🦋Witam🦋

| Huh. Zmęczona jestem. Ten niemal trzy tygodniowy detoks od internetu zrobił swoje. |

🦋 Od 8 godzin tworze formularz dla @Miraclea którą wam serdecznie polecam (ma otwrte opo z obs więc wpadać!). Została mi jeszcze tylko historia, ale nie mam już siły🦋

| Poza ktoś dzisiaj próbował się na mnie odegrać, za bardzo podły i udany żart (nawet dwa żarty, pod rząd…). Jednak brawo for me becouse się nie dałam. Mogę się już nazwać królową? Wątpię ha ha |

Miłego!
~ Twoja zapomniana~

🦋Witam, witam, witam🦋

| Po pierwsze nawet nie wiecie jak się ciesze, jestem już niemal w domu i w końcu będę mogła coś napisać! Po drugie bardzo a to bardzo przepraszam was za to, że mnie nie było. Byłam w górach i sobie chvodziłami wgl. Internet i jego brak, brak zasięgu i heh. Rozuniecie|

🦋 A teraz mam małą niespodziankę i zarazem pytanie! To co wam zaraz przedstawię to wstęp do mojej 'książki', którą przedstawię wam niemal w pełni za parę miesięcy. A więc proszę pierwsze dwa akapity :

Niewielki plac umiejscowiony przed również niewielkich rozmiarów kościółkiem w pełni zapełniony był wiernymi. Były wakacje a Etretat oblegany był przez francuską arystorację. Nic więc dziwnego iż tak wiele wiernych chciało posłuchać kazania tutejszego księdza. Nie wszyscy zebrani przed świątynią jednak zainteresowani byli przestarażałym świato poglądem proboszcza.

Wśród takich osób znajdował się jedyny syn De la Cour'ów – Bastien. Jego nieco roskojażone, lecz pełne żalu i goryczy lico spoglądało w stronę bogatej brunetki siedzącej na skos od niego. Jej skóra była niczym porcelanowa zastawa a oczy niczym bezgwiezdne niebo. Nie wiedział kim jest owa dziewczyna i nawet nie pragną tego wiedzieć, nie zmieniało to jednak faktu iż uważał nieznajomą damę za niezwykle urodziwą. Francuzka wydawała się być bardzo religijna i pobożna, gdyż Bastien widywał ją tu w każdą niedzielę. W przeciwieństwie do spatkobiercy majątku należącego do De la Cour'ów, dziewczyna zdawała się mieć swoje własne bezpieczne miejsce na otaczającym ich świecie. Fakt ten niezwykle przytłaczał, dryfującego po środku nieustannej pustki arystokrate.

Ma to ręce i nogi? Bo moja kochana perfekcia uważa, że mam to nawet skrzydła. Heh. Ja nie jestem tego taka pewna dlatego proszę was o pomoc i waszą opinię🦋

| Huh, emocje troszkę opadły a to raczej dobrze, jeszce raz przepraszam |

Miłego
~Twoja zapomniana~