Tak się trenowaliśmy w weekend 🏇
Piątek to była istna tragedia. Siwy szukał wszędzie stracha a spięty był jak bycze jaja. Nie było dla mnie nic skomplikowanego pod względem technicznym, ale było ciężko psychicznie dla nas obojga. Złapałam kompletną blokadę, zaczęła się panika i się skończyło… Nie pamiętam kiedy ostatnio popłakałam się na jeździe 😅. Więc później dodatkowo byłam zła na siebie, że zawładnęły mną emocje i pokazałam się od tej strony. Dlatego przez piątek na treningu nie przebrnęliśmy i skończyliśmy po moim upadku. Wieczorem pojechaliśmy w krótki teren, żeby Bell troszkę rozejrzał się po okolicy. Zostały nam do treningów jedynie sobota i niedziela (po dwie godzinki na dzień), ale cóż 🤷. Mieliśmy rozplanowane w jaki dzień nad czym będziemy pracować, jednak z końmi za wiele planować nie można xd.
Swoją drogą, doszliśmy do takiego momentu, gdy musimy uczyć się rzeczy razem. Jest to o tyle trudne, że tak naprawdę ani ja ani on nie wiemy co mamy zrobić i czego od siebie oczekujemy. To też ostatnimi czasy wzbudza we mnie dużo napięć, bo nawet za bardzo nie wiem o czym mówi do mnie trener.
W niedzielę na ostatniej jeździe mieliśmy skupić się na efekcie końcowym i połączyć wszystkie aspekty, nad którymi trenowaliśmy, w całość. Ale B miał ciekawszy pomysł i rozgrzewka wyszła tak dobrze, że przerodziło się to w bardzo swobodne kłusy i chyba najlepsze podejście do pasażu i galopu piruetowego w ostatnim czasie. I to był ten moment, kiedy "odpuściłam wodzę" i ucieszyłam się z (zapracowanego!) kroku naprzód 😁.
Przemyślenie: nie ważne jak wolno idą Ci postępy lub ile popełniasz błędów. I tak jesteś przed tymi, którzy nie próbują wcale :).