Doszłam do wniosku, że mimo głowy pełnej pomysłów nie potrafię przelać moich myśli tak na klawiaturę, jakbym tego chciała. Wszystkie autorki to robią w tak cudowny chwytający za serce sposób, a ja jestem, bo jestem. Moje opowiadania nic nie wnoszą, a gdy staram się w tej pieprzonej nowej serii wszystko ląduje w koszu, bo jest niewystarczająco dobre na moją skalę.

Jestem osobą, która często wątpi w siebie.

Lecz tym razem to chyba już za daleko poszło. Bardzo was wszystkich tu kocham, ale mam wrażenie, że nie jestem w stanie pisać lepiej niż to robię, przez co się na sobie zawodzę i w pewnym momencie wy również byście to zrobili. Jestem zła na siebie, że nie umiem dać 200%, na które mam wrażenie, że mnie stać. Tylko nigdy nie uwzględniam tego, że skala ma tylko 100, a ja jestem człowiekiem, nie robotem.

Żebyśmy mieli jasność – nie robię, nie chcę i nie mam na celu robić z siebie tutaj żadnej ofiary.

To po prostu moje przemyślenia, abyście nie zdziwili się jak za kilka dni moja nazwa może być skreślona i w procesie usuwania.

Dlatego już teraz chcę powiedzieć dziękuję i przepraszam, ale nie jestem wystarczająco dobra, aby być w usytuowaniu w jakim się znajduje. 🖤

Chcecie, żeby fabuła „Like that” działa się normalnie w Polsce, czy wolicie USA? ✨

Nie ma odpowiedzi jak ci wygodniej, bo mi to obojętne, a chcę, aby miło wam się ją czytało.

Bierzemy się ostro za pisanie, ajjj chyba się dzisiaj nie oderwę 🙈🤍