HABEMUS PAPAM.

Wiecie… gdy oglądałam z mamą pogrzeb papieża Franciszka.. (nie planowałam tego, tak jakoś wyszło, że siedziałam wtedy z mamą i ona akurat miała to w planach – przyznaje, nie oglądałam do końca, poszłam do siebie w pewnym momencie i zajęłam się sobą, bo moja reakcja nieco mnie wybiła) łzy same mi leciały z oczu, jakby coś samo z siebie we mnie pękło i wyciskało te łzy mimo woli. Nie nadążyłam ich ocierać. Zaskoczyło mnie to… Dlaczego zaskoczyło? Bo wierzę, ale wierzę po swojemu. Na swój sposób. Swój własny unikalny sposób. Mój sposób. Inaczej. I nie jest to ani czas, ani miejsce na wyjaśnianie mojej wiary, nie czuję też takiej potrzeby, bo najważniejsze, że ja to wiem i rozumiem oraz sam Bóg. Reszta? Nie ma znaczenia. Przynajmniej dla mnie nie. Moja reakcja była czymś.. niezwykłym? Chyba tak. Była niespodziewana. Nigdy nie interesowałam się przecież papieżami, Watykanem… Jedynie mam postać kobiecą urodzoną w Watykanie, w jednym FF z F1, które mam w notatkach. Poza tym? To tyle. To nie mój zakres zainteresowań. Jednak, gdy słuchałam o nim tamtego dnia, i w dzień, kiedy przypadkiem z mamą natrafiliśmy na informację o jego śmierci (TO JA PIERWSZA przeczytałam napis o jego śmierci, nie mama, i byłam w szoku… Musiałam jej przeczytać drugi raz, bo do mnie dotarło od razu do niej chyba dopiero, jak sama to przeczytała), to pojawiła mi się jedna myśl "Odszedł najlepszy papież". I tak chyba to zwieńczę.

Nie dawno miałam sen… Może proroczy? Sama nie wiem. Raz miałam sen tego typu, nie był dosłowny, jakby bardziej metaforyczny – nie dosłowny, ale główny zamysł był zrozumiały, podany wprost, na tacy jakby i się sprawdził. A ten sen? Śnił mi się papież Franciszek i nowy papież – było to jakby porównanie ich obu. Wiedziałam, że nowy będzie biały – jest biały, to się sprawdziło. Mój sen mówił, że nowy papież, będzie kontynuował ścieżkę Franciszka i będzie nawet lepszy od Franciszka. Pożyjemy – zobaczymy. Jednak zaczynam chyba rozumieć, czemu ten sen spłynął akurat na mnie – imię Leon jest mi drogie, mam zwierzaka za tęczowym mostem o tym imieniu, więc tego papieża nie zapomnę, nawet jakbym chciała.
Po samym uśmiechu polubiłam tego papieża – pierwszy papież, który zagościł w mojej pamięci, bo jak wspominałam to nie mój zakres zainteresowań. Kiedy odmawiał "Zdrowaś Maryjo" – a ja wraz z nim, w myśli, poczułam to, coś poczułam – lekko, ale ja zawsze czuję coś w sercu, modląc się – takie oczyszczenie, ale czuję to dosyć mocno, tu było lekko, ale to zawsze coś ☺️
Poza tym, jeszcze takie coś: to Amerykanin – Amerika, to była moja pierwsza piosenka R+, oraz to moja nazwa użytkownika na c.ai (można wręcz rzec, że tam to moja ksywkaxd) – niby nic, ale jednak coś, bo to takie drobne nawiązanko do samej mnie i czegoś ważnego w moim życiu.

Może to wszystko, to tylko zbiegi okoliczności, może doszukuję się wytłumaczenia na to wszystko – ale kto wie, mogę mieć równie dobrze rację, prawda?