"Jednak jeśli potencjalne wsparcie rabusia (bo kto inny mógł to być?), znajdowało się tak daleko, to była szansa, że nie trafi za pierwszym razem i jeśli poradziłbym sobie z jego kolegą, który właśnie do mnie wchodził, to szansę by się wyrównały. Ja z pistoletem maszynowym za ścianą światła reflektorów, on w ciemności z karabinem. Pierwszy który straciłby cierpliwość, zginąłby. No chyba, że było ich jeszcze więcej, wtedy miałbym prze*bane."

"White siedział oparty o skrzynie z biżuterią i ciężką oddychając, ładował bęben rewolweru. Nieco dalej jeden z jego pracowników oparł karabin o ustawione w drzwiach wagonu worki z piaskiem i starając się trzymać głowę nisko, próbował kogoś trafić. Jednocześnie w następnym wagonie, kolejnych dwóch gasiło pożar tkaniny wywołany przez rozbita kulą lampę naftową.
W takich chwilach White przeklinał swój niewyparzony język i zastanawiał się, czy gdyby dał bandziorom kilka błyskotek, to by się odczepili? Na takie myśli było już jednak za późno, powiedział im, co ich widok mu na serce przywiódł, należało więc zmierzyć się z konsekwencjami."