Ugh. Brakuje mi pomysłów co do Miraculum. Chciałam zostawić Violet lasso, jednak uznaję to trochę za… Za taki trochę niewypał. Macie może pomysł na broń Wilczycy? Jakieś bumerangi, wachlarze, wstęgi, łyżeczki, kable coś tego? Wiecie, taka nie do końca typowa broń. Jak Biedronka ma jo-jo, złoczyńcy też mają telefony, książki, bańki… Coś w ten deseń. Ma ktoś pomysł? Wena mnie opuszcza .—.
❤💜💙💚💛
PS Oglądał ktoś z Was drugi sezon „Miraculum”? Nie będę nic zdradzać, ale jak ktoś oglądał z napisami (tak swoją drogą to nienawidzę dubbingów) i ma ochotę snuć nowe teorie i zastanawiać się, kiedy w końcu będzie coś „ten tego” to na priv — muszę się wygadać :)

Hm, powiedzcie mi proszę, że to nie jest takie straszne, jak mi się wydaje (ależ oczywiście, że jest).
„— Gdyby każdego dnia atakowali złoczyńcy, nie musiałbyś chodzić do szkoły. — Plagg ziewnął, opuszczając wcześniejsze lokum — czyli torbę Adriena.
— Bardzo śmieszne — powiedział ironicznie chłopak, wbiegając do swojego pokoju. — Plagg, wysuwaj pazury!
Zamiast zwykłego trzynastolatka, z przez okno wyskoczył Czarny Kot — bohaterski w każdym calu. Promienie słoneczne muskały delikatnie profesjonalny, czarny strój chłopaka, w którego skład wchodziły idealnie dopasowane buty, skórzane rękawiczki z pazurami oraz kocie uszy. Przy każdym jego ruchu wydobywał się cichutkie dzwonienie złotego dzwoneczka noszonego przy szyi. […]
Chłopak w białym kostiumie stał do niego tyłem. Szedł spokojnie, trzymając w dłoni coś na kształt długiego kija. Czarny Kot ruszył w stronę złoczyńcy.
I nagle poczuł, jakby na coś wpadł. Jakby ścianę. „Co do…” — zaczął w myślach, jednak szyderczy śmiech złoczyńcy zatrzymał jego proces myślowy.
— Wpadłeś w pułapkę, Kocie.
Adrien nawet nie wiedział, co się dzieje. Zaczął się dziwnie unosić, jednak czuł grunt pod stopami. To było jakby… Jakby trafił do niewidzialnej klatki.
I nagle wokół tej klatki zaczęło owijać się jo-jo. Uśmiechnął się, gdy poczuł wstrząs. Zaczął spadać z nieznacznej wysokości. Niewidzialna klatka rozbiła się na drobne kawałeczki, jednak chłopak nie odniósł poważniejszych ran, niż zadrapanie na policzku.
— Chyba potrzebna jest ci moja pomoc — powiedziała Biedronka, stając obok niego. Uśmiechnął się i z bardziej zaciętą miną odwrócił się w kierunku złoczyńcy. Jego strój był cały biały, łącznie z maską utworzoną na kształt kruczego dzioba.
— Poznajcie Białego Kruka. — Uśmiechnął się złoczyńca i wysunął w ich stronę ręce. Poczuli, jak gdyby tajemnicza siła wiązała im nogi sznurami. Chcieli się wyrwać, ale moc Kruka była silniejsza. — Znów zlekceważyliście wyjątkowego.
I nagle to uczucie zniknęło. Usłyszeli gruchot i spojrzeli w kierunku zaakumowanego. On leżał na ziemi oszołomiony. Czarny Kot spojrzał w górę i zobaczył jedynie oddalającą się szarą postać.
— Widziałaś? — spytał, wciąż oglądając się za ich wybawicielem.
— Kogo? — Biedronka nie zwróciła uwagi na obawy towarzysza. Wyjęła z rąk leżącego złoczyńcy długi kij i złamała go wpół. Wyleciał z niego ciemny, diabelski motyl — Akuma. Biedronka, jak po każdej akcji, złapała owada w swoje jo-jo i oczyściła go ze złej mocy nadanej przez Władcę Ciem — ich wroga.”
Jest to fragment napisany dzisiaj (badziewny, wiem) do prologu. Biały Kruk jest złoczyńcą wymyślonym na potrzeby akcji. Liczę, że ocenicie to tak, jak myślicie :)
❤💛💚💙💜
PS I tak go pewnie usunę, jest zryty :)