w tym wszystkim skończył się mój czas na niezobowiązujące dyskusje o ulubionych filmach fantasy. Będę dalej tworzyć, lecz może trochę inaczej, z większą precyzją i precyzyjniejszą wiedzą. Mam nadzieję, że tę zmianę zrozumiecie. Chociaż może nie zobaczycie jej już dziś, może dopiero za jakiś czas, gdy stworzę nowe teksty dla was. A póki co dziękuję wam za to, co już było i mam nadzieję, że będziecie czekać na to, co nadejdzie. Bo myślę, że będzie to trochę inne.
Postaram się na dniach dodać wam jednak rozdział Venandi, byśmy w końcu zakończyli tę historię i nastawili się na zupełnie nowe. A w międzyczasie, gdy ja będę zajmować się pisaniem olimpiady z polskiego, bo to mam w planach na dzisiaj między czytaniem lektury i nauką z historii, zerknijcie sobie na mój profil na lubimyczytać. Wróciłam do pisania recenzji. Póki co są tylko dwie, ale myślę, że pojawi się ich nieco więcej w najbliższym czasie. Powrót do czytania ułatwia mi ostatnio życie, więc obserwujcie: https://lubimyczytac.pl/profil/2206612/Siula
A póki co żegnam się z wami z tymi obietnicami i tłumaczeniami. Mam nadzieję, że wciąż chcecie zostać tu ze mną, mimo że w moim życiu wiele się dzieje. Dziękuję za wszystko raz jeszcze i do zobaczenia!

~Siula~

Witajcie, kochani!
Obchodzę dzisiaj tutaj dosyć dziwne święto. Żaden pisarz na co dzień nie celebruje daty, która zapoczątkowała jego karierę. Ale według tej teorii mam prawo do świętowania, bo nie jestem pisarką z jakąkolwiek karierą. Dlatego mogę z czystym sumieniem obwieścić, że tworzymy to konto wspólnie od 5 lat. Szmat czasu, nie? Aż dziwnie jest pomyśleć o tym, ile za ten czas się tutaj wydarzyło. Nie tylko patrząc z mojej perspektywy. To było też dziwne pięć lat dla tego miejsca i cieszę się, że dorzuciłam swoją cegiełkę do rozwoju tej społeczności. Mam nadzieję, że trochę dobrych uczynków z mojej strony tutaj zostało. Liczę nawet, że zostały te złe, bo nic nigdy nie jest do końca czarne, ani do końca białe.
Tak w ramach tej rocznicy zrobiłam dla siebie trochę duży krok, który dla ogółu jest czymś nikłym, zapewne brakiem szansy. Ale przełamywanie barier to coś, co pomaga nam nieraz uwierzyć w siebie. A nuż coś z tych naszych śmiałych kroków się nieraz urodzi? Ale to jeszcze nie pora na ogłoszenia, może kiedyś z czymś do was przyjdę, może nigdy nie będzie okazji do powiedzenia o tym.
A tymczasem znów powrócę do swojego zwyczaju i obwieszczę wam to, co rodzi się aktualnie za kulisami. Otóż Venandi nadal jest dodawane według grafiku. Tu nic się nie zmienia. Mam jednak jedną wesołą wiadomość: po ukończeniu Venandi długo nie mogłam sobie siedzieć bezczynnie i jakoś tak wyszło, że mam prolog i 6 rozdziałów nowej książki. Jest to zupełnie inna historia, nowi bohaterowie i nieco inny gatunek oraz klimat. Nie będziecie się nudzić to pewne. Muszę jednak przy tych ogłoszeniach zasmucić parę osób, które zapewne zrezygnują z oczekiwania i pożegnają moje konto, co gdzieś mnie tam smuci, ale wiem, że nie mogę trzymać nikogo w niepewności. Zdecydowałam, że nie jestem jeszcze gotowa podjąć się na nowo Wybranej. Książka ta potrzebowałaby gruntownej przebudowy, nowego odbudowania bohaterów, historii i świata. Na pewno kiedyś do niej wrócę i mam taką ochotę, ale musicie dać mi czas, by wzmocnić swój warsztat, bo tę dystopię trzeba dźwigać, a ja chyba jeszcze nie mam na to tyle siły. Może kiedyś się jeszcze pojawi, gdziekolwiek się pojawi. Ale póki co muszę niestety tę książkę oficjalnie zawiesić. Przepraszam, ale liczę jednocześnie, że nowe projekty również was zainteresują.
A teraz wybaczcie, ale muszę już zmykać. Jak zawsze będę świętować rocznicę w swoim stylu: pisząc i słuchając swojej ulubionej muzyki. Oby wiodło nam się tak dobrze przez kolejne 5 lat. Miłego dnia, kochani

~Siula~