Thank God it’s Friday cause Fridays will always be better than Sundays
'Cause Sundays are my suicide days

Już jutro Plotki. Cieszę sie jak przygłup, czekam od sierpnia 💘💘💘
U mnie w klasie jakaś masakra. Wszyscy zachowują się jakoś inaczej. Nie poznaję ich(choć nie wszystkich).
Mimo wszystko dzielnie nie rezygnuje z tego profilu, czy tam konta, bo jest to jedno z moich wsparć.
Tak BARDZO nie chcę do Londynu…to już za tydzień(a dokładniej 9 dni)
Jedziemy jako wycieczka klasy pani z anglika, my, i parę niełopów z innych klas.
No i zgadnijcie.
Kamil też jedzie.
Nie jestem na to gotowa kurdeee
Ale trudno. Przeżyję chyba, nie?
No, więc zapowiadam tylko że przez pare dni od 31 marca mnie nie bedzie. Życzcie przeżycia…
Ja tak bardzo nie chcę, bo boję się co się wydarzy.
I wiecie co?
Antek nie jedzie!
No to już istna niesprawiedliwość.

Opowiem wam coś. Może nie będzie to wyczyn ani dzieło sztuki, ale piszę jak mi do głowy wleci.
Jeśli nie obchodzi ciebie moje życie ani czemu jestem w stanie bliskim do depresji, pa.

„-Ale ja ma fejm.-myślała leciutko uśmiechnięta Nora patrząc na Czubiego, z którym przed chwilą rozmawiała. Miała naturalny talent do gadania z chłopakami, a Czubi był najlepszym kumplem Antka, z którym też miała dobre kontakty.
Cały dzień wydawał się wtopą; długo planowane przedstawienie zostało zbezczeszczone przez jej klasę. Nie popisali się, chociaż na próbach było inaczej. A szkoda.
Potem jej „przyjaciółka” twierdząca że jest egoistką, nie jak ona, i że nie przejmuje się tym, że ktoś ją dotknął.
Może i nie było tak źle? Pięć lekcji spedzonych na ogladaniu wyczynów innych klas, tylko wf i historia.
A jednak. Było tak źle.
Już na początlu Nora wiedziała że będzie mieć pecha, gdy weszła do szkoły i poszła pod klasę. Najpierw spóźniona pani(o tym za chwilę) potem pół klasy nie przebranych i stres. Stresowała się za wszystkich. Nie wiedziała czemu.
Co do spóźnienia pani; niedługo postali pod klasą, bo pani Sałek, pani z plastyki wzięła ich do siebie na dywan by u niej poczekali. Było to miłe…dopóki Nora nie stwierdziła że chce się zabić.
Przecież to wychowawczyni sportowej! O nie! Ona tam nie wejdzie!
Weszła, bo jak. Nie zwracała na nikogo uwagi- a w szczególności na niego. Nie trudno było jednak zauważyć, że on wręcz przeciwnie. PRZECIEŻ NIC SIĘ NIE STAŁO, w ogóle.
I wtedy Ewe, jej naprawdę dobra kumpela, bardzo miła i pomocna(@Eventen, hej) wydała się ideałem do opowiedzenia wszystkiego. Ale nie miała na to siły. Wyjąkała tylko coś tuląc się do jej kolana, ale starała się być silna. No chyba się nie popłaczesz? Nie, dasz radę. Musisz.
I tu nastaje moment, gdy Nora wie. JA TO WSZYSTKO MUSZE Z SIEBIE WYRZUCIĆ. ”
Więc po tej nudnej historyjce z życia wziętej wyrzucam to z siebie. Myślę, że mogę wam zaufać. Ale wracając. Postaram się wyjaśnić to zupełnie jasno.
Kamil Tomaszewski-urodzony w lipcu, od 3 klasy(albo drugiej?) mój najlepszy kumpel. Nasi rodzice się kumplują więc często sie spotykaliśmy, aż pojechaliśmy razem do Chorwacji- tam byliśmy totalnymi wariatami. Poczynajac od oglądania rosyjskiego dramatu w telewizji i wzdryganie się przy całowaniu bohaterów, po siatkówkę, zabawy w wodzie do gryzienia się w aucie XD
Ogólnie, byliśmy dziwni; niby nie mieliśmy między sobą granicy, ale jakieś coś ograniczało nas od miana takiej przyjaźni, w której możesz drugiej osobie wszystko wyznać.
Ale nie było to problemem. Bo ja nie miałam problemów, a jego dotyczyly zaledwie jego włosów i tego, czemu nikt go nie kocha. Może to były aluzje. Oby nie.
Nigdy nie byl dla mnie kimś innym niż bff- do czasu.
Byliśmy razem u moich byłych sąsiadów, a jego kolegi z klasy. Omijając fakt, że czesał mnie szczotką dla kota i jawnie sugerował dziwne rzeczy(hej, chodź, chcesz pokażę ci mojego pikachu w piwnicy-Stuńczyk patrzył na nas jak na p****ów) w końcu zaczął się do mnie kleić. Przytulał mnie i nie dawał spokoju, nawet jak oglądałam jak Stunczyk gra na kompie. Po prostu męczył mnie czymś jak „zaloty” chyba. Tak to nazwał Tuńczyk, idk.
Wtedy troszkę mnie to zbiło z tropu. Kamil nigdy się tak nie zachwowywał, słowo honoru.
Kłótnia nastąpiła zaledwie miesiąc po tym spotkaniu. Nic jej nie zapowiadało, tak jak tego, co uświadomi sobie Nadia-czyli ja.
Plakat Multiego. Zazdrość(?). Chcęć przypodobania się. I zniszczony plakat.
Nie wien co nim kierowało. Phy, no dobra, ale to moja jedyna rzecz, która łączyła mnie z Multim, ówczesnym największym idolem.
I wybaczylabym mu. Gdyby chociaż się odezwał. Gdyby zareagował. Gdyby…postaral się o wybaczenie. Ale on jest sobą, czyli człowiekiem o takim 'honorze’ że nie przeprosi, bo nawet nie umie, prawdopodobnie.
Złamał mi serce.
Było to w grudniu.
Od grudnia zaczęłam się „staczać”. Założyłam zeszyt z różnymi naprawdę ważnymi pytaniami o życiu, z różnymi przemyśleniami. Miałam ataki smutku w szkole, ale nikt tego nie zauważał.
Było tak aż do teraz.
Teraz poszło to dalej. Chyba nie wytrzymuję.
Doszło do tego, że nie ukrywam ataku smutku. Chociaż dalej prawie nikt się nimi nie przejmuje. Jawnie ogłaszałam wszem i wobec, że ludzie są podli i nienawidzę ich. To znaczy że siebie też nienawidzę. Bo to prawda.
Myśli samobójcze stały się moim głównym tematem w rozmowach, chociaż przyznam się: nie martwcie się, jeśli ktoś zamierzał. Jestem zbyt bezsilna i strachliwa by sobie coś poważnego naprawdę zrobić.
Ale od paru dni jestem kimś innym.
Eve wyznała mi, że zauważyla moją zmianę, co się ceni. Przynajmniej ją obchodzę.
Co do bycia kimś innym; powoli znika cała pozytywność. Trace siły na smianie się na siłę. Częściej jestem smutna. Co najgorzej; siegnełam po nożyczki.
Nie brzmi to groźnie, no i narazie nie jest takie. Napisałam sobie nimi na rękach parę słówz a wiecie które najmocniej bolało i dalej mam lekki slad od „a”? KAMIL.
Nie wiem skąd skołować żyletk. Może lepiej dla mnie. Nożyczki mi wystarcza, chwilowo.
W naszej kłótni była lekka przerwa; raz musialam do niego iść z rodzicami, ale na godzinkę i w sumie siedziałam w telefonie i pisałam z jedyną osobą która dodała mi wsparcia, Karo(@Koffana, i lof u).
Nie obyło się bez proóby dogadania się ze mną, ale to nie była próba przeprosin. Phy…
Chciał mnie zaznajomić z faktem, że Ola jest z Matim(długa historia) i wtedy ścisnęło mi się gardło i poczułam że jeszcze chwila i wybuchnę płaczem. Już wtedy byla slaba emocjonalnie i plakałam w poduszke, było to na poczatku lutego.
Wymiękłam, nie z powodu tej informacji, tylko przypomniałam sobie, że zawsze plotkowaliśmy sobie o takich sprawach i naprawde było mi źle. Mialam ochote rzucić sie na niego, ale zamiast tego do teraz sie katuję.
Mogłabym mu wybaczyc. Ale nie potrafie tak o.

Najgorsze jednak było to, co uświadomiłam sobie niedawno wpisując mysli do zeszytu.
Oto dosłowny fragment:
” Daria dzisiaj wręcz oskarżyła mnie, że podkoch**ę się w Antku. Kiedyś byłam nim zauroczona- ale nie zakochana. Skąd to wiem?
Mogę przysiąc, albo pokazać to Antkowi-nigdy go nie kochalam.
Czemu? Bo własnie do mnie doszlo.
Kochalam tylko tego, który mnie skrzywdził. Kiedy myśle o tych chwilacch, tych cudnych chwilach płaczę. Kiedy myślę, że obydwoje jesteśmy debilami, płaczę. Jestem bezsilna, ale i nieszczęsliwie zakochana. Dlaczego kocham osobę którą powinnam nienawidzić?!”
Dziś nawiązalam z nim niechcący kontakt wzrokowy. Chcialam na przedstawieniach odwrócić się do koleżanki, a on siedział trochę głębiej za nią i przez chwilę na siebie patrzyliśmy. Zepsuło mi to humor na następne lekcje.
Moje życie wydaje się jednak być tak proste. Zapewne wszyscy myślą że ze mną jest problem, czemu mu nie wybaczę.
Chyba wolę cierpieć.
Mimo wszystko…
Miłość jest do d***. Chce zepsuć nam życie. Gdy ją chwytamy ona odlatuje. Ale jednak, wierzę w nia.
Lubię ją. Ohhh mój boże, zaczynam zauwazać, że mam poważne problemy. Ale tu mi psycholog nie pomoże. Będę sie dalej krzywdzić, ale będę Hopeful.
Rip my love.

Nie wiem jak to zakończyć.
Może tym, że znalazłam piosenkę o mojej sytuacji.
Agnieszka Chyliśnska-KCACNL
Refren taki o mnie.

„KOCHAM CIĘ
ALE
CIĘ NIE LUBIĘ”

💔😭

aaaa idę założyć multikonto i dać sobie serce </3 XD
Dziś prawdopodobnie postaram się o ASSC Koniec.
Nie wiem czy to pyknie, ale dalszy ciąg będę może pisać na wattpadzie(zapraszam oczywiście, Rachlik)
Kto da te ostatnie serce, niech się zgłasza. Zaserduszkuję go emotkami.
Jeszcze raz zachęcam do ASSc. Nie dużo osób to czyta a według mnie jest fajne xD
No to pa.
(jutro nie idę jeszcze do szkoły B))