Co ma się pojawić najpierw

Without Me VS Two Sides

Wzięło mi się na napisanie do was czegoś głębszego we wpisie, dlatego jeśli nie chcesz tego słuchać to nie czytaj, ale jestem tu cała ja i trochę pogubiona.

Zauważyłam, że niektórzy ludzie szybko oddają swoje serca osobom, które chociaż na chwilę zwróciły na nie uwagę. Utożsamiam się z tym typem i nie jestem z tego powodu zadowolona czy dumna.

Mimo mojego wieku (kto wie ten wie) chciałbym osoby, która będzie obok mnie i nie zostawi po sobie złamanego serca, a jeśli już zerwiemy to wspólnie podejmując taką decyzję. Sęk w tym, że jestem chyba za bardzo skomplikowana.

Chłopacy wolą wszystko łatwe. Mam brata, wiem coś o tym. Zdarzają się ewenementy, ale jak już to mają 20 lat. Na live kiedyś wspominałam o mojej relacji z tymże chłopakiem. Chociaż nie przedstawiłam wam do końca naszej relacji. Problematyczna — jedno słowo adekwatne do tego.

Wracając, bo to nie czas na moje powroty do osób, które mają mnie teraz w nosie. Dziewczyny w tych czasach (nie bierzcie tego do siebie, wiem, że wy tutaj tego nie robicie, ale na pewno znacie osoby, które tak) odkrywają wszystko, rzucają się na facetów, żyjąc w obłudzie, że tysięczny z kolei będzie ich jedynym i razem będą zaciągać się tymi e-papierosami. I oni z tego korzystają.

Moja skompilowana osobowość polega na tym, że ja czuję się na jakieś pieprzone 18 i ludzie z mojego otoczenia również tak mnie odbierają. Bo jak widzę te wszystkie dziewczyny w moim wieku to nie mają nawet orzeszka we łbie. Myślą, że są dojrzałe, a nie znają się totalnie na życiu.

Moja skomplikowana osobowość polega na tym, że ja nie szukam kogoś kto będzie na chwilę i będę zabawką. Tylko kogoś kto mnie będzie poznawał każdego dnia aż do chwili, kiedy to zrobi w całości i powie, że jestem tylko jego.

Pragnę kogoś takiego u mojego boku kto nie odjedzie pociągiem jak w „to boy who makes me really happy”. Chciałbym osobę, która będzie przy mnie trwała.

Możecie pisać, że jestem głupia.
Możecie pisać, że jestem żałosna.

Ale nie napiszecie mi, że kłamię i rzucam oszczerstwami.

Na dole jeszcze jeden z cytatów mojego ulubionego autora żurnalisty. Jeden z łatwiejszych w przekazie.

Okej, skończyłam robić moje postanowienia noworoczne i wrzucę wam zdjęcie, a pod spodem jak to miało wyglądać. Tak wiem jest mała plama przy pomarańczowej tabeli, to przez lody, które jadłam podczas rysowania tego, hah.