Pamiętajcie historię z wczoraj?
Otóż życie zrobiło nam dzisiaj part dwa.
Na odstresowanie wczoraj, kolejnego wieczoru, chciałyśmy zjeść pizzę i pograć w eurobuisness jak normalni ludzie. Odstawiłyśmy wujka (ojca mojej kuzynki) do znajomych na grilla i same ulokowałyśmy się w jego pustym, ciemnym domu na odludziu z, o ironio, gigantycznymi oknami na parterze, gdzie też zamierzałyśmy siedzieć. Pojechałyśmy po tą pizzę akurat wtedy, kiedy zaczęła się ulewa. Burza. Zupełnie jak wczoraj. Rąbało piorunami i błyskawicami, no ale jedziemy. Jesteśmy na środku drogi i auto gaśnie i nie ma zamiaru odpalić. No ale dobra, zapaliło, jedziemy dalej. Ulewa coraz mocniejsza. Powaliłyśmy drogi. 3 razy. No ale dobra, mamy pizzę, wracamy do domku, maneskin na głośnikach. Nagle słyszę pukanie. Mówię to kuzynce, a ona w milczeniu wstaje od stołu podchodzi do drzwi od wiatrołapu, które specjalnie się nie zamykają i je zatrzaska, kląc przy tym co drugie słowo. Ja już się zaczęłam śmiać, ale po prawdzie po chwili byłyśmy tak wnerwione, że uznałyśmy, że jak ten psychol ze wczoraj pojawi się pod domem to dostanie wpie.rdol. Ot co.
Dogadaliśmy się tak, że wujek być może wróci ze znajomymi, ale jakby co to jednak będziemy musiały po niego jechać. Spoko i tak z nas nocne marki, a zresztą dostałyśmy łapówkę w postaci kasy na pizzę i butelkę fanty.
Godzina 00:30. My w środku oglądania koreańskiej dramy (nie wiem jak doszło do tego, że faktycznie ją oglądałyśmy, przysięgam), dzwoni dzwonek do drzwi. Dom wujka jest nieogrodzony. My zawał. Moja kuzynka szybkie i jakże praktyczne pytanie: brać nóż? Ja ją uspokajam, chociaż sama padam na zawał, bo wujek miał klucze, a nie słyszałyśmy żeby jakieś auto podjechało pod dom i go przywiozło zamiast nas. Dzwonię do wujka i pytam czy jest pod drzwiami, a on z powagą, że nie. Moja kuzynka już była w połowie drogi na górę, żeby się zabarykadować w pokoju, bo miała w głowie tylko tego typa z placu. Ja też zaczęłam się przez kilka sekund zastanawiać nad swoim życiem. I jakby, ta akcja była tak na dobitkę tych dwóch dni, że masakra. Mija kilka nieznośnie długich sekund, a ten wybucha śmiechem i stwierdza, że żartuje i to on czeka pod drzwiami. No myślałam, że go ukatrupimy. Jak tylko mu otworzyłam te cholerne drzwi, to mu oświadczyłam, że za tą akcje to śpi na zewnątrz.
Oficjalnie mam dość 😭😂