🖤Heloł Heloł, pytanie za 100 punktów, dla fanów hellaverse i wojowników! Złamana Gwiazda i Angel Dust mają coś ze sobą wspólnego. I to aż 2 dość konkretne rzeczy, czy ktoś wie jakie?🖤

🖤Witam wieczorkiem Rudzielce!🖤
Odgrzebałam swoje opo w uniwersum PJO i OH sprzed roku (tak właściwie to głównie PJO, bo został mi jeszcze jeden tom, którego n skończyłam a OH miałam zacząć później w wakacje, ale jak wiele rzeczy, n wyszło mn :/)

Oceńcie mini rozdzialik i dajcie znać, czy chcielibyście kontynuację (bo mn naszło. Wiem, baaardzo kreatywny tytuł, n zjedzcie mn za interpunkcję prosz)

~~Gorgona próbuje zamienić mnie w kamień~~

Usiadłam w ostatniej ławce i nawet nie wyjęłam książek. Nie mogłam doczekać się początku wakacji, który był już za tydzień. Większość uczniów gdyby mogła, nie przychodziłaby już do szkoły, niestety ta cudowna instytucja nas do tego zmuszała, wraz z znienawidzoną przeze mnie nauczycielką biologii, panią Davids, często nazywaną przez nas Gorgoną.

Na moje nieszczęście, które w sumie mnie nie dziwiło, właśnie z nią mieliśmy dwie najbliższe lekcje. Szczerze, nie rozumiem, czemu półbogowie muszą wychowywać się wśród śmiertelników, skoro są dziećmi bogów. Podejrzewałam, że bogom może się po prostu nie chcieć wymyślić coś innego, co nie było niczym wyjątkowym.

Mój myślowy monolog przerwało ostre spojrzenie nauczycielki. No tak, na nią zawsze można liczyć w kwestii psucia dnia. Otworzyłam plecak, wyjęłam z niego podręcznik i zeszyt, niemal teatralnym gestem kładąc je na ławce. Z niewiadomych przyczyn mój jakże cudowny umysł stwierdził, że doskonałym pomysłem będzie będzie zaognienie i tak już napiętych stosunków z nauczycielką, bezczelnym zachowaniem, tuż przed końcem roku.

Moje ADHD aktywnie wspierało mnie w nie skupianiu się na lekcji. Zaś moja dysleksja w połączeniu z lekarskim pismem Gorgony uniemożliwiała mi przeczytanie czegokolwiek na tablicy. Jak zwykle udawałam więc, że coś robię.

Zaczęło się od liczenia pasków na fladze wiszącej w rogu sali, na tej samej ścianie co tablica. Najpierw, czerwonych a potem białych. Ale policzenie do trzynastu nie zajmuje zbyt wiele czasu, dlatego szybko zaczęłam się nudzić.

W końcu wyjęłam szkicownik i zaczęłam od niechcenia szkicować coś co dość szybko nabrało kształtu wężowego oka. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę że jest dziwnie cicho, mój instynkt samozachowawczy kazał mi podnieść głowę znad rysunku.

W samą porę. Gorgona niczym te prawdziwe starała obrócić mnie w kamień swoim spojrzeniem. Na moje szczęście, lub nieszczęście nie posiadała takich mocy. Bezszelestnie podeszła do mojej ławki, aż odniosłam wrażenie, że jej stopy nie dotykają ziemi. Czasami naprawdę myślałam, że jest potworem, wręcz wolałabym by tak było – ale sprawdzałam, nauczycielka definitywnie była zwykłym śmiertelnikiem.

Głosem przypominającym pisk wiewiórki zawołała.
-Eleonoro! Cóż ty wyrabiasz?!
Rzecz jasna było to pytanie retoryczne, mimo to mój durny mózg już przestawił się na autopilota, zmierzającego tylko w jednym kierunku – kozy.
-Mam na imię Elenor – poprawiłam.
Nauczycielka poczerwieniała. Jeszcze bardziej od spóźniających się uczniów, nie znosiła poprawiania jej.

Spodziewałam się, potoku słów, których pewnie połowy nie zrozumiem. Tak jakby mówienie archaizmami miało sprawić, że staniemy się mądrzejsi. Zamiast tego, Gorgona tylko spojrzała na mnie z zimną nienawiścią. Chociaż nie cierpiałam hałasu, już chyba wolałabym by mnie okrzyczała. Wyglądała jakby chciała coś powiedzieć ale nie widziała co.

-Zostaniesz po lekcjach – zadecydowała.
Opanowanie emocji nigdy nie było moją mocną stroną. Nim się powstrzymałam, uderzyłam rękę w blat.
-Za co?!
-Z przeszkadzanie na lekcji i bezczelne zachowanie

Przewróciłam oczami patrząc jak nauczycielka odchodzi. Z jednej strony – sama się prosiłam, z drugiej, no bez przesady. Został raptem tydzień z kawałkiem do zakończenia roku szkolnego. Nikomu nie chce się uczyć, nie mówiąc o uważaniu na lekcji. Po prostu Gorgona darzyła mnie odwzajemnioną nienawiścią.