Życie z atakami paniki gdzie nie wiesz czy twoje serce jeszcze bije czy nie, gdzie starasz sie nie udusić i zastanawiasz się czy na pewno istniejesz bo w zasadzie nie czujesz nic, jest cudowne. Szczególnie jesli dostajesz je codziennie na przemian z histerycznym placzem bo masz okres i nękającym stresem bo mimo, że umiesz sie uspokoić on nie schodzi w pełni. Tak uwielbiam święta, moglabym nawet dla niech umrzeć. A tak serio chce sie z tego po prostu trochę pośmiać, bo bawi mnie jak patowa zdaje sie to byc sytuacja a ja se żyje dalej i ledwo zwroce na to uwagę. Nie chce byc atencjusza, ani nie oczekuje wspóczucia, bo uwazam ze nie ma czego. Nie życze nikomu, ale pozwolcie mi sie pośmiać nawet jesli sami nie widzicie w tym nic śmiesznego.