Dzisiaj o 12 zamykam zapisy do opowiadania z obserwatorami i wybieram postacie. Dziękuję wszystkim tym, co się zapisali.

Moja siostra: Jak mogłaś nie płakać na filmach o psach? Czy ty w ogóle kiedyś płakałaś?!
Ja:

Hej. Jestem już po gastroskopii!

Szczerze powiedziawszy było więcej strachu niż samego bólu. Najpierw położyłam się na łóżku szpitalnym, potem pani mi przyczepiła coś do klatki piersiowej. Pewnie do odczytywania parametrów. No ale nie ważne. Zaczęło się od założenia mi maski tlenowej. Z początku trudno mi było oddychać, ale gdy zamknęłam oczy to było o niebo lepiej! Później już tylko słuchałam jak panie mówią mi co wstrzykują bym się rozluźniła. A jeszcze pielegniarki gadały o tym, że w tych czasach aparaty na zęby są mega drogie. Bo jakby ktoś nie wiedział – ja mam taki. No i pozniej usnęłam i obudizlam się jakby po sekundzie, a już było po zabiegu! Jedyne co odczuwałam, to ból gardła, więc nie jest tak źle. No ale potem spałam aż do obiadu😂

Także dziękuję za wszystkie słowa otuchy. Kocham was moi wy superbohaterowie🦸🦸🏼‍♀️