Pomocy
Czytam sobie książkę, właściwie to kontynuację książki, którą czytałam tak jakoś w październiku zeszłego roku. Myślę sobie – krótka, lekka lekturka na odpoczynek od Pana Tadeusza (którego teraz czytam, gdyż szkoła) .
Ale nie przewidziałam jednego. Ta książka złamała moje serduszko w więcej niż jednym miejscu. Aż czułam, że mi serce wali i mam mokro w oczach. Serio, minęło parę miesięcy od mojego ostatniego porządnego złamanego serca. Pomocy, to boli. Tu na dole macie okładkę.
Ale tak poważnie. Dobra książka. Fabuła może w niektórych miejscach dość prosta, ale za to niezwykle piękna. Historia inspirująca, dająca nadzieję, proekologiczna i proróżnorodna(różne rasy ze sobą współpracują). Po prostu idźcie to przeczytać. Tylko najpierw kupcie chusteczki.