Witam witam,
Wczoraj skończyłam „Wieżę Nerona” i o matko. Przeczytałam to w cztery dni (z przerwami na umieranie z powodu przeziębienia), ale do rzeczy. Jest to jak na razie moja ulubiona książka wujka Ricka, która doprowadziła mnie zarówno do łez jak i do szczerego śmiechu. Polecam zatopić się w niej, słuchając muzyki i jedząc winogrona. Jednym z PrAwDzIwIe PoTrZeBnYch punktów jest Solangelo w tej książce występujące. Znaczy Nico to pan maruda, a Will… nie to jest za duży spojler xd. Wiele mrugnięć do starych fanów, a ostatnie rozdziały to takie ciepło na serduszku, że szok. Polecam wszystkim.

(Zdjęcie książki wstawię później, bo wersja na telefon to ostatnio dla mnie istny diaboł)