Witam 🤗🤗😘

Niebawem pojawi się MOMH 😘😘
Trochę to zajęło, ale…. 😂
Zresztą sami się przekonacie 😀

Miłego weekendu 🤗

Hej moi wspaniali obserwatorzy 🤗😂😇

Mam dla Was malutki zwiastun ,,Zniewolonego Umysłu”, który po małych poprawkach powinien się pojawić 😉
Miłej lektury 😉😇😂

Po korytarzu rozniósł się głośny dźwięk alarmu. Kolejnemu mężczyźnie zabrałam broń i przeładowałam. Podwładni Zemo zapełnili całe pomieszczenie. Po chwili echem od ścian rozniósł się huk strzału. Kolejna osoba padła martwa na ziemię. Jeden ruch dłonią i kolejny nabój był w komorze.
– STAĆ!!! – krzyk mężczyzny dotarł do moich uszu.
Zaskoczona spojrzałam w stronę wejścia. Zemo przyciskał się między żołnierzami. Po chwili stanął na przeciwko mnie.

– Co Ty sobie wyobrażasz!? – wrzeszczał, wymach**ąc dłońmi.
Patrzyłam na niego pustym wzrokiem. Usłyszałam cichy szelest po mojej prawej. Nie odwracając się, wystrzeliłam. Łoskot upadku rozniósł się po korytarzu. Mimowolnie podniosłam kącik ust w zwycięskim uśmiechu. Podniosłam broń do ust i zaciągnęłam się dymem pozostałym po wystrzeleniu naboju.

– Wracaj do celi albo karzę Cię rozstrzelać. – wskazał dłonią w stronę metalowych drzwi.

————————————————————————–

Usłyszałam szelest za sobą i szybko się schyliłam. Miecz przeleciał tuż nad moją głową. Ostrze wbiło się w pobliską ścianę. Podniosłam kącik ust w kpiącym uśmiechu. Nie śpiesząc się odwróciłam się w stronę napastnika. Kieł stał na środku pomieszczenia z mocno zaciśniętą szczęką.
– Co z Tobą nie tak?! – krzyknął wymach**ąc dłońmi.
Patrzyłam na niego pustym wzrokiem, wyprowadzając go z równowagi.
– Powinnaś się mnie bać, a nawet leżeć tu martwa! – wrzasnął, łapiąc się za włosy.
Wolnym krokiem podeszłam do niego. W jego oczach widziałam rozprzestrzeniający się chaos i niezdecydowanie, któremu towarzyszył strach.
– Kim, a właściwie czym jesteś?! – spojrzał na mnie, głośno oddychając.

———————————————————————–

Do celi wpadła butelka z gazem. Szybko zasłoniłam usta i nos Zaciekawiona spojrzałam na Zimowego, który robił dokładnie to samo. Szybko podbiegłam do drzwi, próbując je wyważyć. Moje staranie były znikome, gdyż drzwi ani drgnęły. Po dłuższej chwili musiałam zaciągnąć powietrza. Ta trucizna dotarła do moich płuc, otumaniając mój organizm. Oparłam się o pobliską ścianę i to dzięki niej nie upadłam z hukiem na podłogę. Do pomieszczenia wbiegło kilkunastu żołnierzy w maskach przeciwgazowych. Widziałam wszystko jak przez mgłę, ale to nie było najgorsze każdy dźwięk słyszałam jak przez taflę wody. Podeszli do mnie i siłą zaciągnęli mnie w nieznanym mi kierunku.

——————————————————-

Co myślicie? 🤗😉😘🤗🤗😂

Przepraszam, że zaniedbuje niektóre serie, ale wy domagacie się innych. 😉
Teraz robimy tak, wybieram sobie przypadkową liczbę i piszę opowiadanie, które znajduję się w odpowiednim komentarzu. 😉😘

Więc na co czekacie???😘😘😂