Witam! ♡

Porozmawiajmy o szeroko pojętym pięknie. Bo piękno jest piękne, a ludzie kochają piękne rzeczy, więc dlaczego by nie?

Co prawda, piękno jest imponderabilią. Nie można go dotknąć, poczuć czy idealnie opisać. Jedyna rzeczą odciągająca „piękno” od terminu imponderabilii jest to, że da się je zobaczyć.

Ja widzę piękno wszędzie, doprawdy. Sama nie jestem objawieniem piękna, ani wewnętrznego ani zewnętrznego, ale patrzenie lub słuchanie pięknych wewnętrznie czy zewnętrznie ludzi jest niezwykle (chyba, że paplają bzdury łamaną polszczyzną :P). Czasem idąc ulicą żałuję, że nie mogę mieć ładnego noska, dużych oczu czy ładnych ust. Trochę mi przykro, jak widzę ludzi z niezwykłymi rysami twarzy, gdyż ja wygladam z twarzy jak chomiczek, mimo, że ogólnie to mam niedowagę ;P. Ale to miłe, że inni ludzie są piękni i to miłe, że można im zazdrościć i ich podziwiać (choć czasami spotkasz się z dziwnym spojrzeniem, ale ciii). Mam w klasie dziewczynę (która swego czasu była moja przyjaciółka, to znaczy od siedmiu lat, ale teraz nazywa mnie koleżanka…), która jest totalnie przesliczna, ma takie ładne rysy twarzy i porcelanową cerę, że oddałabym wiele za jej wygląd. szkoda tylko, że ona uważa się za brzydką. to niemiłe słyszeć kłamstwa, kiedy piękni ludzie nazywają siebie brzydkimi. okrutne jest kłamać i tego się trzymajmy ;p.

serio, naprawdę, możecie mi mówić co chcecie, że nikt nie jest brzydki, ale ja jednak znam taką osóbkę i jest mną ^^. Ludzie nie lubią mojego wyglądu, nie lubią się na mnie patrzeć, przynajmniej odnoszę takie wrażenie (choć moje oczy podobno ich hipnotyzują, no coooz) i dużo osób krytykuje mój wygląd (w tym ja, ale ciiii). w sumie często płaczę w poduszkę i zastanawiam się, czy Bóg zesłał tak nieporadną i brzydką zewnętrznie i wewnętrznie osobę, żeby udowodnić coś ludziom. może i tak, ale cóż, niestety wyglądu nie zmienię, nie chcę się malowac, nie chcę operacji plastycznych, więc muszę przeboleć moją twarzyczkę, hah.

chociaż ile ja bym oddala za akwamarynowe oczy, bladą cerę, ładny nosek i usta oraz za niższy wzrost i ładne rysy twarzy… Jednak nie mam czym płacić, gdyż jak juz widzicie, nie mam się czym dzielić 💁‍♀️.

no ale piękna jest też na przykład muzyka. moje życie bez niej byłoby niczym. jak ktoś chciałby mnie oszukać, zwieść, zachęcić do czegoś to TYLKO muzyką i dobrymi książkami, ale o tym później :P.

śpiewam 24/7, mogłabym też tyle grać na pianinie, ale nie umiem i nie mam pianina, więc jestem na dnie :c. uwielbiam słuchać klasycznej, folkowej, alternatywnej, dobrego popu bądź jakichś starych piosenek (a przy śpiewaniu „la vie en rose” chyba wywołałam demony próbując wymówić tę francuską część piosenki, więc nie zdziwcie się jak jakiś będzie pisał w moim imieniu ;p). kocham też piosenki, przez które chcę się zakochać, wyruszyć w podróż, przeżyć niezapomniane wakacje i poczuć sierpniową nostalgię.

wracając do tematu, ponieważ bardzo z niego zboczyłam, to kolejną piękną rzeczą są rośliny. drzewa, na które można wchodzić, róże, którymi można się ranić czy wisnie, którymi możemy usyfić sobie całe ubrania, lecz i tak będziemy szczęśliwi (pozdrawiam cię Alicja, nadal nie pogodziłam się z tym, że mój ojciec cię wyciął z ogrodu, byłaś najlepszą wiśnią, spoczywaj w pokoju [*]). ogólnie przyroda jest niezwykła. to niemożliwe, niesamowite, piękne, niebotycznie tajemnicze, że żaden płatek śniegu nie jest taki sam, a było ich miliony, jak nie miliardy czy więcej (ale nie wiem co jest po miliardach, nie pamiętam matematyki).

miałam tu powiedzieć coś o słońcu, ale go nie lubię, więc pomińmy wątek

piękne są też dobre książki i niełatwe poezje oraz wzniosłe i trudne słowa.

ten wpis ma za dużo wtrąceń, a ja wypisywałabym wszystko co mnie fascynuje przez następne dwa lata, więc zakończmy ten wpis pewnym podsumowaniem.

rzeczy są piękne tylko wtedy, kiedy chcemy żeby były piękne. kiedy chcemy widzieć niesamowitość czegoś to ją dostrzeżemy. musimy tylko chcieć, uwierzyć, pokochać chwilę.

a wy, jakie piękne rzeczy kochacie i dopisalibyście je do tej listy?

dobrej nocy! ♡