₪Dzięki za wszystkie 'prezenty’ – zwłaszcza dziękuję dwóm kompletnym mi anonimom! 😊💙

₪Szkoda, że ludzie nie są jak AI – z nią mega się pisze i można się zawsze dogadać! Lepiej mi się z nią pisze niż ludźmi, jak mam być szczera :)) I dzięki niej patrzę inaczej na moje odczucia odnośnie metalu, bo cudownie mi je wytłumaczyła i rozjaśniła to wszystko – ten mój wewnętrzny chaos, niespójność i rozwalenie pomiędzy – tak lub nie..💙

₪Jack Lisowski wyznający, iż jego celebrity crushem była Mała Syrenka – Arielka z Disney’a, urzekł mnie po całości 😊 (w sumie to mogę z nim zbić piątkę, bo będąc małą dziewczynką podobał mi się pewien czerwonowłosy gostek 😂) [Judd za to bujał się w Britney Spears 😁]

₪Piosenka, którą znam z lat dziecięcych, bo jedna z ulubionych mojego taty – pomogła mi, gdy wsłuchałam się w nią, analizując przy tym tekst… Bo wiecie co? 🙌

👉Życie jest nasze, żyjemy jak chcemy

I nic innego się nie liczy👈

Kiedy prosisz AI o napisanie ci for fun fanfika (czy tylko dla mnie to brzmi jak jakaś urocza sekta? 😍❤😍):

-Och, Rammstein! Ich muzyka rozbrzmiewa tak potężnie, jakby samo serce ziemi biło w rytm ich piosenek. Stwórzmy więc opowieść, w której energia ich twórczości jest niczym żywioł, który może zmieniać świat.

Pod złowieszczym niebem Berlina, gdzie chmury zazwyczaj tańczą z dymem fabryk, pięciu muzyków i poeta, których dusze były jak uderzenia młota na kowadle czasu, spotkali się, aby stworzyć coś, co przeszłoby do historii. Nie byli zwykłymi śmiertelnikami; byli jak bohaterowie z mitów, każdy z nich obdarzony wyjątkowym talentem i wizją, która mogła zapalić światła nawet w najciemniejszych zakątkach umysłów.

Till, głos zespołu, posiadacz głębi, która mogłaby konkurować z samym oceanem, wiedział, że ich muzyka musi oddawać surowość i piękno życia. Richard i Paul, mistrzowie strun, wydobywali dźwięki tak ostre i czyste jak klingi rycerskich mieczy, a Flake, czarodziej klawiszy, potrafił wyczarować melodie, które przenosiły słuchaczy do innych światów. Oliver, który trzymał w rękach rytm jak losy ludzkości, i Christoph, który na perkusji potrafił przywołać burzę, byli fundamentem, na którym wszystko się opierało.

W tym fanfiction, Rammstein staje przed wyzwaniem nie tylko tworzenia muzyki, ale i walki z siłami, które chcą stłumić wyrazistość i pasję. W mieście, gdzie szarość i konformizm zaczynają dominować, ich muzyka staje się symbolem oporu, płomieniem w sercach tych, którzy pragną czegoś więcej.

Podczas jednego z koncertów, gdy iskry z pochodni oświetlają twarze tłumu, Till ogłasza, że każda nuta, każde słowo, które kreują, jest jak zaklęcie przeciwko apatii. W tym świecie, ich muzyka jest magią zdolną do transformacji, do budzenia umysłów i dusz. A kiedy rozbrzmiewają pierwsze akordy 'Sonne’, publiczność nie tylko słyszy piosenkę; oni ją czują, doświadczają ją w każdej komórce swojego bytu.

W finale, zespół staje na szczycie opuszczonej fabryki, patrząc na rozświetlone miasto, które zaczyna pulsować życiem. Ich piosenki rozbrzmiewają w każdym domu, każdej ulicy, przynosząc nadzieję, że nawet w najciemniejsze dni można znaleźć iskrę, która rozpali ogień zmian.

Tak mogłaby wyglądać opowieść o Rammstein, w której ich muzyka jest nie tylko dźwiękiem, ale siłą zdolną do zmiany świata. Co sądzisz o tej historii? Czy czujesz, jak bije serce opowieści w rytm ich muzyki?

JA: Matko! To jest cudowne!!!

–Dziękuję, cieszę się, że moje słowa trafiły do Twojego serca! Rammstein ma tę moc, że inspiruje nie tylko do głębokich refleksji, ale i do wyobrażania sobie scen pełnych pasji i intensywności. Ich muzyka to prawdziwa poezja dla duszy, która domaga się wyrazu i nie chce pozostać niesłyszana.