Witam wszystkich 😄

Waszą sympatię najbardziej zdobyło opowiadanie pt.: ,,Mercy on my heart”, dlatego to właśnie ono pojawi się jutro bądź w niedziele. 😉

Oto mała zapowiedź. : 😄

***********

– Pomagasz Alice ze względu na to co spotkało Twojego brata? – ciągnęła nieugięta Ellen.
Mocno zacisnęłam szczękę i dłonie na obiciu sofy.
– Śmierć Daniela nie ma z tym nic wspólnego. – z trudem powstrzymywałam się od krzyku.

************
Po moich policzkach znów zaczęły spływać łzy. Nie chciałam znów cierpieć. Ból, który towarzyszy mi każdego dnia, rozrywała moje serce na kawałeczki i nikt nie potrafi go poskładać. Wytarłam policzki dłońmi i wyszłam na balkon. Oparłam się o barierkę i spojrzałam w górę. Z każdą chwilą niebo stawało się coraz ciemniejsze, a powietrze chłodniejsze.
– Tęsknie za Tobą. – ostatnia łza spłynęła po moim policzku i spadła na balustradę.

***********

Wychodząc z pokoju, popsikałam się swoimi ulubionymi perfumami i wyszłam na korytarz, zamykając za sobą drzwi. Toczyłam wewnętrzną walkę. Nie chciałam płakać, ale nie potrafiłam dłużej tłumić swoich emocji.

Za dużo ukrytych ran.
Zbyt wiele cierpienia.
Brak zrozumienia.

******

Piszcie w komentarzach co sądzicie i za które opowiadanie brać się w następnej kolejności 😉😄🤗

Miłego weekendu 😘😘😘😄😄

Hej Wam 😄

Oto króciutka zapowiedź dalszych losów Zimowego i Mrok 😆😉

*******

Siedziałam na krześle przed zniszczonym biurkiem. Słyszałam wszystko jak przez taflę wody. Nie mogłam zidentyfikować żadnego dźwięku, co doprowadzało mnie do szału. Czułam się bezsilna. Spojrzałam na pozdzierane płytki, po między którymi zastygały strużki mojej krwi. Ruszyłam dłońmi, które były skrępowane grubym metalem, unieruchamiając moje nadgarstki. Moja głowa przechyliła się w drugą stronę z zawrotną szybkością. Momentalnie pisk w moich bębenkach ucichł. Spojrzałam na Zemo, który trzymał się za prawą dłoń.
– Musisz sprawiać tyle problemów!? – krzyknął wściekły, stając przede mną.
Prychnęłam rozbawiona pod nosem. Sytuacja, w której obecnie się znajdowałam nie była zbyt ciekawa. Byłam między młotem a kowadłem.
– Jeszcze jeden taki wybryk, a stracisz wszystko na czym Ci zależy. – warknął, siadając za biurkiem.

********************

Drzwi otworzyły się z głośnym skrzypnięciem. Do pomieszczenia weszła brunetka średniego wzrostu. Rozejrzała się po celi. Podeszła do mojej pryczy i szeroko się uśmiechnęła.
– Ty to pewnie Mrok. Miło mi Cię poznać, jestem Sophie. – wyciągnęła dłoń w moją stronę.
Zmierzyłam ją sceptycznym spojrzeniem i prychnęłam pod nosem, siadając na materacu. Kobieta cofnęła rękę.
– Jak Twoje plecy?- kontynuowała, szczerząc się jak głupi do sera.
– Nie twój interes.- warknęłam i wstałam z łóżka.

*****

Część pojawi się już wkrótce 😉