Nie wiem co mam zrobić z rękoma… I głową. Nawet gdy jestem radosna to one za wszelką cenę chcą wyrządzić krzywdę.
Czuję stres, panikę i strach. Co jeśli… Jeśli… Pewnego razu przekroczę granice? Przecież ja nie mam chorób psychicznych, choćby depresji, to samo się dzieję, a gdy tego nie robię czuję ogromną presję. Boję się przyznać komukolwiek, bo boję się, że powie ,,To przez komputer''.
To najbardziej krzywdzące słowa, jakie mogę usłyszeć. Hm, przepraszam bardzo? Mam hejt? Nie.
Poznałam w necie miłe osoby? Tak. A irl jest na odwrót. Pierwsze na tak, drugie na nie.

Czasami warto się wygadać, niestety…
Macie jakieś sprawdzone (lub nie) sposoby na pokonanie samookaleczania siebie? Stresu? Ciągłego się zacinania w środku zdania i krzyczenia jak ktoś czegoś nie rozumie?
Tak, bo ja często nie umiem czegoś powiedzieć.
Zacinam się w tedy, zaczynam powtarzać ,,To, to, to, to, to, no, no….'' i tak dalej, czasami się trzęsę (ostatnio mama musiała mnie łapać loolz) i często mam atak agresji.

No więc macie na moje problemy sposoby? Pomóżcie, pliss, jestem spleśniała od środka i pusta. Dobrze że mam przynajmniej uczucia!

Łaaaaa, speedrun, wygadałam za dużo. ZAMYKAM TĄ STRONĘ I SPAĆ IDĘ BO RĘKA MNIE BOLI

Hah, moje zachowanie jest po prostu ŚMIESZNE😂 ~Light.